Έπρηξα τις ωοθήκες της Ρίτσας τις προάλλες με τη γνωστή μου γκρίνια γύρω από τον κυπριακό τρόπο ζωής και δεν άντεξε. Με ρώτησε ευθέως γιατί δεν φεύγω επιτέλους από το ξερονήσι να ησυχάσω κι εγώ, να ησυχάσετε κι εσείς, αλλά της έδωσα μια πρόχειρη απάντηση. Πιο κάτω, παραθέτω τους δέκα λόγους για τους οποίους τελικά θα λιώσω τα κοκαλάκια μου εδώ, πιο πολύ για να ψήσω εμένα, και όχι φυσικά για να απολογηθώ στον οποιονδήποτε.
Έχουμε και λέμε, λοιπόν:
Θα ζήσω στην Κύπρο επειδή ουσιαστικά δεν έχω άλλη επιλογή.
Θα μπορούσα να ζήσω στην Αγγλία, όπου και σπούδασα και να γίνω ένας Δικηγόρος για τα ΜΜΕ ή ένας Δημοσιογράφος. Όμως! Στην Αγγλία δύσκολα γίνονται πλέον προσλήψεις λόγω οικονομικής κρίσης, ενώ επίσης, έζησα εκεί ήδη 6 χρόνια, και δεν μπορώ να πω ότι θα άντεχα ούτε για διακοπές να ξανανέβω. Δεν λέω, είχα υπέροχα φοιτητικά χρόνια, αλλά νισάφι. Στην Αγγλία δεν απολαμβάνεις ούτε το φαί, ούτε το σεξ (οι Αγγλίδες δεν θεωρούνται γυναίκες), ούτε την παρακμιακή ελληνική τιβί που για μένα αποτελεί οξυγόνο! Οπότε, η Αγγλία δεν είναι λύση. Είναι φρίκη.
Το ιδανικό θα ήταν να ζήσω στην Αθήνα. Μια ζωή είχα στο πίσω μέρος του μυαλού μου ότι θα μεγαλώσω, θα σπουδάσω και θα πάω να γίνω άνθρωπος στην Αθήνα. Τελικά άνθρωπος γίνομαι μόνο κάτι σαββατοκύριακα που πετάγομαι για να δω θέατρο και να υποβάλω τα σέβη μου στη Βίσση. Δυστυχώς, η Ελλάδα είναι πλέον συγκρίσιμη μόνο με το Πακιστάν και το Αφγανιστάν στον τομέα του μισθού, οπότε τι να πάω να κάνω εκεί, όταν στην Κύπρο ο πρώτος μισθός του δικηγόρου είναι σχεδόν διπλάσιος από τον πρώτο μισθό του ελλαδίτη; Είδες, μάνα μου, είμαι και γκαντέμης! Επάνω στη δική μου ακμή, ζει η Ελλάδα την παρακμή της.
Η άλλη μου επιλογή είναι η Ισπανία. Λες να μην το σκέφτηκα; Όμως… Όσους Ισπανούς γνώρισα ενόσω ήμουν φοιτητής μου είπαν ότι στη Μαδρίτη ειδικά δουλεύουν σαν σκυλιά, πληρώνονται χάλια, με απάνθρωπα ωράρια, ενώ τις προάλλες διάβαζα στην εφημερίδα ότι η ανεργία χτύπησε το 24% της νεολαίας και ότι πιθανώς μετά την Ελλάδα, να είναι η Πορτογαλία και η Ισπανία αυτές που θα πτωχεύσουν. Χώρια που δεν έχω τελειοποιήσει τη γλώσσα ακόμα, οπότε έχουμε κι αυτό το εμπόδιο.
Υπάρχουν και οι Βρυξέλλες. Οι οποίες Βρυξέλλες, απ’ ότι κατάλαβα είναι η σύγχρονη κολυμβήθρα του Σιλωάμ. Όσοι αγάμητοι και κακομοίρηδες γνωστοί μου μετακόμισαν και βρήκαν δουλειά εκεί, ζευγαρώσανε αμέσως και βρήκαν την ψυχική τους υγεία. Χώρια που στις Βρυξέλλες δεν βρίσκεις πια Φλαμανδούς και Βαλλόνους, αλλά υπαλλήλους της ΕΕ από όλη την Ευρώπη, μετατρέποντας την πόλη σαν το Όσλο λίγο πριν τη Γιουροβίζιον. Κυριαρχεί μόνιμα ένα κλίμα πολύ united colours of Benetton. Που εμένα μου πάει. Έλα όμως που οι Βρυξέλλες, τα ίδια χάλια με τη Λευκωσία έχουν, είναι μια τρύπα δηλαδή, με μια κεντρική πλατεία με 5-6 δήθεν εστιατόρια, ενώ το κρύο είναι χειρότερο και από το αγγλικό. Με λίγα λόγια, θα φύγω από την τρύπα της Λευκωσίας όπου ψήνεσαι ολόχρονα για να πάω στην τρύπα του Βελγίου όπου ψύχεσαι ολόχρονα;! Μπα… Δεν ψήθηκα ακόμα τόσο (Κυριολεκτικά και μεταφορικά)!
