Πρωτοχρονιά Σου Λέει Ο Άλλος...

Παίζει να είχα και την πιο άσκοπη παραμονή πρωτοχρονιάς στον αιώνα τον άπαντα.

Ήμουν στο σπίτι με τη μάνα μου, ήρθε και η γιαγιά μου και φάγαμε οι τρείς μας, σαν τους μίζερους, σαν τους καημένους. Ύστερα παλουκωθήκαμε μπροστά στην τηλεόραση, κάναμε ζάπινγκ στα κυπριακά κανάλια και ντρεπόμασταν σύσσωμοι για την καταγωγή μας. Η γιαγιά μου έκανε συνέχεια τις ίδιες ερωτήσεις, από κάποιο σημείο και έπειτα πάψαμε και να της απαντούμε. Της είπαμε ότι μάλλον ο Χατζηγιάννης και η Μακρυπούλια δεν τα έχουν, ούτε ο Ρέμος με τη Μπόσνιακ και έπεσε να μας φάει, μας είπε ότι ζηλεύουμε και ότι δεν είναι δυνατόν να τους βγάζουμε όλους… σκάρτους. Έπαθε ένα ψιλοσόκ, πιθανόν να κατέρρευσε όλη της η κοσμοθεωρία, ώσπου να συνέλθει μπήκε το 2012, κόψαμε τη βασιλόπιτα μάνι, μάνι και πήγε ο καθένας σπίτια του.

Ήμουν ελαφρώς μελαγχολικός όλο το βράδυ της παραμονής. Λίγο η Μακρυπούλια, λίγο η Μπόσνιακ, λίγο το ότι έκανα ρεβεγιόν με τη γιαγιά μου και τη μάνα μου αντί στο Παρίσι όπως προγραμμάτιζα, ήμουν έτοιμος να κλάψω. Όταν μάλιστα συνειδητοποίησα ότι μετά το οικογενειακό συναπάντημα θα πήγαινα στο Hilton Park για να τιμήσω το κυπριακότατο Red Carpet, ήθελα να με φτύσω για την κατάντια μου.

Όπως ήμουνα έτοιμος να κάνω χαρακίρι, πήγα κάτω φύλαξα το κοστούμι, το πουκάμισο, τη γραβάτα (που έκανα και 15 ώρες να δέσω σωστά, κατόπιν ειδικού tutorial στο YouTube) και έβγαλα από το ερμάρι τη στολή του Batman. «Έτσι θα πάω ντυμένος και σ’ όποιον αρέσω!»

Αρματώθηκα τη στολή κι έφτιαξε αμέσως η διάθεσή μου. Όλες οι δυνάμεις του σύμπαντος και όλη η χαρά της ζωής άρχισαν να ρέουν στις φλέβες μου. Τότε, κατηφόρισα με τη Μπρέντα και λοιπή παρέα για το Hilton Park. Εκεί που ένιωθα ότι θα είμαι πρώτης τάξης καραγκιόζης και overdressed, είδα άπειρα αγόρια να φοράνε παπιγιόν, σαν να ξεπετάχτηκαν από τις melisses, και ένιωσα νορμάλ. Επίσης, είδα άπειρες λαϊκές καλλονές ντυμένες ωσάν να βρίσκονται σε πάρτι πριν τα όσκαρς και χαμογέλασα με οίκτο.

Για να λέμε και του στραβού το δίκιο, μέσα στο Hilton είχε πάνω από 2000 άτομα. Η διακόσμηση ήταν εξαιρετική και με λίγη φαντασία και λίγη καλή θέληση νόμιζες ότι παίζεις σε επεισόδιο του Gossip Girl. Εντάξει, ανάμεσα μας ήταν και η γνωστή μύξα της Λευκωσίας, αυτοί δηλαδή που ξέρουμε αλλά προσποιούμαστε ότι δεν τους ξέρουμε όταν τους συναντούμε, αλλά τι να κάνεις… Ήμασταν κι εμείς εκεί, νιώθω εν μέρει συνένοχός τους και δεν με παίρνει να τους κράζω.

Στο πάρτι ήταν και το MTV, μου πήρανε συνέντευξη όταν με είδαν ντυμένο έτσι, και όταν με ρώτησε ο παρουσιαστής αν έχουμε απόκριες και ντύθηκα Batman του είπα: «Γιατί όλοι αυτοί εδώ μέσα είναι καλύτεροι;» Δεν του άρεσε η απάντηση και δεν νομίζω να με δείξουν. Επίσης με ρώτησε ποια είναι η αγαπημένη μου εκπομπή στο MTV και κώλωσα, ήθελα να του πω ότι εγώ με MAD μεγάλωσα, αλλά ξέρεις, τέτοια ώρα, τέτοια λόγια…

Όσο αντέξαμε και κάτσαμε εκεί δεν ακούσαμε ούτε ένα τραγούδι της προκοπής (μάλλον γερνάμε και τίποτα δεν μας κάθεται), έβαλε μόνο δύο ελληνικά σουξέ και εκείνα άκρως προβλέψιμα, ενώ για να καταλάβεις πόσο πλήξαμε, πήγαμε στις 2:00 και φύγαμε στις 4:00. Τζάμπα δηλαδή τα €50 που σκάσαμε για να μπούμε. Παρόλα αυτά, στα συν βάζω τις χορεύτριες που κυκλοφορούσαν ανάμεσά μας με τα απολύτως απαραίτητα, δηλαδή με στριγκάκια που έβγαζαν μάτι.

Κάθε χρόνο τέτοια μέρα ορκίζομαι στον εαυτό μου ότι θα είναι η τελευταία χρονιά που χαραμίζω διακοπές στην Κύπρο. Κάθε χρόνο λέω «του χρόνου ας είμαι σε κάποια πλατεία της Ευρώπης μεθυσμένος κι ας είμαι και στα Τίρανα…» αλλά κάθε χρόνο τις ίδιες μαλακίες επαναλαμβάνω. Του χρόνου δεν το συζητώ, θα πάμε στο Παρίσι, και αν δεν «πάμε», τότε θα «πάω»!

Είμαστε πολύ νέοι και πολύ κρίμα για να περνούμε τα πρωτοχρονιά έτσι όπως την περνούμε!

Καλή χρονιά αγαπητοί Έλληνες! Τελευταίος χρόνος διακυβέρνησης Χριστόφια είν’ αυτός, μόνο αισιόδοξοι μπορούμε να είμαστε!