1821: Πίσω από τις Κάμερες

Το 1821 είναι πολύ της μόδας φέτος.

Αν παρακολούθησες το εν λόγω ντοκιμαντέρ στον Skai, ή αν διάβαζες λίγο Θοδωρή Γεωργακόπουλο στο yupi, καθώς σέρφαρες ανάμεσα στα μπούτια της κάθε μοντέλας που προωθεί η imako, θα παρατηρούσες συχνές αναφορές στην ελληνική επανάσταση. Μπήκα κι εγώ στο κλίμα φέτος, όλως τυχαίως, αφού αγόρασα ένα βιβλίο του Θεόδωρου Παναγόπουλου με τίτλο: «Τα ψιλά γράμματα της ιστορίας» στο οποίο περιγράφεται όλο το backstage της επανάστασης. Κάτι σαν «τα κουτσομπολιά του 1821». Πολύ ενδιαφέρον βιβλίο, σου παραθέτω πληροφορίες που διάβασα και εντυπωσιάστηκα:

Ήξερες εσύ ό, τι:

Ο Γεώργιος Καραϊσκάκης ήταν γιος μίας καλόγριας, η οποία το έσκαγε συχνά από το μοναστήρι που ήταν εσώκλειστη και γαμιόταν με τον έναν και τον άλλον; Τον Καραϊσκάκη τον γέννησε στις όχθες του ποταμού ‘καραΐσκου’ και όλοι τον φώναζαν ‘μούλο’, δηλαδή, μπάσταρδο. Ο ίδιος ο Καραϊσκάκης, το παραδεχόταν συχνά δημοσίως: «Ασυστόλως κηρύττων εαυτόν νόθον,» και συνέχιζε πως, «Η μάνα μου έφαγε σαράντα χιλιάδες πούτζες έως να με γεννήσει!» Αν ζούσε σήμερα, τον βλέπω άνετα για δύο μήνες καλεσμένο στα πάνελ της Λαμπίρη και του κους-κους να εξηγεί τα πάθη της μάνας του.

Η Μαντώ Μαυρογένους είχε ένα… «φλερτ» με τον Αλέξανδρο Υψηλάντη. Αλλά δεν στέριωσε το κονέ, γιατί οι κακές γλώσσες της Ύδρας, διέδωσαν πως η Μαντώ τον κεράτωνε με έναν Άγγλο, τον Edward Blaquiere, ο οποίος ήρθε στην Ελλάδα να φέρει την πρώτη δόση του δανείου στην κυβέρνηση. Ο Υψηλάντης πικράθηκε πολύ από τα κουτσομπολιά και τις φήμες σε σημείο που αθέτησε την υπόσχεσή του για γάμο: «Αποφάσισε να πάρη τον λόγον του οπίσω, όπου είχε δώσει προς αυτήν πριν ανακαλύψει τας μετά του κυρίου Blaquiere σχέσης της!» Στο ράφι, λοιπόν, η Μαντώ έμελλε να δοξαστεί μόνο μετά από χρόνια από την Τζένη Καρέζη που την υποδύθηκε σε αντίστοιχη ελληνική ταινία.

Άλλες ενδιαφέρουσες πληροφορίες, που είναι ευρύτερα γνωστές, είναι πως ο Λόρδος Μπάιρον, εκτός από «κρυφή», ήταν και σκατά φιλέλληνας και πως η αλήθεια είναι πως δεν είχε σε καμία εκτίμηση τους Έλληνες. Συχνά δήλωνε πως «Είναι ένα και το αυτό με τους Τούρκους, μην σας πω ότι οι Τούρκοι είναι πιο συνεννοήσιμοι», ενώ πάθαινε συχνά και κρίσεις επιληψίας. Ο μόνος λόγος που έμενε στην Ελλάδα ήταν επειδή στην Αγγλία είχαν ξεσπάσει διάφορα ερωτικά σκάνδαλα γύρω από το όνομά του και δεν τον έπαιρνε να μένει άλλο εκεί. Αυτό-εξορίστηκε στην Ιταλία, όπου κι εκεί τα έκανε χάος με τα ερωτικά του, για να ψοφήσει, εν τέλει στην Ελλάδα. Πούστο-εγγλέζοι μάνα μου, μια ζωή, οι ίδιοι!

