Ελικόπτερα

Ακολουθεί πραγματική συζήτηση μεταξύ λαμπρών επιστημόνων:

Εγώ: Οδήγησα τις προάλλες μια BMW…Εντυπωσιάστηκα! Καμία σχέση με τον κουβά που οδηγώ. Άλλο πράμα!
Ο άλλος: (Οδηγώντας αδιάφορα προς το cafe, την δική του BMW) Ναι…
(ενός λεπτού παύση)
Εγώ: Ήξερες εσύ, ότι το λογότυπο της BMW είναι δυο έλικες ελικοπτέρου;
Ο άλλος: Όχι...(Με ύφος "χέστηκα!")
Εγώ: Να την οδηγείς όμως ξέρεις! Ε, μάθε το! Η BMW ξεκίνησε ως κατασκευάστρια ελίκων ελικοπτέρων! ...Γιατί σταμάτησαν και προχώρησαν μόνο με αυτοκίνητα;
Ο άλλος: Ε, δεν θα πουλιούνταν τόσο τα ελικόπτερα…
Εγώ: Γιατί; Ένα ελικόπτερο είναι πολύ πιο ακριβό από ένα αυτοκίνητο;
Ο άλλος: (Έκπληκτος γι' αυτά που ακούει, κουνάει το κεφάλι) Ώρες-ώρες, μα ώρες-ώρες…!
Εγώ: Σκέψου το! Ένα οικογενειακό ελικόπτερο μπορεί να είναι οικονομικό και να συμφέρει. Άσε που είναι πιο πρακτικό!
Ο άλλος: Ε, πως! Βέβαια, γλιτώνεις και το πάρκινγκ! Ταράτσες όσες θέλεις!
Εγώ: Άσε που πετάγεσαι – στην κυριολεξία – δυο λεπτά στο περίπτερο και δεν χρειάζεται να σταματήσεις, ούτε να βρίζεις που δεν βρίσκεις πάρκινγκ! Πετάς του περιπτερά το σκοινί και το καλάθι, σου βάζει μέσα το Νίτρο και το μαξίμ και χάθηκες!
Ο άλλος: Φτάσαμε. Κατέβα και σκάσε.

Κομουνί τα κάναμε!

Και τι έγινε πως βγήκε πρόεδρος κομμουνιστής;

Και τι έγινε που είναι αμόρφωτος, που δεν μπορεί να σταθεί στην Ευρώπη αξιοπρεπώς; Και τι έγινε που θα μας τακιμιάσει με τους Τούρκους; Και τι έγινε που διαγράφει με το γάντι την ελληνικότητα της χώρας μας; Και τι έγινε πες μου, που είμαστε χωριστά, η καρδιά σου για μένα μια ζωή θα χτυπά! Οι όμοιοι του τον ψήφισαν που προφανώς αποτελούν την πλειοψηφία της νήσου στην οποία ζω και πρέπει να το αποδεχτώ. Να το σεβαστώ. Χώρκατος πρόεδρος, από χώρκατο λαό! Πράγματα που διαπιστώνω και σχολιάζω ανελλιπώς εδώ και 20 χρόνια και που απορώ γιατί ακόμη δεν τα χώνεψα.

Εν πάση περιπτώσει, για όσους μας διαβάζουν από τα εξωτερικά, απολογούμαι εκ των προτέρων για το τι μπορεί να ακούσετε από το στόμα τού τα επόμενα πέντε χρόνια. Ουδεμία ευθύνη φέρω, ουδέποτε ένιωσα ότι ανήκω εδώ, οπότε τα ρέστα να τα ζητήσετε από τον κύριο. Και μάλιστα σε λίρες. Όχι σε ευρώ.

