Είναι Σάββατο Βράδυ Γιορτής

Επανέρχομαι με νέα επεισόδια.

Στο πιο κάτω επεισόδιο του Ευχάριστου Σαββατόβραδου, θα αποθεώσεις:

Τον Πέτρο Τζαμτζή.

Ο Πέτρος Τζαμτζής ήταν είδωλο των παιδικών μου χρόνων -όχι μόνο εμού, αλλά και άλλου φίλτατου μπλόγγερ κατά πως μαθαίνω. Ήταν καλεσμένος σε άπειρες εκπομπές του ΡΙΚ, μα ειδικά στο Ευχάριστο Σαββατόβραδο του έδιναν τεράστια σημασία, χωρίς να έχω καταλάβει ποτέ μου το γιατί. Είναι ένας τραγουδιστής που με λίγη φαντασία παραπέμπει στον Χάρρυ Κλύνν με περούκα από κάποιο νούμερο στο Άλσος. Στο εν λόγω επεισόδιο άδει Γιάννη Πάριο, καθώς επίσης διάφορα σουξέ από Μαντώ και Δάκη, χτυπώντας τα ρέστα του.

Έπειτα, βγαίνει η Ειρήνη και παίζει ένα παιχνίδι με χαρτιά, παρουσία της Δώρας Κακουράτου, η οποία τότε ήταν κάτι παραπάνω από Βουγιουκλάκη στη χώρα μας, όχι μόνο για τις επικές επιθεωρήσεις που ανέβαζε στο θέατρο Μιμόζα τύπου «Ένας, ένας μεν κουντάτε», αλλά και επειδή όπως θα δεις, είκοσι χρόνια μετά δεν έχει αλλάξει και πολύ εμφανισιακά.

Ο Σταύρος Λούρας εμφανίζεται και πάλι σόλο και υποδύεται τον Εγγλεζοκυπραίο, εμπνευσμένος από την αντίστοιχη διαφήμιση χυμού πορτοκαλιού που ήταν τότε talk of the town με την ατάκα: «Γεια σας, ήρτα πάλε!» Στο Δημοτικό μου ήταν έκφραση must την ώρα του διαλείμματος, αν και τώρα που το σκέφτομαι δεν ξέρω κατά πόσο έπρεπε να στο αποκαλύψω αυτό. Το φλερτ με την Ειρήνη στο τέλος του νούμερου, όλα τα λεφτά!

Έπειτα ένας κύριος από τον Αϊ Γιάννη της Μαλούντας κέρδισε ένα ρολόι επειδή αναγνώρισε στην οθόνη μια ηλεκτρική σόμπα, από εκείνες που πάλι είχαμε στις τάξεις του Δημοτικού μου για να ζεσταίνει τις γάμπες της η δασκάλα την ώρα που καθόταν και υπαγόρευε. Για να είμαστε δίκαιοι δεν την άξιζε τη σόμπα ο παίχτης, αφού τον βοήθησε το κοινό για να την αναγνωρίσει. Λούζερρρ!

Το επεισόδιο κλείνει με τον Πέτρο Τζαμτζή, τη Μύρια (!) και τον Ιωσήφ Ιωσήφ από το Παβίλιον να τραγουδούν: «Αγκαλίτσες και φιλάκια», «Αμόρε, αμόρε, ναι μωρέ» (από τον δίσκο της Βίσση, Έμπνευση), «Κάνε μου σινιάλο, δεν αντέχω άλλο» (Κοντολάζος, Θεός!), καθώς επίσης και το κλασσικό, πάντα επίκαιρο «Αλαλούμ» του Δάκη με όλο τον θίασο επί σκηνής.

Όπως βλέπετε, δεν ήταν η Πραξούλα η πρωτοπόρος που τραγούδησε και χόρεψε δημόσια το Αλαλούμ. Πρώτη διδάξασα η Ειρήνη, η οποία ομολογουμένως έκανε τον στίχο προφητεία: «Το λένε και μες τη βουλή, αλαλούμ, αλαλούμ!» Ενδιαφέρουσα λεπτομέρεια: Η ορκωμοσία της ίδιας ως βουλευτίνας του ΑΚΕΛ, έγινε και πάλι στην Κρατική Έκθεση το δύο χιλιάδες κάτι, δεν ενθυμούμαι επαρκώς αποφράδες ημερομηνίες, απολογούμαι.

Δες το επεισόδιο, είναι εξαιρετικό! Η Κύπρος που αγαπήσαμε πάνω στην άγνοιά μας, ολόκληρη στο πιάτο.