Το Καλύτερο Καλοκαίρι

Επέστρεψα από τη Βαρκελώνη ψες.

Απολογισμός:

- Στο θέμα των Ισπανικών προόδεψα κατά ένα επίπεδο. Με παρέλαβαν στο Β2 και με παρέδωσαν σε νέα version 2010, στο επίπεδο C1. Ειδικά την τελευταία βδομάδα, τα μιλούσα άπταιστα σε βαθμό που απορούσα με τον εαυτό μου.

- Στο θέμα των γνωριμιών, τα πράγματα θα μπορούσαν να ήταν καλύτερα. Μετά το ολλανδέζικο πέναλτι που χάσαμε, γνώρισα τους νέους μου συμμαθητές που αποδείχτηκαν Ευρωπαίοι και όχι σκέτα πέη. Η χημεία μας ήταν πρωτοφανής. Αγαπηθήκαμε με τη μία και μετά βίας δεν βουρκώσαμε στον αποχαιρετισμό προχθές στην Plaza Espanya.

(Εστιάζουμε όλοι στην μικρούλα Ρωσίδα με το ξανθό μαλλάκι, μία τρανή απόδειξη πως μόνο το ξανθό γένος μας σώζει!)

- Στο θέμα της ψυχικής γαλήνης πήρα άριστα. Είκοσι δυο μέρες χωρίς κανέναν επάνω στο κεφάλι μου. Δεν επικοινώνησα με κανέναν. Το πολύ να αντάλλαξα 2-3 γραπτά μηνύματα με άτομα που ανησυχούσαν για την επιβίωσή μου. Ηρέμησα απίστευτα, αγάπησα τους πάντες!

- Είχα το καλύτερο καλοκαίρι των τελευταίων τριών ετών. Δεν έκανα «διακοπές» με την ευρεία σημασία της λέξης. Άλλωστε, δεν ξέρω κανέναν που να επιλέγει στις διακοπές να ξυπνά καθημερινά στις 8:00 για 4ωρα μαθήματα γλώσσας. Αλλά, έζησα φυσιολογικά για 22 μέρες και επιβεβαίωσα ότι είμαι νορμάλ! Κάτι που δεν αισθάνομαι στην Κύπρο. Πιστεύω και επίσημα ότι τα έχω τετρακόσια, και ότι αυτοί που προσπαθούν να με πείσουν ότι «έχει και η Κύπρος τα καλά της» είτε χρήζουν θεραπευτικής αγωγής, είτε προσπαθούν να πείσουν πρωτίστως τους εαυτούς τους για να μην τινάξουν τα πέταλα μια ώρα αρχύτερα. Εδώ είναι η απόλυτη κόλαση. Το επιβεβαιώνουν και οι θερμοκρασίες!

-Αισθάνομαι πολύ τυχερός που έζησα αυτό το καλοκαίρι στο μάξιμουμ, εγκαινιάζοντάς το με τις ευλογίες της Άννας Βίσση (μου) στη συναυλία της και κλείνοντάς το, με την Αγγελική (μου) σε μία από τις πιο ωραίες πόλεις του πλανήτη. Αισθάνομαι τόσο τυχερός που φοβάμαι πως κάτι κακό θα συμβεί σύντομα. Πήρα πολλή χαρά φέτος το καλοκαίρι και φοβάμαι ότι θα μου εμφανιστεί ανά πάσα στιγμή ο ποδόγυρος! Φτου, φτου, (Φαίη) σκόρδα!

Πόσες φορές άκουσες το «καλοκαίρι» του Χατζηγιάννη φέτος; Άλλη μία δεν βλάπτει! Άλλωστε, είμαι σε τόσο καλά ζεν, που ακόμα και ο Μιχαλάκης ηχεί στα αφτιά μου συμπαθητικά!