Λοιπόν, αρκετά με τα προεκλογικά. Άλλωστε τη μοίρα μας την ξέρουμε. Στην Ευρώπη κράτη πάνε κι έρχονται και εδώ νομίζουμε πως κάνουμε παιχνίδι. Χάζι κάνουμε αγαπητέ μου! Χάζι για να περνά η ώρα! Το Κόσσοβο είναι κράτος εδώ και μια βδομάδα. Αναγνωρισμένο από τις ΗΠΑ και την αφρόκρεμα της ΕΕ! Ο Economist των πουστό-εγγλέζων κάνει λόγο για το «νεότερο κρατίδιο της Ευρώπης» και για την απελευθέρωση των «Κοσσοβάρων από τους τυραννικούς Σέρβους.» Εκεί έξω γίνονται ΤΑ σόδομα και εμείς ασχολούμαστε κατά πόσον θα γίνουμε η νέα Λαϊκή Δημοκρατία της Κύπρου.

Μωρέ δεν πα να γίνουμε και Δουκάτο, χεσμένους μας έχουν όλοι. Μια φίλη μου Αγγλίδα (φίλη-φίδι) συνήθιζε να λέει ότι δεν είμαστε τίποτε περισσότερο από ένας απλός προορισμός διακοπών. Έχει άδικο; Στη δε Ελλάδα, το θέμα του πρώτου γύρου των εκλογών έπαιξε στα δελτία ειδήσεων πριν τα αθλητικά, οπότε αντιλαμβάνεστε πόσο αφορούμε την ανθρωπότητα γενικά! Μαζευτήκαμε 10 πλάσματα και κάνουμε χάι-χούι μόνοι μας. Επομένως, δεν πα να εκλεγεί κι ο Σχοινάς…

Για το μόνο που θλίβομαι είναι που θα μας φύγουν οι Ρωσίδες! Που έκαναν αμάν να ξεφύγουν από τον κομμουνισμό… για να τον ξαναβρούν μπροστά τους στην πιο Luis Vuitton εκδοχή του.

Ντα Γκασπαζά!

Η Κυρία Δίπλα μου...

Εψές πήγαμε με το φροντιστήριο των ισπανικών να παρακολουθήσουμε κάτι μπαλέτα flamenco που ήρθαν στην Κύπρο. Βαριόμουν πάρα πολύ να πάω, διότι είχαμε πάει και πέρσι στα ταγκό και έκοψα φλέβα. Ομολογώ όμως ότι οι χθεσινοί ήταν σαφώς ανώτεροι. Την παράσταση γι’ άλλη μια φορά έκλεψε το φιλοθεάμον κοινό που κάθε άλλο παρά συγκεντρωμένο στην παράσταση ήταν.

 

Κατ’ αρχήν, η παράσταση άρχιζε στις 8:30 και μέχρι τις 8:50 ακόμη έμπαινε κόσμος! Να χορεύουν οι Ισπανοί, και οι κυράτσες με τις Luis vitton να γυρεύουν τις θέσεις τους! Να χαμηλώνουν τα φώτα, να αρχίζουν τα πρώτα μοιρολόγια και ο πισινός να συζητά με τον μπροστινό τού αν ο Παπαδόπουλος έπεσε θύμα πλεκτάνης ή αν όντως ο λαός τον βαρέθηκε.

 

Έχουμε πολλή πλάκα ως χώρα. Το χθεσινό δεν θύμιζε τίποτε περισσότερο από συγκέντρωση σε αυλή λυκείου! Να προσπαθεί ο διευθυντής να μιλήσει και τα σκασμένα να μην βάζουν γλώσσα μέσα τους! Ακόμη και μια κυρία από το φροντιστήριο, κατά τα άλλα συμπαθέστατη, σε κάποια φάση έψαχνε να βρει το κινητό της που δονείτο. Αφού έφαγε ένα τέταρτο να το εντοπίσει στην τσάντα της και έβγαλε πάνω γυαλί να ξεστραβωθεί να το διαβάσει, μου ρίχνει μια αγκωνιά και μου γνέφει να διαβάσω το sms:

 

«Χάθηκε σκύλος με τ’ όνομα Λιλλήκας! Αν τον βρείτε παίξετε πελλόν!»

