Σύκονος & Μαντορίνη...

…Σαν ερωτευμένοι μπακουρίνοι!

Όλον αυτόν τον χαμό που γίνεται με τη Μύκονο και γενικότερα τις Καυλάδες, εγώ δεν τον καταλαβαίνω. Γιατί σκίζουν τα βρακιά τους άπαντες για να διακοπάρουν εκεί δεν το αντιλαμβάνομαι. Δεν λέω, είναι γοητευτικό το τοπίο που σμίγει ουρανό με θάλασσα, είναι ερωτική η διάθεση, είναι όλα τα λεφτά η έλλειψη υγρασίας και οι άνεμοι που συνεπαίρνουν το μαλλάκι μας, αλλά ΟΚ. Big deal! Ερωτικά ένιωσα και στη Λισσαβόνα και στη Βαρκελώνη, μη μιλήσω για την Αθήνα. Και το αεράκι με συνεπήρε και με σήκωσε πολλάκις και στη βόρεια Ευρώπη.

Θα μου πεις, ο συνδυασμός είναι που μετράει. Και δεν παραπονιέμαι, υπέροχα πέρασα. Και ύπνο χόρτασα, και τα ελληνικά μου άκουσα, και στην άμμο έχωσα τα λιγνά ατροφικά μου πόδια διαβάζοντας το Nitro και στον Πάνορμο αγνάντεψα τον Ατλαντικό πίνοντας mojito. Παρόλα αυτά, περίμενα να εντοπίσω αυτό το κάτι που μαγνητίζει τους πάντες και ειδικά τους Κυπρίους κάθε χρόνο στο νησί και δεν το βρήκα. Κάτι θα ξέρετε, πείτε μου και μένα να το μάθω.

Συγγνώμη που σας ξενερώνω το μύθο γύρω από τις Κυκλάδες, αλλά ταξίδεψα τόσο στην Πάρο και στη Νάξο, όσο και στη Σαντορίνη και εξακολουθώ να πιστεύω πως πρόκειται για ξερονήσια, τίγκα στο καμένο χόρτο και το κατσάβραχο, με παραλίες που δεν πιάνουν μπάζα μπροστά στις κυπριακές (μπορεί να μισώ την Κύπρο, αλλά στο θέμα παραλίες μας βγάζω το καπέλο).

Πιστεύω πως έγινε ένα πολύ δυνατό marketing για τις Κυκλάδες το οποίο αποδεχτήκαμε τυφλά, σαν τα αρνιά και ουδείς τολμά να το αμφισβητήσει, μήπως πέσουν και τον φάνε οι υπόλοιποι. Sorry.

Βάσει του περιοδικού ΟΚ, στη Μύκονο παραθέρισε η Μενεγάκη, η Ελεονόρα Μελέτη, η Μιμή Ντενίση, η Εριέττα Κούρκουλου, η Ευαγγελία Αραβανή, η Μαριάντα Πιερίδη και άλλοι πολλοί. Εγώ τη μόνη celebrity που εντόπισα ήταν η ξαδέλφη μου με τον φίλο της στη μικρή Βενετία να μπεκρουλιάζουν. Και δυστυχώς τους αληθινούς celebrity δεν βρίσκεται κανένας παπαράτσι να τους απαθανατίσει. Α, ναι. Είδα και τον Κούγια με τη βάρκα του, αλλά αυτός δεν μετρά για celebrity, μάλλον για καημένος.

Τέλος πάντων, για να μην παρεξηγηθώ, μια χαρά πέρασα. Όπως τα περίμενα. To the brief! Πέρασα ένα ωφέλιμο bonding time με τον Μάριο που πλέον τον ψάχνουμε με το φανάρι…Γενικά, χαλάρωσα. Άμα χόρεψα το «καλοκαιρινές διακοπές» και το «Δεν σ’ αλλάζω» έκλεισα!

Luxurious bits ‘n pieces:

Παραλία: Καμία. Όλες είχαν κρύα νερά που μου προκαλούσαν ταχυκαρδία.
Beach bar: Πάνορμος - παρόλο που πληρώνεις τα’ ντερα σου πριν προλάβεις να κλάσεις.
Ποτό: Ένα που ήταν σαν χυμός πεπόνι με αλκοόλ και ένα άλλο στο galleraki, που φτιάχνεται με frangelico, γάλα, κανέλα και λικέρ κεράσι, που δεν θυμάμαι το όνομά του.
Φαΐ: Κασερόπιτα με Milkο για πρόγευμα, ενώ στο τσακίρ κέφι καμιά κρέπα. Είμαστε φτωχοί.
Club: Paradise - καθαρά και μόνο για τα φωτορυθμικά και το στιλ του. Κατά τα άλλα, ό,τι παίζει ελληνικά.
Ειδική μνεία: Στο ότι δεν χρειάζεσαι κλιματισμό το βράδυ, ούτε καν ανεμιστήρα. Δεν υπάρχει καθόλου υγρασία. Άμα λέω εγώ ότι εμείς ζούμε στη Μέση Ανατολή, κάτι ξέρω.
Γκόμενες: Ελάχιστες και μετριότατης ποιότητας. Εντάξει, στη Μύκονο ήμουν, δεν περίμενα ιδιαίτερα νταραβέρια.
Σοφή ατάκα που άκουσα: «Όποια κάθεται σε πολλά παλούκια, βρίσκει και το καλύτερο!»
Soundtrack διακοπών: Disko Partizani από τον Shantel. (εξερευνήστε τον περεταίρω από ολόκληρο το album του, είναι ό,τι καλύτερο άκουσα αυτό το καλοκαίρι).




Θα ξαναπήγαινα; Σιγά! Ποτέ μη λες ποτέ, βέβαια. Ίσως σε δέκα χρόνια αν βρεθεί καμία να μου τα χαϊδέψει εντέχνως. Τώρα το μόνο που με ενδιαφέρει είναι το που θα περάσω το 10ημερο των Χριστουγεννιάτικων διακοπών. Έχω κάποιες ιδέες, να δούμε αν θα δεήσει και η παρέα.