Τα Γαλάζια μου Γράμματα

Bonjour a touts les enfants, και τα κουτσά μπακλάν!

Επειδή λυσσάξατε και σπεύσατε να το εκφράσετε πολλάκις και ποικιλοτρόπως, τόσο οι φίλοι όσο και οι εχθροί μου, σας χαρίζω μεγαλόψυχα ένα update της ζωής μου. Ένα μεταθανάτιο post, σχετικό με τους τελευταίους δυο μήνες της απουσίας μου.

Έχω ευχάριστα νέα:

1) Έγινα δικηγόρος επιτέλους! Πέρασα την άσκηση, πήρα το χαρτί, ντύθηκα στα μπλε, πέρασα την πύλη. Ουσιαστικά δεν άλλαξε τίποτα στην ευτελή ζωούλα μου, αλλά έκλεισε μια μεγάλη εκκρεμότητα που με βασανίζει από τότε που πήρα το μάστερ, το 2005. Τώρα ικανοποιώ όλα τα κριτήρια της μέσης Κύπριας πεθεράς που ψάχνει γαμπρό για την μουστακαλού της κόρη.

Δεν σφάξανε! Μπορεί να πέταξα από πάνω μου τη ρετσινιά του «ασκούμενου» αλλά προς το παρόν βρήκα νέο διαφημιστικό γραφείο να εργαστώ. Και είναι ψυχεδέλεια! Πιο ψηλός μισθός και από αυτόν του νέου δικηγόρου, ωράριο 8:30-3:30μ.μ. …μια λατρεία! Επίσης, αισθάνομαι πολύ τυχερός διότι περιβάλλομαι από συνεργάτες που αντιλαμβάνονται το χιούμορ μου και το πνεύμα των ιδεών μου με την πρώτη, πράγμα που δεν συνέβαινε στο προηγούμενο γραφείο που εργαζόμουν.

Με όλα αυτά, πρέπει να γίνει σεισμός των 9 ρίχτερ προκειμένου να ασκήσω τη δικηγορία. Αν βρεθεί γραφείο που θα μου εμπιστευτεί το τμήμα του οικογενειακού δικαίου και ασχοληθώ με τα διαζύγια, καλώς. Μέχρι τότε, θα σκαρφίζομαι διαφημίσεις, θα σκηνοθετώ, θα γράφω και θα ζω χωρίς άγχος για το υπόλοιπο της ζωής μου.

2) Πέταξα το αυτοκίνητο και κυκλοφορώ με ποδήλατο εδώ και 2 μήνες! Μεγάλη χλιδή το ποδήλατο! Διανύω καθημερινά τη διαδρομή Έγκωμη – Κέντρο Λευκωσίας μέσα σε 10 λεπτά! Άρχοντας! Που πήγανε τα 25’ που ήθελα με το αυτοκίνητο; Γλίτωσα επίσης, τα 3 ευρώ που θα πλήρωνα για πάρκινγκ καθημερινά, γλίτωσα το βενζινάδικο για 3μιση βδομάδες, ενώ ταυτόχρονα γυμνάζομαι και προστατεύω το περιβάλλον!

Σας συστήνω να πράξετε το ίδιο, διότι πρώτον, είναι γελοίο να χρησιμοποιούμε αυτοκίνητα σε τόσο κακοφτιαγμένους δρόμους και δεύτερον, επειδή πρέπει κάποτε να εξευρωπαϊστούμε και να γίνουμε Άμστερνταμ. Που στο μόνο που του μοιάζουμε μέχρι στιγμής είναι στα μπουρδέλα, και αυτό το λέω μεταφορικά για την πολιτική ζωή του τόπου.

Στο θέμα μας όμως. Ναι, κυκλοφορώ με ποδήλατο και ρισκάρω τη ζωή μου καθότι ακόμη και στο πεζοδρόμιο να οδηγώ αντιμετωπίζω σπασμένα πλακάκια, ξεκάρφωτες, μαραμένες πορτοκαλιές – μανταρινιές, παράνομα παρκαρισμένα αυτοκίνητα, ενώ στο τσακ αποφεύγω τη σύγκρουση με ποδήλατο πακιστανού / Σρι Λανκέζας που έρχεται από απέναντι.

