Οι Άθλοι του Ηρακλή ΙΙ

Τον τελευταίο καιρό άρχισα να διαβάζω και πάλι ελληνική μυθολογία για να περνά η ώρα. Αυτές τις μέρες ξαναδιαβάζω τους άθλους τους Ηρακλή και ξαφνικά ένα συμπαντικό ερώτημα τρύπησε το μυαλό μου! Γιατί δεν βρέθηκε κάποιος τόσα χρόνια να γράψει ένα sequel στους άθλους του; Σκέψου το. Τα μεγαλύτερα κινηματογραφικά blockbusters είχαν και συνέχεια. Γιατί οι ελληνικοί θρύλοι που ανέθρεψαν ολάκερη την ανθρωπότητα να μην έχουν; Μέχρι και σήμερα βλέπουμε στον κινηματογράφο μοντέρνες μεταφορές της Οδύσσειας, του Τρωικού πολέμου, αλλά σεναριακά δεν μας λένε κάτι καινούριο. Δεν μας λένε τι έγινε μετά…

Θέλω να πω... Ναι, γύρισε ο Οδυσσέας σπίτι και έκανε την Πηνελόπη τσακωτή με τους μνηστήρες. Και; Έτσι τελειώνει το έργο; Με το εγκεφαλικό του κερατά; Δεν θα μάθουμε αν την έκανε άχρηστη στο ξύλο; Της είπε: «Δέκα χρόνια τον έπαιρνες μωρή ξεφτιλισμένη;» και την άρχισε στις φάπες; Την παντρεύτηκε; Την πήρε παρτούζα και με τους δέκα μνηστήρες; Τι έγινε; Με το πουλί στο χέρι θα μείνουμε πάλι οι έρμοι οι τηλεθεατές; Οι σεναριογράφοι μας χρωστούν μια εξήγηση!

Έτσι που λέτε, αποφάσισα ότι θα γράψω το sequel των άθλων του Ηρακλή, που είναι και ο αγαπημένος μου ήρωας! Θα προσθέσω κι άλλους άθλους, να αναβιώσει ο αρχαίος ελληνικός πολιτισμός, τώρα που είναι στα κάτω του! Να εκσυγχρονιστούν οι μύθοι! Να προσθέσω κι εγώ ένα λιθαράκι στην ανόρθωση του εθνικού γοήτρου! Λοιπόν, σκέφτηκα ήδη τους πρώτους τρεις άθλους, επιφυλάσσομαι και για τους υπόλοιπους. Άκου να μαθαίνεις!

Ο Δίας στέλνει τον Ηρακλή (δυσμενή) μετάθεση στο νησί της Αφροδίτης. Τον παίρνει τηλέφωνο και του λέει: «Γιε μου, η κόρη μου έκανε το νησί που της έδωσα για προίκα, σαν το μουνί της! Να πας να το βάλεις σε τάξη!» Ο Ηρακλής σφίχτηκε και ένιωσε τους μυς του να συσπώνται. «Μην ανησυχείς πατέρα! Θα πάω να καθαρίσω!» Ο Ηρακλής, αντί για ρόπαλο, αρματώθηκε ένα τεράστιο παγωτό χωνάκι «Ηράκλης» και κατέβηκε με το χρυσοποίκιλτο άρμα του να πολεμήσει τα τέρατα.

Άθλος νο.13: «Η Πουτανάρα»

Ο Ηρακλής φτάνει στην Κύπρο με το τεράστιο παγωτό στον ώμο του. Εκεί συναντά έναν εκπρόσωπο του Άδη, τον Αντίχριστο (ναι, θα παίξω κι εγώ. Εγώ το γράφω, ό, τι θέλω κάνω!). «Ηρακλή, Ηρακλή! Βοήθεια! Ένα μεγάλο τέρας άπλωσε τα πλοκάμια του στη χώρα! Η πουτανάρα!» Ο Ηρακλής αγχώθηκε! «Είναι ένα τεράστιο τριχωτό κουβάρι, γεμάτο κυτταρίτιδα, δυο πλοκάμια που ανάμεσά τους δεσπόζει ένα γλοιώδες μουνάκι! Σέρνεται στους δρόμους και τρομάζει τα παλικάρια μας! Είναι ανίκητο σου λέω. Η Πουτανάρα μας τυλίγει στα πλοκάμια της, μας πνίγει με ένα παράξενο νυφικό τούλι και μας εξουδετερώνει!» Ο Ηρακλής στάθηκε ορθός-κοφτός στη Μακαρίου και περίμενε με το παγωτό-ρόπαλο στο χέρι να εμφανιστεί το τέρας! Εκατομμύρια τακούνια προμήνυαν το κακό. Ο ουρανός σκοτείνιασε. Μια τεράστια γλοιώδης μάζα από τρίχες άρχισε να κυλά στη κεντρική λεωφόρο. Καταπλάκωσε όλες τις καφετέριες. Σκότωσε τρεις λαχειοπώλες και προσγειώθηκε στο χώρο στάθμευσης απέναντι από το Mondo.

