Μόνο Εσύ Γεμίζεις Το Κενό...

Το πόσο ξενέρωσα χθες βράδυ στη Μπλίνκερς δεν περιγράφεται. Κλείσαμε τραπέζι πέντε άτομα για να ακούσουμε τη Βίσση. Σκάσαμε €70 έκαστος μόνο και μόνο για να ανακαλύψουμε ότι σ’ αυτό το ποσό δεν συμπεριλαμβανόταν μπουκάλι, ούτε καν ποτό! Εν ολίγοις, πληρώσαμε €70 για είσοδο και για μια καρέκλα να κάτσει ο πισινός μας. Μας λες και κορόιδα, μας λες και μαλάκες. Και καλά εγώ! Εγώ δεν έχω σε πολύ να δώσω και τα διπλάσια για να ακούσω την Άννα, χαλάλι της. Οι υπόλοιποι που κουβαλούσα μαζί μου σε τι έφταιξαν;

Στην Αθήνα η είσοδος στο LAV είχε €15 με ένα ποτό. Στη χωρκατό-Έγκωμη όμως, φαίνεται πως δεν είδαμε ακόμα κρίση. «Κανονικά το εισιτήριο θα ήταν €100, αλλά το βάλαμε €70 λόγω κρίσης» μου είπε η υπεύθυνη στην είσοδο. Κατάλαβες; Μας κάνουνε και χάρη! Να τους πούμε και ευχαριστώ από πάνω. Τέλος πάντων, τι να πεις; Με τούτα και με ‘κείνα, με τα επιπλέον ποτά που ήπιαμε δώσαμε άλλα τόσα στο μαγαζί και επαναλαμβάνω, αν τα λεφτά τα παίρνει η Βίσση χαλάλι, αν τα παίρνει η Μπλίνκερς μη σώσει και τα ξαναπάρει.

Μην σχολιάσω το γεγονός ότι όλοι κάπνιζαν μέσα στο κέντρο και έγινε ντουμάνι, είχα να δω τέτοιο χάλι από κάτι παρακμιακές παραμονές πρωτοχρονιάς στα τέλη του ’90. Πραγματικά, υπάρχει ακόμα κόσμος που καπνίζει εν έτει 2013; Πόσο πασέ! Να γίνει πιο αυστηρός νόμος άμεσα και δεν με ενδιαφέρει αν βάλετε όλοι σας λουκέτο! Μια φορά τον χρόνο βγαίνω έξω, απαιτώ να μην βρωμώ όταν φεύγω από το υποστατικό σας!

Κατά τα άλλα, το πρόγραμμα ήταν μια περίληψη του Αθηναϊκού στο fast forward. Παραλείφθηκαν πολλά τραγούδια και μερικά απ’ αυτά απλώς «ξεπετάχτηκαν». Δεν μπορώ να πω κακή κουβέντα όμως, γιατί όποτε βγει η Βίσση στη σκηνή η καρδιά μου σφίγγεται, τα μάτια μου υγραίνονται, τα πνευμόνια μου σκίζονται και ο λαιμός μου ματώνει από το πολύ τραγούδι. Ο δε συνδυασμός Βίσσαρου στο πεδίο όρασής μου και Μπρέντας στην αγκαλιά είναι απλά ευλογία.

Πέρασα πάρα πολύ ωραία αν και έχω τερματίσει πλέον το θέμα της Βίσση. Βλέπω τα βιντεάκια από τις λάιβ εμφανίσεις της στο ίντερνετ τόσες πολλές φορές που έχω μάθει τα πάντα για τα προγράμματά της. Ξέρω πότε κάνει παύσεις, ξέρω τι λογοπαίγνια κάνει, τη σειρά των τραγουδιών της, τις κινήσεις της, τα αστεία που κάνει με το κοινό, που πλέον δεν με εντυπωσιάζει σχεδόν τίποτε. Παρόλα αυτά, ως τις 4:10 που φύγαμε ήμουν όρθιος και χόρευα σαν να ήμουν σε πάρτι του Λυκείου.

Δες ένα μικρό βίντεο που κατάφερα να τραβήξω. Με χίλια ζόρια βέβαια, γιατί προτιμούσα να χτυπιούμαι παρά να κινηματογραφώ το πλήθος. Απολογούμαι που είναι στραβό, δεν έχω μάθει να χειρίζομαι ακόμα την κάμερα του κινητού.

Ωωωω! Δεν είναιιι ψέεεεμα!