Στην Αμερική δεν πάω, δεν χωνεύω τους Αμερικάνους γενικά, και κυρίως, η Αμερική μου ακούγεται «πολύ μακριά» για να τρέχω τώρα…
Για να λέμε και του στραβού το δίκιο (του θεόστραβου δηλαδή) η Κύπρος έχει και τα καλά της. Κοντινές αποστάσεις, ανθρώπινα –ακόμα- ωράρια, και κυρίως μπορώ να χαίρομαι τους φίλους μου όποτε θέλω χωρίς να πρέπει να τους κλείσω ραντεβού δυο βδομάδες πριν. Μόνο αυτά, βέβαια, αλλά για μένα είναι βασικοί λόγοι να μην θέλω να σηκωθώ απ’ τα «βραστά» μου. Το ότι δεν έχουμε τι να κάνουμε και κοιταζόμαστε μεταξύ μας στις καφετέριες ώσπου να αλληθωρίσουμε, είναι άλλο θέμα, και ουχί της παρούσης, βεβαίως-βεβαίως.
Επίσης, θεωρώ ότι οι συνθήκες για να κάνεις οικογένεια είναι πιο ευνοϊκές στην Κύπρο, (ασχέτως αν και εδώ ελάχιστες γυναίκες αξίζουν την σημασία μας πέραν των 10’’ της εκσπερμάτωσης), και επειδή θέλω να κάνω παιδιά διακαώς, θέλω να μείνω εδώ μπας και βρεθεί καμία δωρήτρια μήτρας και αναπαράγω αυτό το ρημάδι που είμαι. Μπορεί το σπέρμα να παραμένει γόνιμο μέχρι τα 80, και να μην πανικοβάλλομαι ακόμα, αλλά δεν έχω σκοπό να περιμένω μέχρι τότε. Τα θέλω τώρα. Ελπίζω ότι όλο και κάποια κουνέλα θα προσφερθεί να τα κυοφορήσει και μετά να με αφήσει στην ησυχία μου.
Επομένως, ώσπου να εκτονωθεί η παγκόσμια οικονομική κρίση, ώσπου να πλουσιέψει και πάλι η Ελλάδα, να μάθω Ισπανικά και να ξεγράψω όλους μου τους φίλους θα ζω εδώ. Λάθος. Θα επιβιώνω εδώ. Γιατί στο κάτω-κάτω της γραφής, στη ζωή αυτό μετρά. Να επιβιώνεις. Αν καταφέρεις και ζήσεις και λίγο παράλληλα, έχει καλώς…
ΥΓ: Το ξέρω ότι δεν έγραψα 10 λόγους για τους οποίους αξίζει να μείνεις εδώ. Ήταν πολύ αισιόδοξο.
Εγώ παλιότερα έλεγα ότι ευχαρίστως θα ζούσα ένα χρόνο από εδώ, ένα χρόνο από εκεί. Ισπανία, Βρυξέλλες ή Νέα Υόρκη για τους ίδιους ακριβώς λόγους που λες κι εσύ ότι θα ζούσες. Τώρα, πάλι για τους ίδιους λόγους με σένα, λέω ότι δεν θα το έκανα. Κακά τα ψέματα, η μικρή μας Κύπρος έχει πολλά καλά και κυρίως οι δικοί μας άνθρωποι είναι εδώ. Και οι ανέσεις μας, τα αυτοκίνητα μας, τα λεφτά μας, τα εξοχικά μας κτλ κτλ :)
ΑπάντησηΔιαγραφήΓια σένα φίλε μου Χρίστο που ξέρεις ότι σε συμπαθώ, πιστεύω ότι το πρόβλημα σου είναι οι γυναίκες. Αν είχες γυναίκα και περνούσες καλά μαζί της, όλα θα σου φαίνονταν παραδεισένια. Και οι καφετέριες μας και τα 5 μπαράκια που έχουμε! Έχω λάθος λες;;
Για την Ελλάδα μην το σκέφτεσαι, ανεξαρτήτως των προσφάτων εξελίξεων!
ΑπάντησηΔιαγραφήΞέρω καλά τι σου λέω!