Τότε, η Πουτανάρα κοντοστάθηκε και κοίταξε με νόημα τον Ηρακλή. Αυτός, πρόταξε το παγωτό του και όρμηξε να το μπήξει βαθιά στο αιδοίο της Πουτανάρας! Το αιδοίο της ήταν τόσο ζεματιστό που το παγωτό έλιωσε κατευθείαν. Ο Ηρακλής όμως δεν πτοήθηκε. Γύρισε ανάποδα το χωνάκι και με δύναμη της το έχωσε βαθιά. «Ααααα!» Βόγκηξε η Πουτανάρα και έφτυσε αίματα. Ο Ηρακλής σωριάστηκε στο πάτωμα σαν πτώμα, αλλά με το χαμόγελο της νίκης ζωγραφισμένο στο πρόσωπό του. Όμως, η Πουτανάρα δεν είπε ακόμα την τελευταία της λέξη. Πριν καλά, καλά το καταλάβει, το τριχωτό τέρας γέννησε άλλα 100 πλοκάμια με μουνιά! Μούγκρισε και σπάραξε ο ουρανός. Ο πολυμήχανος Ηρακλής βρήκε τη λύση. Την άρπαξε από τις τρίχες. Τις έδεσε κόμπο και άρχισε να στριφογυρίζει το τέρας γύρω, γύρω σαν σφαιροβόλος. Αφού στροβιλίστηκε αρκετά, την πέταξε με δύναμη επάνω στον Πενταδάχτυλο φωνάζοντας: "Φάουσαααααα!" Η σύγκρουση ήταν τόσο δυνατή που η οροσειρά σείστηκε ολόκληρη και άλλαξε σχήμα. Έμεινε μόνο ένα δάχτυλο όρθιο και συμβολικό.

Ο Αντίχριστος συγκινημένος περίθαλψε τον Ηρακλή, καθαρίζοντάς τον από τα κολπικά υγρά που ήταν πασαλειμένος και τον προετοίμασε για το επόμενο του κατόρθωμα. Στο μεταξύ πετάχτηκαν και μέχρι τον πεζόδρομο της Λήδρας για να αγοράσουν ένα καινούριο παγωτό-ξίφος από τα παγωτά Ηράκλη!

Άθλος νο. 14: «Οι Ευρωπούλες Όρνιθες»

«Τι είναι οι Ευρωπούλες όρνιθες;» αναρωτήθηκε ο Ηρακλής. «Άκου γιε μου, θυμάσαι τις Στιμφαλίδες όρνιθες;» τον ρώτησε ο Αντίχριστος. «Τις στιμφαλίδες δεν θυμάμαι; Διπλά πλατινένιος έγινε εκείνος ο άθλος μου!» καμώθηκε ο Ηρακλής. «Καμία σχέση!» τόνισε ο Αντίχριστος. «Τα ευρωπούλια, είναι κάτι πουλιά, από τα κανονικά, που αντί για φτερά και πούπουλα, φέρουν χρήματα. Ευρώ! Πετάνε κατά σμήνη, αλλά δυστυχώς δεν καταφέρνουμε να τα πιάσουμε. Και όπως κατάλαβες, δεν έχουμε να φάμε, ή τέλος πάντων, κοντεύουμε!» Ο Ηρακλής κατεύνασε τον Αντίχριστο. «Παντού τα ίδια... Και στην Ελλάδα όπου ζω, τα ίδια και χειρότερα! Δεν έμεινε ευρώπουλο για ευρώπουλο! Τα ξιφτερίσαμε όλα, μόνο πούλος πετάει!» Ο Αντίχριστος με δάκρια στα μάτια τον εκλιπάρησε: «Κάνε κάτι Ηρακλή! Αν δεν μας βοηθήσεις να αρπάξουμε τις ευρωπούλες όρνιθες και να ανορθώσουμε την οικονομία μας, θα μας διώξει η Ευρώπη!»