Μάλιστα! Να φεγγοβολά το θέατρο από την οθόνη του κινητού, η κυρία δίπλα μου να καμαρώνει και ο Ισπανός χορευτής να βαρά καστανιέτες επί σκηνής σαν σχιζοφρενής! Υπερθέαμα! Ο Κύπριος στα θεάματα δεν συζητά το ενδεχόμενο να σκάσει. Πρέπει κάτι να κάνει. Είτε θα στέλνει μήνυμα, είτε θα μιλά με τον διπλανό... Μια φορά μου έτυχε να βγάλουν πάνω περιοδικό μόδας και να διαβάζουν γιατί λέει, "το δεύτερο μέρος της παράστασης είναι πληκτικό!" 

 

Εγώ το έχω το πρόβλημα, το ξέρω! Που δεν συνηθίζω! Αφού σε κάθε μου εξόρμηση τα ίδια ζω! Τις προάλλες, σε ένα άλλο θέατρο εντόπισα στο φουαγέ τρεις Τουρκάλες. Με την μαντίλα τυλιγμένες, κυρίες! «Να δεις που από την ατυχία μας αυτές θα κάτσουν δίπλα μας και θα βρομάνε!» Είπα στην παρέα μου. Τελικά οπίσω μας τις είχαμε σατανά. Τις συνόδευε μια κυρία δική μας. Εννοώ Ελληνίδα. Αντιλαμβάνεστε τι συνέβαινε καθ’ όλη τη διάρκεια του έργου. Βλέπαμε την παράσταση εις διπλούν! Μια από τους ηθοποιούς και μια από τη μετάφραση που έκανε η πίσω μας στις Τουρκάλες!

 

Αφού δεν μιλούν Ελληνικά ρε μαλακισμένη, τι τις κουβάλησες στο θέατρο;! Γύρισα και τις κοίταξα απορημένα, γύρισα και τις κοίταξα αυστηρά, γύρισαν και οι υπόλοιποι και τους έγνεψαν να σκάσουν, τίποτε! Έπρεπε να πάει διάλειμμα για να αλλάξουν θέση προκειμένου να απολαύσουμε το έργο. Συμπεριφορές νηπιαγωγείου!

 

Και δεν λέω, στο νηπιαγωγείο αν ήμασταν θα ξεμπερδεύαμε! Θα της έδινα μια στο κεφάλι με τα puzzle και θα καθάριζα. Ενώ τώρα, πού να βρεις το puzzle πρόχειρο! 

Νοσταλγία στην Καρδιά μου 2

Σε μια βδομάδα θα’ χουν όλα τελειώσει και εμείς θα ξέρουμε επιτέλους κατά πόσον θα έχουμε άλλον ένα λόγο για να ξαναφύγουμε στα ξένα! Σ’ άλλη γη, σ’ άλλα μέρη, ξεβρωμισμένα. Προς το παρόν, με διακατέχει μια αβάσταχτη μελαγχολία καθότι πέτυχα το εξής βίντεο στο ίντερνετ και ταξίδεψα θέλοντας και μη στο 1991!



Σημειώσεις:

