Περιτομή ΙΙ

Από τον καιρό που έβαλα το τρακτέρ στο μπλογκ, άρχισα και πάλι να μαθαίνω τι ψάχνει ο κόσμος στις διάφορες μηχανές αναζήτησης πριν κλικάρει στο θεϊκό αυτό ιστολόγιο. Μια λέξη που έχει τρομερό σουξέ, βάσει πάντα των μετρήσεων του τρακτέρ, είναι και η περιτομή!

Έμεινα έκπληκτος όταν είδα πόσο ψηλές μετοχές έχει αυτή η λέξη. Προφανώς έχει πολύ κόσμο που δεν γνωρίζει τι εστί περιτομή, ή αν γνωρίζει προσπαθεί να μάθει περισσότερες πληροφορίες επί του θέματος. Είχα γράψει παλιότερα ένα κείμενο για την επιθυμία μου να κάνω περιτομή. Μπορείτε να το ξαναδιαβάσετε εδώ.

Παρόλα αυτά, να σας ενημερώσω –εφόσον σ’ αυτό το μπλογκ τα γράφουμε όλα και είμαστε όλοι μια ερωτική παρέα – ότι τον περασμένο Αύγουστο τόλμησα το εγχείρημα και έκανα περιτομή. Παρόλο που δεν χρειαζόταν, αποφάσισα ότι μια ζωή την έχουμε και πρέπει να απολαμβάνουμε τα πάντα στον μέγιστο βαθμό. Επομένως, πήγα στους γιατρούς επέμεινα ότι θέλω το παπάρι μου refreshed και ξάπλωσα στο χειρουργικό τραπέζι!

Πριν σου παραθέσω τα highs and lows της εμπειρίας, να σε ενημερώσω τι ακριβώς είναι η περιτομή, διότι αν κρίνω από τις γνώσεις που είχαν οι φίλες μου επί του θέματος, κι εσύ την τύφλα σου ξέρεις. Λοιπόν, πτωχή αναγνώστρια: Δοκίμασες ποτέ να φας τη μπανάνα χωρίς να την ξεφλουδίσεις; Αν όχι, δοκίμασε και έλα πες μου αν τρώγεται. Άστο! Μην πνιγείς και έχουμε και τύψεις! Η μπανάνα δεν τρώγεται αξεφλούδιστη. Εξ ου και την αρπάζουμε και την καθαρίζουμε πριν την μπουκώσουμε.

Ε, έτσι γίνεται και η περιτομή. Αρπάζουμε το παπάρι, το κρατάμε όρθιο, καμαρωτό-καμαρωτό και καθαρίζουμε το γύρω-γύρω, αφαιρώντας με νυστέρι το δέρμα. Οπότε, το κεφαλάκι εξέχει αγέρωχο και έτοιμο για μπούκωμα ανά πάσα στιγμή! Πρόκειται για μια απλή εγχείρηση ρουτίνας, διάρκειας 45 λεπτών. Επιτυγχάνεται με τοπική αναισθησία και δεν έχει επιπλοκές (νοουμένου ότι δεν τρέμει το χέρι του χειρουργού).

Εγώ βέβαια, είδα τον Χριστό-φαντάρο με αυτή την εμπειρία!

Μου έβαλαν τρεις ενέσεις σε διαφορετικά σημεία του πέους για αναισθησία, αλλά για κάποιο λόγο δεν με έπιασαν! Οπότε, όπως κατάλαβες, την όλη διαδικασία του θερίζειν την έζησα στο pepsi max! Για να είμαι απόλυτα ειλικρινής, το νυστέρι δεν το αισθάνθηκα. Αλλά τις 45 ραφές περιμετρικά του κεφαλιού του πέους τις έζησα σταυροβελονιά προς σταυροβελονιά! Ναι, σαν Λευκαρίτικο κέντημα έγινε το καμάρι μου! Σεμεδάκι για την τηλεόραση! Για να καταλάβεις, δυο νοσοκόμες με κρατούσαν ακινητοποιημένο στο χειρουργικό τραπέζι χειροπόδαρα για να μην κλωτσώ τους γιατρούς και να μπορέσουν να κάνουν τη δουλειά τους. Οι οποίοι γιατροί δε, αγρόν ηγόρασαν! Κατά τη διάρκεια της επέμβασης με ρωτούσαν σε ποιο πανεπιστήμιο σπούδασα και αν το συστήνω για να στείλουν τα παιδιά τους! Εν μέσω κραυγών, βογγητών και αναστεναγμών, δηλαδή, στήσαμε ψιλή κουβέντα!

