Η Ματωμένη Γραφομηχανή

Τη δεκαετία του ’80, πριν δηλαδή συμπληρώσω δέκα χρόνια ζωής σ’ αυτό τον πλανήτη, περνούσα πολλές ώρες στο σπίτι της γιαγιάς μου, στο κέντρο της Λευκωσίας. Ήταν ένα υπέροχο σπίτι, τώρα έχει κατεδαφιστεί, γεμάτο αναμνήσεις που αν μπορούσα να το εκμεταλλευτώ σήμερα θα το μετέτρεπα σε μουσείο, τιμής ένεκεν. Τέλος πάντων, άλλο είναι το θέμα μας.

Απέναντι από το σπίτι της γιαγιάς μου, είχε ένα κτήριο με γραφεία. Στο ισόγειο ήταν το γραφείο κάποιου λογιστή, ο οποίος ήταν στριμμένος και φωνακλάς. Φώναζε και τον άκουγε όλη η γειτονιά. Η γιαγιά μου πολλές φορές με απέτρεπε από το να πλησιάσω και να παίξω στο προαύλιο του γραφείου του, προς αποφυγήν δυσάρεστων συνευρέσεων. Οπότε και περιοριζόμουν στον κήπο της. Είχα όμως πάντα θέα το μουντό γραφείο του.

Ένα απόγευμα άκουσα κάτι στριγκλιές να έρχονται από εκεί μέσα, και αίφνης είδα τη γραμματέα του κυρίου να εξέρχεται του γραφείου του, αλαλάζουσα και με δάκρυα στα μάτια. Έτρεχε να γλιτώσει, εξ ου και εισήλθε στο διπλανό κατάστημα όπου οι κυρίες που πουλούσαν παπούτσια την έθεσαν υπό την προστασία τους. Μισό δευτερόλεπτο αργότερα εξήλθε και ο λογιστής, κοντός, καραφλός, με γυαλιά και κοστούμι ο οποίος κρατούσε στα χέρια μια σιδερένια γραφομηχανή την οποία και της την πέταξε στο κεφάλι, συνοδεία πολλών κοσμητικών επιθέτων. Δεν φαντάζεσαι πόσο ωραίο θέαμα ήταν στην ηλικία των 10 να βλέπω μια γραφομηχανή να βάλλεται με δύναμη εναντίον ενός αλαφιασμένου θύματος. Την τότε εποχή τέτοια θεάματα έβλεπες μόνο στα Μπαγκς Μπάννι. 

Τέλος πάντων. Η γραφομηχανή έπεσε και έσπασε, τη θυμάμαι ακόμα αναποδογυρισμένη στο πεζοδρόμιο με τα πλήκτρα της μπερδεμένα σαν κορδόνια παπουτσιού που δέθηκαν κόμπο μεταξύ τους. Ο κύριος λογιστής άρχισε να φωνάζει στη γραμματέα του: «έσπασες με, άχρηστη, έσπασες με» και ύστερα μάθαμε από τα κουτσομπολιά ότι η γραμματέας δακτυλογραφούσε πολύ αργά και έκανε πολλά λάθη, με αποτέλεσμα ο κύριος λογιστής να εκνευριστεί τα μάλα.

Η γιαγιά μου, που πήρε χαμπάρι τι είχε συμβεί, ήρθε και με μάζεψε και μ' έχωσε στο σπίτι, μην τυχόν και φάω κι εγώ καμιά αδέσποτη. «Έλα μέσα τζιαι εν πελλός τούτος» μου είπε. Όμως πρόλαβα να τα δω όλα, και μάλιστα όταν μπήκα σπίτι άνοιξα το παράθυρο για να δω τη συνέχεια. Παρατήρησα ότι είχε καταφθάσει ο αδελφός της γραμματέως για να κάνει χαμό – ήταν οι εποχές που άμα είχες πρόβλημα καθάριζε ο αδελφός ή ο πατέρας σου. Αντάλλαξαν κάτι βρισιές που δεν τις θυμάμαι τώρα, και το τοπίο ξεκαθάρισε. Η γραμματέας πήγε σπίτι της, και ο κύριος λογιστής επέστρεψε στο γραφείο του βγάζοντας ατμούς από την έξαψη.

Περιττό να σου πω ότι γεννήθηκε και ένας μύθος, ότι δηλαδή η αιτία του καβγά δεν ήταν τα λάθη στη γραφομηχανή, αλλά το ότι "την ήθελε για γκόμενα κι αυτή δεν του καθότανε". Αλλά εμένα αυτά δεν μου τα λέγανε, ήμην παιδάκι. 

Εν πάση περιπτώσει, εκείνο που μου έκανε την περισσότερη εντύπωση είναι ότι κανένας δεν μπήκε στον κόπο να μαζέψει τη σπασμένη γραφομηχανή από το πεζοδρόμιο. Εκ των υστέρων εικάζω πως μπορεί να την άφησαν εκεί για τεκμήριο σε περίπτωση που καλούνταν η αστυνομία. Εκείνη την εποχή είχα ανακαλύψει τη χρήση της γραφομηχανής και ήθελα διακαώς να αποκτήσω μία για να γράφω. Είχαμε δημιουργήσει και μια παιδική εφημερίδα με τα ξαδέλφια μου (την οποία πωλούσαμε στους συγγενείς μας έναντι του αστρονομικού ποσού της μίας λίρας) και θέλαμε να δακτυλογραφούμε τα κείμενα. Η γραφομηχανή εκείνη θα ήταν ιδανική για τη δουλειά και ήλπιζα να την ξεχάσουν στον δρόμο ώστε να μπορέσω να την «δανειστώ» με τρόπο όταν όλοι θα πήγαιναν σπίτια τους, να την επιδιορθώσω και να τη χρησιμοποιήσω.

Τελικά δεν την οικειοποιηθήκαμε τη μηχανή, ούτε ξέρουμε τι απέγινε ο κύριος λογιστής, αφού λίγο καιρό μετά στη θέση του γραφείου του άνοιξε ένα κατάστημα με είδη δώρου. Και δεν ξέρω γιατί σου είπα τώρα αυτή την ιστορία. Απλά από το πρωί μου μπήκε η ιδέα να αγοράσω μια γραφομηχανή αντίκα, (γιατί αυτό μας έλειπε από εκείνο το σπίτι που μένω), και συνειρμικά οδηγήθηκα εκεί.

Ωραία χρόνια τα ‘80ς! Με σιδερένια γραφομηχανή και μελάνι. Πού τα σημερινά παιδιά, μεγάλωσαν με πληκτρολόγια και οθόνες αφής… όλα έτοιμα στο πιάτο.

Εμείς είχαμε σκληραγωγηθεί!