Όταν πρωτοείδα το βίντεο αυτό ήμασταν επίσκεψη σε φιλικό σπίτι. Οι γονείς μιλούσαν στο σαλόνι και εμείς, "τα μωρά," «έπρεπε να παίζουμε φρόνιμα με τα μωρά που είχαν το σπίτι στο δωμάτιο με την τηλεόραση.» Αντ’ αυτού σνομπάραμε ο ένας τον άλλο και βλέπαμε «Ευχάριστο Σαββατόβραδο» (Nobody’s perfect, I know). Το οποίο ΄σαββατόβραδο' μετέδιδε σε αποκλειστικότητα τον «τελευταίο χορό.» Είχα από τότε να ξαναδώ το εν λόγω βίντεο. Μερικές φορές σκεφτόμουν ότι μπορεί και να ήταν δημιούργημα της φαντασίας μου! Κόψανε και το Σαββατόβραδο, τι να πεις... Αν το συνέχιζαν, πολύ πιθανόν να το ξανά μετέδιδαν αφού οι αποκλειστικότητες του ΡΙΚ είναι ανύπαρκτες από τότε που η Κορομηλά καλωσόρισε την Κύπρο στην οικογένεια του ΑΝΤ1 τον Μάιο του ’93.

Επίσης! Να δηλώσω πως το στυλ του Καρβέλα στο βίντεο δεν τ’ αλλάζω με τίποτα!

Τέλος, κλείνω, πάω για καφέ. Έχω ένα ευχάριστο προαίσθημα αυτή τη στιγμή και δεν μπορώ να το δικαιολογήσω. Να σημειωθεί η μέρα παρακαλώ.

Dirty Derby

Αυτή η χώρα είναι μόνιμα μέσα στην έκπληξη! Σεισμός και καταποντισμός να γίνεται, όταν έρθει η ώρα της κάλπης, όλοι βλέπουν ποδόσφαιρο! Είχαμε δεν είχαμε, πάλι σε ΑΠΟΕΛ – ΟΜΟΝΟΙΑ καταλήξαμε!

Έτσι είναι. Ανατράπηκαν όλα τα προγνωστικά! Ο Κασουλίδης όχι μόνο βρίσκεται στον δεύτερο γύρο, αλλά μάλλον θα εκλεγεί! Ήθελα να’ ξερα τόσες έρευνες που τον ήθελαν τρίτο τόσους μήνες από πού αντλούσαν τα στατιστικά τους! Κάτι τέτοια βλέπω, και αν δω αύριο τον Μαρτάκη να πηγαίνει Βελιγράδι δεν ξέρω κι εγώ πως θα αντιδράσω!

Στο θέμα μας. Άκου να σου πω κύριε Κασουλίδη!

Θα σε ψηφίσω. Θα σε ψηφίσω για το «Η Κύπρος είναι Ελληνική» και για την «ελληνική ψυχή» που διακήρυξες πως κατέχεις στο πρόσφατο debate. Παρόλο που αδυνατώ να κατανοήσω πώς συνδύασες την ελληνική σου ψυχή με το τουρκικό ‘Ναι’ του δημοψηφίσματος το 2004. Δεν το έχω καταλάβει ακόμη. Θέλω να μου απολογηθείς κατ’ ιδίαν. Ένα mea culpa να βγεις να δηλώσεις, να σε παραδεχτώ! Να το εκλάβω ως ένα πασχαλικό "Λάθος στιγμής!" Και τότε θα σε συγχωρήσω καθότι Έλλην και μεγαλόψυχος.

Αυτό βέβαια το έπραξες εν μέρει, με τις δηλώσεις σου πως το σχέδιο Αννάν είναι παρελθόν και σέβεσαι την ετυμηγορία του λαού εξ ου και δεν θα το επαναφέρεις. Λάβε όμως υπ’ όψη σου πως βλάκες δεν είμαστε. Και το Ευρωσύνταγμα απορρίφθηκε αλλά του έκαναν διακοσμητικές αλλαγές και το ξανά σέρβιραν στους Γαλλό-Ολλανδούς και μια χαρά το ρούφηξαν. Έτσι θα μας κάνετε και εμάς με ένα νέο Αννάν, το ξέρω.