Το ξεφλουδίσαμε το πέος, ζωή να ‘χει! Ύστερα όμως, ήρθαν οι μέλισσες…

Αφού τελείωσε η εγχείρηση και το γάζωσαν με επιδέσμους σαν μούμια, με έστειλαν σπίτι μου να αναπαυτώ. Η ταλαιπωρία άρχισε από εκείνη τη στιγμή και κράτησε 20 μέρες! Το φρέσκο και άκρως ευαίσθητο κεφαλάκι που κρεμόταν πλέον μονίμως εκτός του «καβουκιού» του, τιναζόταν σαν ελατήριο κάθε φορά που το εσώρουχο ερχόταν σε επαφή μαζί του. Μια πολύ περίεργη αίσθηση η οποία ήταν λες και μου ακουμπούσαν ηλεκτρόδια επάνω στο πέος! Δράμα!

Επίσης, έπρεπε να κάνω θεραπεία τρεις φορές τη μέρα για να λιώσουν τα ράμματα. Τι θεραπεία; Έπρεπε να γεμίζω ένα μακρόστενο δοχείο με τσάι χαμομήλι και να τον βουτώ μέσα για 15’ τρεις φορές τη μέρα. Δεν κάνω πλάκα! Έπρεπε να μουλιάζει το πέος στο τσάι για να ξεφουσκώσει! (Από την εγχείρηση φούσκωσε και συρρικνώθηκε τόσο πολύ που ήταν σαν να έχω τρία αρχίδια!)

Να βλέπεις το πέος να επιπλέει μέσα σε ένα δοχείο με κίτρινο τσάι… Σαν γλυκό του κουταλιού, μέσα στο βαζάκι του! Εδώ που τα λέμε, η παρομοίωση λειτουργεί και κυριολεκτικά!

Επίσης, είχαμε και άλλου είδους προβλήματα. Κάποια πρωινά, γύρω στις 5-6:00 τα χαράματα πεταγόμουν στον ύπνο μου από τους πόνους. Καύλωνα στον ύπνο μου και αυτό ήταν απαγορευμένο, εφόσον το πέος ήταν ραμμένο με 46 ράμματα τα οποία το συμμάζευαν προκειμένου να κλείσουν οι πληγές. Σκέψου τώρα μια Λερναία Ύδρα να προσπαθεί να σπάσει τα δεσμά της και να θεριέψει… (πωωω, λογοτέχνης θα γίνω). Ε, κάπως έτσι ήταν και το πουλάκι μου. Ξυπνούσε και ήθελε να απελευθερωθεί από τα δεσμά του. Ξυπνούσα από τους πόνους και αμέσως εφάρμοζα ένα σχέδιο που είχα καταστρώσει. Σκεφτόμουν τη φάτσα μιας κακάσχημης συμμαθήτριάς μου, από το Λύκειο, και αμέσως μου έπεφτε!

Βέβαια, το πρόβλημα δεν λυνόταν ολοκληρωτικά, εφόσον δέκα λεπτά αργότερα ξυπνούσα πάλι από απρόσμενες κάβλες. Μου πήρε ένα μήνα να επανέλθω στα συγκαλά μου.

Αλλά… Σε τι συγκαλά ήρθα! Άξιζε κάθε λεπτό η ταλαιπωρία. Τώρα έχω ένα παλαμάρι – Ερμή του Πραξιτέλους! Όμοιο με αυτά που βλέπουμε στις τσόντες! Αλήθεια! Έβλεπα τόσα χρόνια διάφορες τσόντες και αναρωτιόμουν αν όλα αυτά τα παλούκια είναι ειδικά εφέ! Όχι, φίλοι του πέους! Όλα είναι περιτετμημένα και έτοιμα στο πιάτο για τις επίδοξες ρουφήχτρες.

Το καινούριο πέος δημιουργήθηκε στις 11 Αυγούστου 2009, ενώ εγκαινιάστηκε από γκόμενα περί τις αρχές Δεκεμβρίου 2009, διά της στοματικής της κοιλότητας. Η διαφορά στην απόλαυση είναι εμφανής, ενώ και οπτικά το θέαμα είναι ομορφότερο. Σας το συστήνω να το κάνετε όσοι προβληματίζεστε. Χώρια που η ζήτηση αυξήθηκε μόλις κυκλοφόρησε η φήμη του νέου μου αποκτήματος, αν και αυτό παίζει να είναι και σύμπτωση.

Και με καινούρια καρδιά και με καινούριο πέος, το παίζω πια ωραίος και μοιραίος! Το νέο μυαλό να δούμε για πότε θα το εγκαινιάσουμε…