Πολλά τα ράματα και για τη γούνα του Παπαφλέσσα, που δεν ήταν τίποτε άλλο από έναν ιερέα, πορνόγερο που μέχρι και χαρέμι διέθετε στην κατοχή του. Δεν διέφερε καθόλου από τον typical Τούρκο πασά και ήταν διεφθαρμένος ως το κόκκαλο. Καμία έκπληξη ούτε εδώ. Και σήμερα τους παπάδες σε ουδεμία εκτίμηση τους έχω, άσε που άμα δω κανέναν στον δρόμο τους δείχνω τον μέσο μου, σηκωμένο.

Αυτά που σας έγραψα είναι τα βασικά. Το βιβλίο περιέχει απίστευτες πληροφορίες βασισμένες στα απομνημονεύματα του Μακρυγιάννη, τα οποία στο σχολείο δεν μαθαίνουμε για ευνόητους λόγους και είναι όλα τεκμηριωμένα στη βιβλιογραφία.

Είναι όντως απογοητευτικό το ότι όσο μεγαλώνεις σ’ αυτή τη ζωή απομυθοποιούνται τα πάντα, από τον Άγιο Βασίλη μέχρι το έπος του ’21. Το οποίο '21, ήταν μια γελοιότητα η οποία κατεστάλη με συνοπτικές και οι ήρωες της ουδέποτε ήταν τόσο αγνοί, υπεράνω ή και ανυπέρβλητοι όσο μας τους παρουσίαζαν στα βιβλία.

Εν πάση περιπτώσει, εγώ είμαι υπέρ της μυθοποίησης αυτών. Γιατί ο ελληνικός λαός χρειάζεται έμπνευση. Και αν αυτή δεν έρθει μέσα από τους ήρωες, έστω και τους πλαστούς, δεν ξέρω κι εγώ από πού θα την αντλήσουμε. Μπορεί να μην πέτυχε η επανάσταση του ’21, μπορεί η απελευθέρωση να ήταν αποτέλεσμα οίκτου από τις μεγάλες δυνάμεις της εποχής, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι δεν πρέπει να μπολιάζουμε τον Έλληνα με το παραμύθι. Γιατί αλλιώς είναι άξιος να στήσει τον κώλο του μια και καλή στον Τούρκο, ο οποίος τόσα χρόνια μετά, δεν χόρτασε. Και το βλέπουμε καθημερινά.

Οπότε, καλό είναι να ξέρουμε την πικρή αλήθεια, αλλά καλό θα ήταν να κάνουμε και τα στραβά μάτια που και που. Και αυτά δεν τα γράφω τόσο για την Ελλάδα, όσο για τον ελληνισμό της Κύπρου, που δεν ξέρω τι ληγμένα του ρίχνουν τα τελευταία χρόνια στο φαγητό και την είδε ξαφνικά «προοδευτικός», «επαναπροσεγγιστής» και έχει διαγράψει κατοχή, εγκλωβισμένους και πρόσφυγες στο όνομα όλων αυτών των μαλακιών που τους μαθαίνουν στα κόμματα, ιδίως αυτών της άπλυτης αριστεράς.

Το ’21 πρέπει να συνεχίζουμε να το τιμούμε, ωσάν να ήταν ένα blockbuster που έσφυζε από νίκες, θριάμβους και ελληνικό κάλλος. Σε αντίθετη περίπτωση, να καταργήσουμε και τα Χριστούγεννα (εφόσον δεν υπάρχει Άγιος Βασίλης), πράγμα που δεν νομίζω να το γουστάρετε.

We live our myth in Greece, then!

Πιο κάτω: Ο εαυτός μου σαν ήρωας του ’21.

«Εγώ γραικός γεννήθηκα, γραικός και θα πεθάνω!» Ζω για την ημέρα που θα το φωνάξω δημόσια λίγο πριν με εκτελέσουν που νιώθω ακόμα "ωραίος σαν Έλληνας"!