Αλλά μήπως έχω άλλη επιλογή;

Θα σε ψηφίσω διότι ουσιαστικά παίζεις μπάλα μόνος σου! Μεταξύ ενός γιατρού ευρωβουλευτή και ενός άλλου ακατονόμαστου που καμώνεται πως μόλις μέσα σε τρία χρόνια σπουδών πήρε διδακτορικό από πανεπιστήμιο της ΕΣΣΔ στην ιστορία, νομίζω πως δεν τίθεται συζήτηση. Κάτι τέτοιες δηλώσεις προσβάλλουν τα δικά μου πτυχία. Εν πάση περιπτώσει, λυπάμαι για όλους τους πτυχιούχους που υποστηρίζουν τον Χριστόφια, που υποστηρίζουν κάποιον με τόσο χαμηλό επίπεδο μόρφωσης, κάποιον που υποστηρίζει τους Τούρκους της Κύπρου τόσο σθεναρά, λες και συνέβαλαν καθόλου στους αγώνες για απελευθέρωση. Λες και πλήρωσαν μισό φόρο τόσα χρόνια για τις διευκολύνσεις που τους παρέχει η Δημοκρατία! Μην ανοίξω νέο θέμα συζήτησης τώρα.

Τέλος πάντων. Θα σε ψηφίσω κύριε Κασουλίδη. Και θέλω να πιστεύω πως δεν θα μας ξεπουλήσεις εντελώς όταν η λερναία ύδρα του Αννάν ξανά φανερωθεί μπροστά μας σύντομα. Αν και μας αξίζει. Και η λερναία ύδρα, και ένα καζανάκι, να μας πάρει όλους κάτω!

Προφητείες

Ο Ανδρέας Μικρούτσικος ανακοινώνει στους τρεις υποψηφίους ότι στα χέρια του κρατά την ετυμηγορία του τηλεοπτικού κοινού. Οι διαφορές είναι μικρές και μας δίνει με μαθηματικές εξισώσεις διάφορα προγνωστικά που καταλαβαίνει μόνο ο ίδιος. Τα πλάνα δείχνουν τους τρεις υποψηφίους να στάζουν ιδρώτα, ενώ ψαρωτική μουσική ξεχειλίζει την αίθουσα. Ο Ηλίας Ψινάκης από την κριτική επιτροπή διακόπτει τη διαδικασία και αστειευόμενος λέει στον Τάσσο Παπαδόπουλο πως «Όποιο και να είναι το αποτέλεσμα δεν πρέπει να ανησυχεί, αφού με τέτοια μύτη έχει σίγουρα κρυφά χαρίσματα και λαμπρό μέλλον σ’ ότι κι’ αν επιλέξει να κάνει!» Η Ναταλία Γερμανού ευθαρσώς τάσσεται υπέρ του Τάσσου και του εύχεται όλο νάζι «Καλό Ψινάκη» άμα τελειώσει το παιχνίδι.

Ο Μικρούτσικος πάνω στο καλύτερο διακόπτει για διαφημίσεις. Το κοινό στο στούντιο τον μουντζώνει, ο τηλεθεατής αλλάζει κανάλι. Επιστρέφοντας ανακοινώνει πως ο χαμένος κρίθηκε σε 1245 τηλεφωνήματα και καλεί την Σίσσυ να έρθει επί σκηνής. Αυτή αρχίζει να λικνίζεται με χάρη μπροστά στους τρεις υποψηφίους. Ο Χριστόφιας χαριεντίζεται και της βαράει παλαμάκια. Αυτή παίζει καβλιάρικα με την κόκκινη γραβάτα του και εν συνεχεία τον σπρώχνει μέσα στην πισίνα. Ο Κασουλίδης και ο Παπαδόπουλος «φιλιούνται-αγκαλιάζονται» και αίφνης πέφτει ένα βίντεο με συγκινητικές στιγμές των τριών υποψηφίων στο σπίτι του Big Brother. Χαρακτηριστικά, βλέπουμε τον Κασουλίδη πάνω στο κρεβατάκι της πισίνας να αστειεύεται με τον Χριστόφια που προσπαθεί μάταια να ψήσει σούβλα στο γκαζόν.