Εν πάση περιπτώσει, η αίσθηση ελευθερίας και τα προ-αναφερθέντα πλεονεκτήματά του ποδηλάτου αντικρούουν εύκολα το απεχθές όχημα του αυτοκινήτου! Αν με δείτε στο δρόμο, μην μου κορνάρετε για να με χαιρετήσετε, συγχύζομαι και καρφώνω στην Κινέζα που έρχεται από απέναντι.

Τα υπόλοιπα νέα δεν χρήζουν αναλυτικής αναφοράς, αλλά ας τα περάσουμε στα πεταχτά:

- Ο νέος δίσκος του Καρβέλα «Αντίο Χειμώνα» με πώρωσε τα μάλα! Ειδικά το «όλα για όλα» το σιγοτραγουδώ όπου σταθώ και όπου βρεθώ. Ανοίγει και το πρόγραμμα στο ντουζ!

- Φέτος είχα το πιο απομυθοποιημένο Πάσχα της ζωής μου. Δεν πήγα εκκλησία ούτε καν το Μ. Σάββατο! Ηρέμησε το κεφάλι μου. Διάβαζα βιβλία και τραγουδούσα μπροστά στον υπολογιστή κατά τη διάρκεια όλων των διακοπών.


- Ψάχνω παρέα για Αργεντινή, Παραγουάη, Βραζιλία για 3 βδομάδες τον Αύγουστο. Όπως καταλαβαίνετε, οι Κυπραίοι εμμένουν στη Μύκονο και δεν είμαι διατεθειμένος να παίξω το παιχνίδι τους ειδικά όσο είμαι ακόμα νέος και αντέχω να ζω περιπέτειες. Όσοι πιστοί προσέλθετε, δηλώστε συμμετοχή. Θα γυρίσουμε και βίντεο κλιπ με τη Σακίρα!

- Ο Δικηγορικός Σύλλογος δημιούργησε ένα ερασιτεχνικό θίασο και Θεού θέλοντος θα παίξουμε τον Σεπτέμβριο το «Αναμείνατε στο ακουστικό σας». Οι πρόβες πάνε καλά, αλλά αμφιβάλλω αν θα αντέξουμε μέχρι τον Σεπτέμβρη να προβάρουμε το έργο. Θα το σιχαθούμε! Ήθελα να το παίζαμε αρχές Ιουνίου, αλλά μας φάγανε τα Κακουργιοδικεία.


- Με εντόπισε ο στρατός και θα πάω έφεδρος! Στην αρχή τσαντίστηκα, διότι αποφεύγω να απαντώ τηλέφωνα που δεν γνωρίζω. Το έπραξα και έπεσα πάνω στην αστυνομία η οποία μου επιδότησε το Φύλλο Πορείας. Να προσέχετε να μην σας εντοπίσουν! Έκανα ένα reunion με τους φίλους μου από τον στρατό και τελικά μας «μπαγλαρώσανε» ομαδικώς. Μου χρυσώθηκε το χάπι τελικά. Άλλωστε, για πόσο ακόμη θα υπάρχει Κυπριακή Δημοκρατία; Το πολύ μέχρι τον Γεννάρη!

Παρακαλώ όπως αυτό το post μην εκληφθεί ως η επιστροφή μου στη μπλογκόσφαιρα. Θεωρώ πια πως «life is out there» και θα παρακαλούσα το φανατικό κοινό μου – που πιστεύω ότι κόβει το μυαλό του – να πράξει το ίδιο! Σε εποχές που μέχρι και η κουτσή αναλφάβητη Μαρία και ο κάθε αρχιδάς Τσε Γκεβάρα διαθέτει blog, η παρουσία ημών είναι ανεπαίσθητη έως και περιττή.

Για να μην ξεχνιόμαστε, κλείνω αυτό το «επετειακό» post με τη συμμετοχή της Ελβετίας (ό, τι πιο σύγχρονο και ενδιαφέρον έχει να παρουσιάσει φέτος η Eurovision) και σας στέλνω τα πρόστυχα φιλιά μου!