Νυφικά και Δαντέλες

Μόλις γύρισα από ένα γάμο υπερπαραγωγή! Χορωδίες, κλαπατσίμπαλα, παρανυφάκια να κοροϊδεύουν τον παπά… ένας γαμός!

Εκεί που στεκόμουν ήσυχος στο σκάμνο μου και παρατηρούσα τους φωτογράφους και τις κάμερες να βεβηλώνουν το μυστήριο, σκέφτηκα κάποιες προτάσεις που αν κάποτε εφαρμοστούν θα κάνουν τη ζωή όλων ευκολότερη!

Πρώτον! Ο παπάς. Ενοχλούσε… Ενοχλούσε τις κάμερες που δεν μπορούσαν να πάρουν καλό πλάνο! Ειδικά την ώρα που εμφανίστηκαν οι βέρες, οι φωτογράφοι λίγο έλειψε να κρεμαστούν από τους πολυελαίους προκειμένου να απαθανατίσουν τη στιγμή. Ταλαιπωρία! Αν λοιπόν βγάλουμε τον παπά από τη μέση, το έργο τους γίνεται αυτόματα ευκολότερο, εφόσον από ένα γάμο τις φωτογραφίες θέλουμε να κρατήσουμε και όχι τον παπά.

Τι κάνουμε;! Παίρνουμε τον παπά σε ένα στούντιο, μας ηχογραφεί το μυστήριο, κατόπιν ευλογεί το CD και ξεμπερδέψαμε! Γάμος playback όπως γίνεται σε όλα τα θεάματα που σέβονται τον εαυτό τους.

Δεύτερον! Χρειαζόμαστε ένα βίντεο wall! Να το τοποθετήσουμε πάνω από το ιερό να βλέπουν οι θεατές τις αντιδράσεις της νύφης. Κακά τα ψέματα, το μόνο που αφορά το κοινό είναι αν η νύφη είναι όμορφη, αν οι κουμπάρες έχουν βαθύ λαρύγγι και ντεκολτέ, αν τα συμπεθέρια δακρύζουν στις συγκινητικές σκηνές και αν η νύφη θα πατήσει τον γαμπρό στο «η δε γυνή να φοβείται τον άντρα.» Παρά να έχω την κάθε κυριούλα να σκαρφαλώνει πάνω στο τακούνι και να γκρεμοτσακίζεται, για να ζήσει τα best of, καλό θα ήταν να τονίσουμε τα highlights ενός γάμου μ' αυτό τον τρόπο! Τζάμπα έχουμε 15 κάμερες μες τη μούρη του ζεύγους;

Τρίτον! Το «Ησαΐα χόρευε» πρέπει να μοντερνιστεί. Δεν νοείται κοτζάμ σουξέ να εξακολουθεί να είναι τόσο παλιομοδίτικο και με μια τόσο παμπάλαια ενορχήστρωση! Πάρτε για παράδειγμα το ‘Δώδεκα.’ Υπέροχο τραγούδι, αλλά η ηχογράφηση των 80’s δεν του επιτρέπει να ακούγεται ακόμη με την ίδια αίγλη στα ραδιόφωνα. Προτείνω να ηχογραφηθεί ξανά το «Ησαΐα χόρευε», σε πιο σύγχρονους ρυθμούς και να το ερμηνεύσει ο Ησαΐας Ματιάμπα (τιμής ένεκεν) που έχουμε να ακούσουμε σουξέ του από τον καιρό του «Είμαι καλά και σ’ αγαπώ.»

Τέταρτον! Γίνεται καμιά πρόβα πριν από το γάμο ή πάνε ζεύγος και κουμπάροι στην εκκλησία σαν αρνιά στη σφαγή; Σήμερα που καθόμουν πρώτο σκάμνο-πίστα, διαπίστωσα πως ο παπάς έδινε σκηνοθετικές οδηγίες στις κουμπάρες για τις θέσεις τους. Για το πώς θα κοινωνήσουν το ζεύγος, για το πώς θα κρατάνε το πέπλο της νύφης στο γύρω-γύρω όλοι… Ενώ αν είχαμε ένα control room στον εξώστη μέσω του οποίου ένας σκηνοθετό-παπάς έδινε οδηγίες μέσω ακουστικού στους ηθοποιούς, μια χαρά θα πήγαιναν όλα. Δεν θα χάσκανε άπαντες την ώρα της κρίσης.

Επίσης, αν μπορούσαμε να μαγνητοσκοπήσουμε το event και να το διαμοιράζουμε στους καλεσμένους σε DVD θα ήταν ευχής έργον! Ένα ρημαδοσάββατο που έχουμε να ξεκουραστούμε κι εμείς, μην το τρώμε στους γάμους! Να το δούμε από το σπίτι μας, κύριοι! Και το φακελάκι θα το στείλουμε, εμείς δεν είμαστε τίποτες γύφτοι, μην ανησυχείτε!

Στον σημερινό γάμο, όταν οι θεαματικότητες του κυρίως έργου έπεφταν, χάζευα τα παρανυφάκια. Στην κοσμάρα τους! Τα αγοράκια έπιαναν τον κώλο των κοριτσιών, εκείνα χασμουριούνταν, μαδούσαν τις ανθοδέσμες, έξυναν το κεφάλι τους, απόλαυση! Θυμήθηκα το 1991 όταν βάλαμε την αδελφή μου παρανυφίτσα στον γάμο της Αλέξιας (της τραγουδίστριας). Από τότε είχαν να παρουσιάσουν ενδιαφέρον τα παρανυφάκια για εμένα! Και οι γάμοι βέβαια... Θυμάμαι ότι τότε ο μόνος λόγος που πήγα στον γάμο ήταν για να δω αν η Αλέξια θα πει κανένα τραγούδι στην εκκλησία. Σοβαρά το λέω... Νόμιζα ότι επειδή αυτή είναι τραγουδίστρια, μπορεί πάνω στο τσακίρ κέφι να μας πει κανένα άσμα, για πρωτοτυπία! Ασχολίαστο βεβαίως, βεβαίως…

Έχω να πω πάντως, ότι οι κηδείες παρουσιάζουν μεγαλύτερο ενδιαφέρον. Έχουν ένα άλφα σασπένς! Δεν ξέρεις τι θα γίνει. Θα λιποθυμήσει κανείς από το οικογενειακό περιβάλλον του συγχωρεμένου; Θα τον κλάψουν όσο πρέπει; Θα αφήσει πίσω παιδιά; Αν ναι, πόσα ανήλικα; Από τι πήγε; Ποιος τον ξέκανε; Πόσα δικαιούται η σύζυγος του και πόσα η γκόμενα του από την διαθήκη; Έχεις πράγματα να συζητάς αν μη τι άλλο! Ενώ στους γάμους, το θεωρούμε δεδομένο πως το ζεύγος αγαπιέται. Αν ή νύφη δεν ήταν πουτανίτσα παιδιόθεν, δεν υπάρχει λόγος να αμφισβητήσεις την αγάπη τους. Οπότε, μηδέν οι θεαματικότητες! Γι’ αυτό και συμφέρουν οι κηδείες, πόσω μάλλον όταν μεταδίδονται μεσοβδόμαδα και χάνεις και κάποια ώρα από το γραφείο για να παραστείς.

Εκτός βέβαια, αν μιλάμε για την κηδεία εμού του ιδίου, οπότε το πράμα αλλάζει…