Ο Παπαδόπουλος και ο Κασουλίδης περνάνε στον μεγάλο τελικό! Ο Χριστόφιας υπό των ήχων του Βασίλη Παπακωνσταντίνου και του «Χαιρετίσματα λοιπόν στην εξουσία» αποχωρεί δακρυσμένος σε slow motion. Την επόμενη μέρα το πρωί παρουσιάζεται ολόχαρος στη Μενεγάκη. Αυτή για να τον καλοπιάσει του υπόσχεται συμβόλαιο με δευτεροκλασάτη δισκογραφική. Επίσης, του επιτρέπει να τραγουδήσει συνοδεία των μοντέλων, τα οποία του κωλοτρίβονται. Ο Χριστόφιας ξεχνά την εκλογική ήττα και κοιτάζει ερωτικά τις μοντέλες στο ντεκολτέ. Στα τσιφτετέλια που τραγουδά η Στέλλα Γεωργιάδου και ο Κωνσταντίνος Χριστοφόρου σηκώνεται και χορεύει μαζί τους. «Έτσι είμαστε στην Κύπρον. Έξω καρδιά Ελένη μου. Και σε προσκαλούμε όποτε θέλεις να έρθεις να χαρείς τις ομορφιές του τόπου μας!» δηλώνει συγκινημένος και δίνει πάσα για διαφημίσεις στα κυπριακά, νομίζοντας πως βγάζει γέλιο.

Εν τω μεταξύ, καθ’ όλη τη διάρκεια της εβδομάδας πριν τον μεγάλο τελικό το φαν κλαμπ του κ. Χριστόφια δέχεται δελεαστικές προτάσεις από τα φαν κλαμπ των άλλων υποψηφίων ώστε να κερδίσουν τις ψήφους τους τη μεγάλη βραδιά. Από το κανάλι της νόβα παρακολουθούμε ζωντανά 24 ώρες το 24ωρο τις τελικές πρόβες. Ο Παπαδόπουλος τσακώνεται με τον Μεταξόπουλο και αρνείται να χορέψει στην έναρξη του σόου. Το θέμα περνά σαν πρώτη είδηση στα πλείστα δελτία ειδήσεων. Τελικά, την βραδιά εκείνη χορεύει, αλλά επαναστάτης όντας, ντύνεται όπως ο ίδιος θέλει και αγνοεί τις προτάσεις του Μάρκελου Νύχτα.

Την ίδια βραδιά ο κ. Χριστόφιας είναι καλεσμένος στο στούντιο ως guest star. Ο Μικρούτσικος τον χαιρετά και επισημαίνει το γεγονός πως ο πρώην παίχτης κάθεται δίπλα από την σύζυγο του, την οποία και αποθύμησε τα μάλα καθ’ όλη τη διάρκεια της διαμονής του στο παιχνίδι. Τα τελικά αποτελέσματα του τελικού παίζονται στη ψήφο. Υπάρχει μεγάλο debate! Ο κόσμος είναι διχασμένος! Από τη μία θέλουν πρόεδρο που να αρέσει στους Ευρωπαίους, αλλιώς δεν θα τον ψηφίσουν οι ξένοι στη Γιουροβίζιον (Κασουλίδης), από την άλλη το 50% ισχυρίζεται πως θέλει πρόεδρο με Ελληνικά στοιχεία για να αντιπροσωπεύσει επάξια τον Ελληνισμό και να υποδείξει στους ξένους την πραγματική μας, λεβέντικη ταυτότητα (Παπαδόπουλος).