μάνα μου ρεεεε
ΑπάντησηΔιαγραφήάτε αντίχριστε, θα κάνουμε το pact? όχι του γάμου, του ζευγαρωκουνελόματος. αν ως τα 33 και 6 μήνες δεν έχω υποψήφιο πατέρα, θέλεις να γίνεις ο πατέρας του παιδιού μου; θα έχουμε μία κόσμια σχέση και παιδί. τι λες;
εμφανίσιμη είμαι έξυπνη είμαι υγιής είμαι αξεξάρτητη είμαι έχω καλά γονίδια λαλώ σου
Εν η αμερική που σου ταιρκάζει ρέ φίλε. Γνώρισε τους 'άλλους' αμερικάνους, όι τζιήνους που θωρούμεν στα έργα, τζι εννα δείς ότι προσφέρει σου τούτος ο τόπος την ελευθερίαν να είσαι ο εαυτός σου τζιαι να κάμεις ακριβώς τον κύκλο που θέλεις γυρόν σου. Ψάξε το λλίο, που τα γραφτά σου το κρίνω ότι εννα σου κάτσει η φάση.
ΑπάντησηΔιαγραφή@Raintears: Όχι, δεν έχεις λάθος. Άτε, κάμε κανέναν έλεος...
ΑπάντησηΔιαγραφή@Demelene: Φίλε, τα συζητήσαμε, τι να σου λέω τώρα... Ό,τι γίνει πια. Βαρέθηκα να κυνηγώ τ' όνειρο.
@Ρίτσα: Αυτό το "όταν γίνω 33" θα μετατραπεί σε "όταν γίνω 40" όταν πλησιάσεις τα 33. Παραδέξου το πως με αποφεύγεις! Άμα ήθελες θα ήσουνα ήδη εδώ τώρα! :) Έχεις ωραία γονίδια ώστε, ε; Αγαπάς και τα λουλούδια, αυτό είναι καλό. Εντάξει, στα 33 μου θα σου διαθέσω δυο κουταλιές σπέρμα και κάνε ό, τι καταλαβαίνεις! χαχαχα :)
@Διάσπορε: Λαλείς, α; Τι να σου πω. Ούτε καν για διακοπές δεν έχω έρθει. Αν μια μέρα, σύντομα, διασταυρώσω απέναντι, θα έχω μια καλύτερη άποψη. Προς το παρόν η Αμερική μου ακούγεται λίγο "φοητσιάρικη".
Τώρα με ζώνουν τα φιδια!
ΑπάντησηΔιαγραφήΜήπως έκανα μαλακια και δεν το κυνήγησα περισσότερο? Ξέρεις Χρίστο σε τι αναφέρομαι!
ε όχι ρε δύσκολα τα παιδιά στα 40.
ΑπάντησηΔιαγραφήντα εγώ σκεφτούμουνα ότι πολλά έβαλα. ίσως να το έκανα 30. άσε να πεθάνουν όλες οι ελπίδες για τη συμβατική οικογένεια και μετά να πάμε στις εναλλακτικές
θα το σκεφτώ να είσαι το επόμενο πλάσμα που θα συναντήσω αν ήταν αυτό έμμεση πρόταση. να φέρεις και τη ρέιν τίαρσ να κάνουμε παρέα. το σπέρμα σου κράτα το λίγο ακόμα.
πως τη φαντάζεσαι την εναλλακτική αυτή κατάσταση για πες
Ρίτσα, βάλε με στις επαφές σου στο msn να διαπραγματευτούμε το μέλλον μας. antidoto1980 στο χοτμέηλ ντοτ κομ. Έχω και κάμερα να δεις τα κάλλη μου.
ΑπάντησηΔιαγραφήείδα σε στες φωτος που έβαλες δαμε αφου.
ΑπάντησηΔιαγραφήπαω να ππεσω τωρα.πααιιιιι
Α, μάνα μου, τι χυλοπιττάρα ήταν τούτη!
ΑπάντησηΔιαγραφήΟΚ, Δεν έχει ούτε σπέρμα, ούτε τίποτε... Ζήσε με τα τσαρτελλούθκια σου! Κοπελλούθκια με τον κρίνο μόνο!
χα χα χα
ΑπάντησηΔιαγραφήντάξει θα βρω άλλο να καμω κοπελλούθκια, έτζιαι υποχρεώνουμε κανένα
αυτό με τη χυλόπιττα δεν το πιασα
@Ρίτσα: Επειδή σου είπα να μπούμε στο msn και με απέφυγες τεχνιέντως. Το εξέλαβα ως χυλόπιτα.
ΑπάντησηΔιαγραφή