Η Αγάπη μας Παλιό Περιοδικό

Όσοι με γνωρίζουν καλά, ξέρουν πόσο απολαμβάνω τα περιοδικά. Είμαι άξιος να κλειστώ στο σπίτι μέρες ολόκληρες και να διαβάζω το Νίτρο, το Maxim, το DownTown, το Esquire και ενίοτε τον Economist και τη 'Σημερινή' για ξεκάρφωμα και αποτοξίνωση. Όταν ήμουν φοιτητής, ουδέποτε ζήτησα από τους γονείς να μου στείλουν χαλλούμια και σιουσιούκκο. Πάντα περιοδικά ζητούσα, γιατί θεωρώ πως κάποια από τα πιο πάνω παρουσιάζουν τρομερό στυλ γραφής και με φτιάχνουν απίστευτα, από τις φωτογραφίες τους, μέχρι την ποιότητα της σελίδας!

Δυστυχώς, από τον καιρό που οι κυπριακοί εκδοτικοί οίκοι προσάρμοσαν τα περιοδικά αυτά στα επίπεδα τους, άρχισα να σκέφτομαι πολύ σοβαρά το ενδεχόμενο να τα μαδήσω και να τα κάνω χαρτί τουαλέτας.

Μην αρχίσετε πάλι να με κατηγορείτε για «καλαμαρό-λαγνεία» και κατάφορη αποστροφή του κυπριακού γίγνεσθαι. Μπορεί να αφορίζω τα πάντα σ’ αυτή τη χώρα, αλλά εδώ είμαι κάθετος. Καταπέλτης! Και θα αρχίσω πόλεμο, τώρα!

Για να εξηγούμαι! Πόσες φορές να ανοίξω το κυπριακό DownTown και προσφάτως το κυπριακό ΟΚ και να δω στα κοσμικά συμμαθήτριες μου, αμόρφωτα τσουλάκια που στο λύκειο τα κοροϊδεύαμε; Να τα δω μια φορά, να σκάσω. Να τα δω δυο φορές, να σκάσω! Αλλά κάθε εβδομάδα οι ίδιες φάτσες μες τα κοσμικά; Έλεος! Θα μου πεις, και στις ελληνικές εκδόσεις οι ίδιες φάτσες ανακυκλώνονται. Αλλά τουλάχιστον, αυτές τις φάτσες της Αθήνας δεν θα τις δεις μπροστά σου αν πας μια μικρή βόλτα στο κέντρο, όπως παθαίνω εγώ στη Λευκωσία.

Θέλω να πω ότι, το υποτιθέμενο star system της Αθήνας μπορεί να συντηρεί τον μύθο του μέσα στα μιλιούνια του πληθυσμού. Εδώ τι να συντηρήσεις; Τον Τσουρούλλη και την Μέλανη Στέλιου; Που πας μισή φορά στο Ζοο, πέφτεις πάνω τους και αναρωτιέσαι από πού τους ξέρεις; Ας ανέβαινα τη σκάλα του Ζοο, ας έπεφτα πάνω στη Μενεγάκη και σου ‘λεγα εγώ τι σοκ και δέος θα αισθανόμουν για το εκτόπισμα της! Μόνο το ντεκολτέ της να κοιτάξεις, τρως εκτόπισμα για ένα μήνα!

Άνοιξα τον 'Τηλεθεατή' και διάβασα το ρεπορτάζ για τις γυναίκες της χρονιάς, του Madame Freakαρώ… Ζήτημα αν ήξερα μισή κυρία που βραβεύθηκε. Από πού κι ως πού βραβεύουμε τραγουδίστρια χρονιάς; Έχουμε εγχώρια δισκογραφία και δεν το ήξερα; Στα πόσα αντίτυπα γίνεται χρυσός ένας δίσκος κυπριακής παραγωγής; Στα δέκα; Ο δίσκος της πουλιέται και στο i-store;

Ευτυχώς που ο ‘Τηλεθεατής’ φρόντισε κάτω από κάθε νικήτρια να παραχωρήσει και το βιογραφικό της σημείωμα. Για να γνωρίσει ο κόσμος που ψήφισε… τι τελικά ψήφισε! Δημιουργός της χρονιάς, η Λία Χαράκη! Ηθοποιός της χρονιάς, η Μαργαρίτα Ζαχαρίου! Μπακάλης της χρονιάς, ο από κάτω! Μόνο 'κομμώτρια της χρονιάς' δεν περιλάμβανε η απονομή.

Ευτυχώς που βραβεύσαν και την ολυμπιονίκη Καρολίνα Πελενδρίτου για τα προσχήματα. Αυτήν, έπρεπε να βρεθεί το Madame Figaro για να την τιμήσουν, γιατί αν περιμέναμε από το κράτος… χέσε μέσα! Πιο εύκολα θα χρηματοδοτήσει η κυβέρνηση άγαλμα για τη Βαλεντίνα Τσίγκη, παρά για ολυμπιονίκη! Δεν βαριέσαι, όπου φτωχός και η μοίρα του.

Το Σίγμα πάντως έπιασε το νόημα… Προκειμένου να κρατήσει το ενδιαφέρον του κοινού ζωντανό, επιστράτευσε εξ’ Αθηνών τον Αλιάγα, τη Βάνα Μπάρμπα, τον Δάντη, την Τάμτα και τον Τσαλίκη, να έχουν τουλάχιστον λόγο οι τηλεθεατές να παρακολουθήσουν την εκδήλωση. Στις βραβεύσεις προφανώς δικαιούνταν να αλλάξουν κανάλι ανενόχλητοι. Παρεμπιπόντως, γιατί δεν έβαλαν την 'τραγουδίστρια της χρονιάς' να κρατήσει το καλλιτεχνικό μέρος της βραδιάς και ξεπαραδιάστηκαν στον Δάντη;

Τέλος πάντων, παρασύρθηκα και βγήκα εκτός θέματος. Δείτε εδώ, καμαρώστε διαφήμιση που καταχωρήθηκε στα περιοδικά και εφημερίδες:

Και εις ανώτερα!

Επίσης, άνοιξα το ΟΚ και διάβασα το εξής:

«Ο Πάτρικ Σουέιζ πάσχει από καρκίνο του πάγκρεας!» Σιγά μην πάσχει και από καρκίνο του μαστός! Έχε χάρη βρε, που δεν μιλά την ελληνική, γιατί θα τον ξεκάνατε πρόωρα τον άνθρωπο! Να μου ζήσει η αρχισυντάκτρια του ΟΚ μας, να έχουμε να γελάμε!

Βρήκα κι άλλα τραγικά, αλλά βαριέμαι τώρα να τα παραθέσω, πάω για καφέ. Έχουμε τα Media που μας αξίζουν!