Στο μεταξύ προβάλλεται ένα μίνι βίντεο με παλιότερους προέδρους μας. Από τον Αρχιεπίσκοπο Μακάριο μέχρι και τον Παπαδόπουλο βλέπουμε τα highlights της προεδρίας του καθενός. Το μπαλέτο του Φωκά Ευαγγελινού παρουσιάζει ανάλογα χορευτικά. Στην αρχή βγαίνουν όλοι ντυμένοι με ράσα, ύστερα τα βγάζουν, τα ανεμίζουν και σχηματίζουν μια θάλασσα μέσα από τα οποία παρουσιάζεται το ‘Καίτη 2’ με τον Κληρίδη στην πρύμνη! Τέλος οι χορευτές σχηματίζουν τα αστέρια της ΕΕ. Πάνω σ’ ένα απ’ αυτά κάθεται ο Καραμανλής ο οποίος βρίσκεται στη Κύπρο καλεσμένος μας ώστε να προωθήσει την δική του προεδρία στο διαγωνισμό.

Έρχεται η ώρα της κάλπης και των αποτελεσμάτων. Συνδεόμαστε με όλες τις επαρχίες και κοινότητες οι οποίες πρέπει να μας δώσουν τα αποτελέσματα από το 1 μέχρι το 12. Η σύνδεση με την επαρχία Πάφου είναι οδυνηρή. Η φωνή της παρουσιάστριας ακούγεται με echo λες και συνδεθήκαμε με το Σαράγεβο. Μόλις επιτυγχάνεται η σύνδεση η αίθουσα χειροκροτεί και οι Παφίτες νιώθουν συγκινημένοι που ενώθηκαν με τον έξω κόσμο. Φυσικά, το backdrop της παρουσιάστριας είναι η Πέτρα του Ρωμιού ενώ η ίδια συγχαίρει τη Λευκωσία για την υπέροχη διοργάνωση. Αφού εύχεται σε όλους τους υποψήφιους best of luck και δαγκώνει ένα λίζο, ανακοινώνει τα αποτελέσματα.

Τον νικητή δεν θα τον αποκαλύψουμε. Για αγωνία... Αλλά μπορώ να σας πω με σιγουριά ότι την επόμενη μέρα, η αδελφή του χαμένου υποψήφιου παίρνει σβάρνα όλα τα πάνελ! Βγαίνει στη Λαμπίρη, στην Τατιάνα, στη Δρούζα, στο Τιβί Τιγκλόν και στο ‘Πού πάμε’ και κατηγορεί το ΡΙΚ για έλλειψη πληροφόρησης και στημένα αποτελέσματα. "Δεν μας είπαν ότι δεν μπορούσαμε να ψηφίσουμε από γραμμές Primetel και Areeba!" Επίσης κατηγορεί τις κοινότητες πως αντάλλαξαν ψήφους μεταξύ τους και ότι ψήφισαν και οι μετανάστες, όλοι οι Πακιστανοί, όλες οι Σρι Λανκέζες και όλοι οι Κινέζοι φοιτητές, επομένως το αποτέλεσμα είναι άκυρο. Η έυφορος εκλογών καλείται να επιληφθεί του θέματος.

Ο καινούργιος μας πρόεδρος με την εκλογή του αρχίζει μια τουρ σ’ όλες τις ευρωπαϊκές χώρες για να προωθήσει τη συμμετοχή μας και τη δίκαιη λύση του κυπριακού προβλήματος. Δίνει συνεντεύξεις σε κανάλια της Εσθονίας, της Μολδαβίας, του Σαν Μαρίνο και του Σαν τω βλάκα, τις γνωστές υπερδυνάμεις που μας στηρίζουν. Ο πρόεδρος δηλώνει αισιόδοξος για την τελική μας κατάταξη. Όλα τα κανάλια μας θέλουν φαβορί για τη νίκη. Η Ευρυδίκη κάνει προγνωστικά, η Μπόκοτα αρνείται να ξαναμιλήσει για τον θεσμό που την πλήγωσε, αλλά εν τέλει υποχωρεί. Όταν στο τέλος η Κύπρος παίρνει το αγγούρι, βγαίνουμε με τουπέ και διαλαλούμε πως η ΕΕ και ο ΟