Κλαμένο Μουνί

Συννεφιασμένες σκέψεις μιας καταραμένης Κυριακής:

Από τον καιρό που άρχισα να μένω μόνος μου, άρχισα να διαπιστώνω και τα αρνητικά της υπόθεσης. Ναι μεν κυκλοφορώ γυμνός μες το σπίτι, ναι μεν βλέπω τηλεόραση μέχρι αργά και παίζω μουσική μέχρι τα χαράματα τραγουδώντας και χορεύοντας χασάπικα, αλλά! Αλλά το σπίτι είναι μια λίγδα και μισή. Και παρόλο που σφράγισα τα δωμάτια που δεν χρησιμοποιώ, αυτά επιμένουν να λερώνονται και να σκονίζονται. Ας με φαν οι κατσαρίδες. Απαξιώ!

Επίσης, αυξήθηκαν τα έξοδα. Το γάλα και το ψωμί δεν προλαβαίνω να τα καταναλώσω πριν τη λήξη τους. Τα πετάω και τα λυπάμαι. Τα είδη φούρνου επίσης. Τρώω κάθε βράδυ από delivery και έτσι διπλασιάστηκε ο προϋπολογισμός που διαθέτω για τη διατροφή μου. Τα σκουπίδια αρχίζουν να μυρίζουν πριν καν γεμίσει η σακούλα. Όπως καταλαβαίνετε, άρχισα να σκέφτομαι έντονα το ενδεχόμενο γάμου, με Φιλιπινέζα. Γιατί κάποιος πρέπει να αναλάβει την υγιεινή και την καθαριότητά μου. Εγώ βαριέμαι.

Τα αισθηματικά πάνε χάλια. Πάντα χάλια πήγαιναν, τώρα πάνε πιο χάλια από ποτέ!

Εκεί που πήγα να χαρώ, έφαγα πρόσφατα έναν μπάτσο άλλο πράμα! Ήμουν που ήμουν στα πρόθυρα εγκατάλειψης της ιδέας του έρωτα, τώρα σιγουρεύτηκα. Δεν θέλω τίποτε. Αφήστε με ήσυχο. Τόσα χρόνια μόνος μου, έπαθα τίποτε; Τίποτε. Ε, χέσε με! Ή θα με αγαπήσεις ή φεύγοντας, κλείνεις και την πόρτα!

Σκέφτομαι να πάω στη Σουηδία τα Χριστούγεννα. Έλεγξα τα οικονομικά μου και μου το επιτρέπουν. Αλλά θέλω να πάω και Αθήνα να δω την Βίσση (από την ώρα που είδα την αφίσα και το teaser του fabulous show είμαι με το ένα πόδι μες το αεροπλάνο!)

Ο μόνος λόγος που θέλω να πάω στη Σουηδία είναι επειδή βαρέθηκα να κάνω Χριστούγεννα στην Κύπρο με 30 βαθμούς κελσίου και τον ανεμιστήρα στο φουλ. Αλλά, η Σουηδία εκτός από παγωμάρα τι άλλο θα μου προσφέρει; Οι Σουηδέζες είναι ψυχρές γκόμενες (τσεκαρισμένο), χώρια που η σουηδική προεδρία της ΕΕ, με την φιλοτουρκική της στάση αξίζει να φάει ένα Χ! Από την άλλη, στην Αθήνα ήμουν πριν 3 βδομάδες, τη Βίσση την είδα στο απαγορευμένο τουρ πριν ένα μήνα, αξίζει να ξαναπάω τόσο σύντομα;

Βαρέθηκα και τα θέατρα! Τελείωσε η παράσταση με τους Δικηγόρους και τώρα μπήκαμε στην τελική ευθεία για αυτήν που θα ανεβάσουμε με τον άλλο ερασιτεχνικό θίασο. Άντε, γιατί έπηξα στην πρόβα φέτος, αηδίασα τη διαδικασία! Και πάνω που είπα ότι θα ηρεμήσω και θα αφοσιωθώ στα γυμναστήρια, ήρθε ο Δικηγορικός Σύλλογος και θέλει να παίξουμε μια εξτρά παράσταση στη Λεμεσό, ενώ αναθερμάνθηκαν οι συζητήσεις για να πάμε στη Θεσσαλονίκη (Για Αθήνα, ούτε λόγος, που θέλω να δω και τη Βίσση!).

Βαριέμαι τα πάντα και τους πάντες.

Βασικά, είμαι σε μια κατάσταση που και να έρθεις να μου πεις ότι κέρδισα στο λαχείο ένα εκατομμύριο λίρες, θα μου φανεί αδιάφορο!

Θα μπω λαθραία σε μια κούτα στο αμπάρι ενός πλοίου και όπου θέλετε πάρτε με! Μόνο φύγετε όλοι από μπροστά μου.

"Έλα χάρε πάρε με και μες την αγκαλιά σου πάλι βάλε με!" Το τραγουδώ κάθε μέρα πάνω στο ποδήλατο, καθώς με ξεσκίζουν τα λευκωσιάτικα cayenne της λίρας.