Η Έλενα και η Δήμητρα είναι
δύο πρώην συνάδελφοι μου από τις εταιρείες που έχω κατά καιρούς εργαστεί. Είναι
δύο ωραιότατες κοπέλες στα μέσα των πρώτων -άντα, με παιδιά, με συζύγους,
με χίλια πράγματα πάνω στο κεφάλι τους, με άγχη και τα συναφή – δεν χρησιμοποιώ
την έκφραση «κοπέλες της διπλανής πόρτας» ξεπίτηδες γιατί τη βρίσκω μπανάλ, αλλά
έπιασες το νόημα. Αυτές τις κοπέλες τις έχω ζήσει από κοντά για δύο χρόνια, τις έχω δει
ξενυχτισμένες, τις έχω δει μουτρωμένες, τις έχω δει κουρασμένες, τις έχω δει στις
χαρές τους, από την καλή κι από την ανάποδη που λέμε.
Αυτό το σαββατοκύριακο τις καμάρωσα
και τις δύο γιατί με προσκάλεσαν σε μία δική τους έκθεση ζωγραφικής και μία επίδειξη
μόδας, αντίστοιχα. Η Έλενα ζωγραφίζει εδώ και πολλά χρόνια, η Δήμητρα δεν ξέρω
από πότε έπιασε το σχέδιο μόδας. Έδωσα, που λες, το παρόν μου στις εκδηλώσεις τους, παρόλο που δεν σκαμπάζω από τέτοια. Είμαι άτεχνος, και έχω να παρακολουθήσω επίδειξη μόδας από τον καιρό του Ριτζ Φόρεστερ,
αλλά σηκώθηκα και πήγα και στις δύο παρόλο το διακοσμητικό της εκεί παρουσίας μου. Δεν το μετάνιωσα, τις χάρηκα και τις δύο.
Τις χάρηκα γιατί τις είδα
στα φόρτε τους, να λάμπουν από χαρά που κατάφεραν να βγάλουν προς τα έξω τον καλλιτεχνικό τους εαυτό, να νιώσουν λίγο πιο
ξεχωριστές από ό, τι είναι κανονικά και να ζήσουν το «παραμύθι» τους. Ήταν
συγκινητικό: Είχαν και οι δύο ένα απίστευτο χαμόγελο την ώρα της παρουσίασης που τα έλεγε
όλα… άλλες γυναίκες! Αν έβλεπες κιόλας με πόσο ενθουσιασμό τις καμάρωναν τα
παιδιά τους… Θωρείς την αξία του «ιερού θηλυκού».
Οφείλουμε να στηρίζουμε τις
προσπάθειες των φίλων μας, μάνα μου. Είμαστε άνθρωποι που ζουν και εργάζονται
στην Κύπρο. Πιο δυσμενής μετάθεση πεθαίνεις. Επιβάλλεται
να βρίσκουμε τις διεξόδους πριν αρχίσουμε να καταπίνουμε τα χάπια με τις χούφτες. Γι αυτό κι εγώ, όποτε
ακούω για κόσμο που επενδύει δημιουργικά και εποικοδομητικά τον χρόνο του
προκειμένου να επιβιώσει μέσα σ’ όλο αυτό το αίσχος, (και δεν αναλώνεται στις μπιρίμπες και στους καφέδες), τρέχω. Δεν πα να μου
παρουσιάσει και μία στοίβα από κουβάδες τον έναν πάνω στον άλλο, εγώ θα
χειροκροτήσω.
Πολύ τις χάρηκα τις φίλες
μου.
Και εις ανώτερα.
"Πιο δυσμενής μετάθεση πεθαίνεις"
ΑπάντησηΔιαγραφή} Πεθαίνω για τις ατάκες σου. Ακόμα χτυπιέμαι. Εν ώρα να πιάσω το σύζυγο και να του πω για τη νέα σου ατάκα:):):):):)
"Επιβάλλεται να βρίσκουμε διέξοδα πριν αρχίσουμε να καταπίνουμε τα χάπια με τις χούφτες."
} :):):):):)
"Γι αυτό κι εγώ, όποτε ακούω για κόσμο που επενδύει δημιουργικά και εποικοδομητικά τον χρόνο του προκειμένου να επιβιώσει μέσα σ’ όλο αυτό το αίσχος, (και δεν αναλώνεται στις μπιρίμπες και στους καφέδες), τρέχω. Δεν πα να μου παρουσιάσει και μία στοίβα από κουβάδες τον έναν πάνω στον άλλο, εγώ θα χειροκροτήσω".
}ΑΠΛΑ ΕΙΣΑΙ ΤΕΛΕΙΟΣ!!!!!!!
ΚΑΛΛΙΠΑΤΕΙΡΑ
:))
ΑπάντησηΔιαγραφήπολύ καλά έκανες! that's what friends do!
@Καλλιπάτειρα: Τα σχόλια σου είναι υπερβολικά αλλά δεν χορταίνω να τα διαβάζω. Γελώ πολλά :)
ΑπάντησηΔιαγραφή@Ράνια: ΧΧ
ρε τωρα τελευταια εσιει πολλα τεθκια στο πολυπαθο νησι μας. φτανε να τα ψαξεις τζιε να σιεις την αθκιαση να τα βουρας.
ΑπάντησηΔιαγραφήΤέλειες οι ατάκες σου "Πιο δυσμενής μετάθεση πεθαίνεις" και "από τον καιρό του Ριτζ Φόρεστερ"! Πού τον θυμήθηκες... :)
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαι μια μικρή διόρθωση:
"(τις) διεξόδους" (όχι "τα διέξοδα").
Άνεργος Φιλόλογος
ΑπάντησηΔιαγραφή(...επίδειξη μόδας;;;;..!!!!Μεγάλη η χάρη τους! Εγώ δεν θα πήγαινα με τίποτα, όποιος κι αν το διοργάνωνε...)