«Ποια Ευρώπη; Η θεία μου η Ευρώπη;» αναρωτήθηκε ο Ηρακλής. «Ναι, αυτή η κακούργα!» Ο Ηρακλής επισήμανε στον Αντίχριστο τη συγγένειά του με την Ευρώπη: «Όλοι ξέρουμε πως ο μπερμπάντης πατέρας μου, ο Δίας, έριξε τρελά πηδήματα με την Ευρώπη κάποιο καλοκαίρι -τυχερό αστέρι, στη Μύκονο. Από το σπέρμα του πάτερα μου, του Δία, γεννήθηκαν όλες οι χώρες που σήμερα μας παίζουν τις καμπόσες!» Ο Ηρακλής δεν έχασε καιρό. Πήρε τηλέφωνο το μέσον, τη θεία του και της ξηγήθηκε αντρίκια: «Ρε θεία, να χαρείς, ρίξε μια ζαριά καλή!» Η Ευρώπη, τούρλωσε τον πισινό της και έκλασε όσο πιο δυνατά μπορούσε. Ένα κύμα μεθανίου έπνιξε το νησί της Αφροδίτης. Όλα τα σμήνη από Ευρώπουλα που πετούσαν στον ουρανό ψόφησαν από δύσπνοια. Καθώς πλάνταζαν στο κυπριακό έδαφος, οι Κύπριοι κάτοικοι έτρεχαν να τα μαζέψουν. Τα γυναικόπαιδα ξεφτέριζαν τους πούλους και έτρεχαν με τα ευρώ να αγοράσουν τσάντες και i-phone4. Τα πουλιά πωλήθηκαν σε ψησταριές. Η οικονομία άνθισε. Ο Ηρακλής κάβλωσε.

Άθλος νο. 15: «Η Ζώνη της Αμαζόνας»

Περιληπτικά γιατί βαρέθηκα: Ο Ηρακλής προσπαθεί να αγοράσει μια ζώνη από το Amazon και δεν τα καταφέρνει γιατί η Κύπρος δεν συμπεριλαμβάνεται στις επιλογές των χωρών όταν πάει να πληρώσει με τη βίζα του. Έτσι, σκάβει έναν τεράστιο υπόγειο λάκκο με τα νύχια του και φτάνει στα γραφεία της Amazon στην Αγγλία. Απειλεί ότι αν δεν συμπεριληφθεί η Κύπρος στη λίστα, θα αρχίσει να χρίζει όλα τα πληκτρολόγια των υπολογιστών με το παγωτό «Ηράκλης» που κρατά στα χέρια του και το οποίο στάζει. Οι υπάλληλοι θορυβούνται, αμέσως προσθέτουν την Κύπρο σε όλες τις διεθνείς ιστοσελίδες και ο Ηρακλής παραγγέλνει επιτέλους τη καινούρια δερμάτινη ζώνη του, που κοσμεί την ατσαλένια στολή του!

Τη λίστα των άθλων συμπληρώνουν τα εξής τέρατα:

16. Η Αίγια Φούξια (μυθικό γιγάντιο τέρας, σε ροζ χρώμα, που σε σκοτώνει με σαχλά αστεία δυο φορές την εβδομάδα).

17. Τα Μήλα των Πατατοπαραγωγών (οι πατατοπαραγωγοί μετά από αλλεπάλληλες διαμαρτυρίες προς την κυβέρνηση για μη επιδότησή τους, πετάνε τις πατάτες στον Πεδιαίο και κατασκευάζουν χημικά μήλα με σκοπό να δηλητηριάσουν τους πολίτες.)

18. Ο κόπρος του Προέδρου (Σχέδιο λύσης που επιβάλλεται από ξένες μυθολογίες, εφάμιλλο του κάμα σούτρα και το οποίο… πονάει πολύ!).

Στο τέλος της τηλεοπτικής σεζόν ο Ηρακλής επιστρέφει στον Όλυμπο, βρίσκει μπροστά του την Αφροδίτη να κάνει πεντικιούρ. Την κοιτά ειρωνικά, με ύφος «θα σε γαμήσω» και της λέει: «Έκαμές τα σιόνι!» Εκείνη κοιτάζει τα νύχια της και του λέει: «Τέλεια δεν τα ΄χω κάνει; Θα τους βάλω και στρασάκια!»