Γάμος μόνο στα 70!

Τον τελευταίο καιρό σκέφτομαι ότι ένα ζευγάρι πρέπει να παντρεύεται γύρω στα 70 του, ή λίγο πριν ο ένας από τους δυο τα τινάξει, και όχι γρηγορότερα!

Πιστεύω πως είναι λάθος να παντρεύεσαι νεαρός. Γενικότερα θεωρώ τον γάμο ξεφτιλισμένο θεσμό, αλλά αν για κάποιο λόγο είσαι ρομαντικός και εξακολουθείς να θεωρείς τον γάμο ως κοινωνική καταξίωση, τότε επιτρέπω τη σύναψή του με την προϋπόθεση πως αυτός θα λάβει χώρα μετά την ηλικία των 70!

Και αυτό γιατί ως γνωστόν, με τον γάμο, η σύζυγός σου αποκτά νομικά δικαιώματα στην περιουσία σου. Αν μάλιστα πεθάνεις χωρίς διαθήκη, η σύζυγός σου δικαιούται αυτόματα το όλο της περιουσίας σου (στα τρώει όλα δηλαδή), ή το 50% αν έχετε παιδιά.

Δεδομένης της πραγματικότητας, που θέλει τις παντρεμένες να ρίχνουν το κέρατο σύννεφο, και δεδομένης της θνησιμότητας των αντρών που πραγματοποιείται σε πολύ νεαρότερη ηλικία από αυτή των γυναικών, φτάνω στο συμπέρασμα πως ο γάμος και εν συνεχεία τα κληρονομικά δικαιώματα της συζύγου στην περιουσία του άντρα, πρέπει να δημιουργούνται μετά τα 70!

Και ο λόγος προφανής: Μέχρι τα 70, η γυναίκα θα έχει ήδη φανερώσει δείγματα γραφής ως σύζυγος και θα έχεις μια πιο καθαρή εικόνα κατά πόσο της αξίζει να έχει μερίδιο στην περιουσία σου, που ας μην ξεχνάμε ότι απέχτησες με κόπο, ιδρώτα, πηλοφόρι και μυστρί. Στα 70 σου ξέρεις και είσαι σίγουρος για το αν παντρεύτηκες μια γυναίκα – διαμάντι ή ένα τσουλί που σε κεράτωσε με τους μισούς γνωστούς σου και η οποία σε σιχάθηκε με το που έκανες κοιλιά.

Επειδή κουράστηκα να ακούω για παντρεμένες που κερατώνουν τους συζύγους τους, και επειδή κουράστηκα να ακούω για την κατάντια των γυναικών σήμερα που ουδεμία ομοιότητα έχουν με τις μητέρες που μας μεγάλωσαν (άλλοι καιροί τότε θα μου πεις και συμφωνώ εν μέρει), και οι οποίες παντρεύονται βάσει των φορολογικών μας δηλώσεων, καταλήγω στο ότι την γκόμενά σου πρέπει να την παντρευτείς αφότου αποδείξει πως ήταν άξια σύντροφος διά βίου. Μόνο και μόνο τότε θα δικαιούται να βάλει χέρι στην περιουσία σου! Να το θυμάστε: Μια τέτοια εξέλιξη θα αναγκάσει και τις ίδιες να είναι τύπος και υπογραμμώς απέναντι σας. Θα τις αναγκάσει να ασχολούνται περισσότερο και με το παιδί τους, ενώ θα τις συγκεντρώνει συχνότερα στην κουζίνα.

Θέλεις γάμο κυρία μου; Απόδειξε ότι αξίζεις! Με δυο-τρεις χαριτωμένες-παραπλανητικές πίπες στις αρχές της γνωριμίας μας δεν πιάνεται το κορόιδο. Για να γυρίσει ο ήλιος θέλει δουλειά πολλή. Θέλει νεκροί χιλιάδες να’ ναι στους τροχούς. Θέλει και οι ζωντανοί να δίνουν το αίμα τους!

Τώρα θα μου αντιτάξεις το τετριμμένο ότι ο γάμος δεν συνάπτεται μόνο για την εξασφάλιση του ενός από τους δυο συζύγους, αλλά και προς κατωχύρωση των τέκνων. Αμ, δε! Υπάρχουν κι άλλοι νομικοί τρόποι να κατωχυρώσεις τα τέκνα σου ώστε να μην τα πουν τα άλλα παιδάκια στο Δημοτικό ‘μπάσταρδα.’ Οπότε, το να παντρευτείς καθίσταται περιττό!

Επομένως, ο γάμος πρέπει να συνάπτεται στο τέλος της ζωής μας, ως επιβράβευση του/της σύζυγου για την προσφορά του και όχι προηγουμένως. Διότι άμα η άλλη αισθανθεί ότι έδεσε τον γάιδαρό της, φέξε μου και γλίστρησα! Πρέπει να κρίνεται συνεχώς, να αισθάνεται ότι ο φούρνος θα φέρει στο τέλος την πυρά! Αν την φέρει... Τώρα, θα μου πεις, στα 70 δεν θα έχουμε τη δύναμη να στήσουμε το φαγοπότι που είθισται να στήνεται στους γάμους, ούτε θα έχουμε τον ενθουσιασμό για να διαλέξουμε νυφικά, μπομπονιέρες και ανθοστολισμούς. Σωστά. Ιδού άλλος ένας λόγος για να παντρευτείς γέρος!

Κλείνουμε αυτή την εύθυμη ανάρτηση με ένα λατρεμένο κιτς -πλήν σχετικό- τραγούδι από το 1995, αφιερωμένο στη φίλη μου Αλεξία που ισχυρίζεται πως μόνο εγώ γνωρίζω την ύπαρξη τέτοιων 'αριστουργημάτων' στην παγκόσμια μουσική σκηνή: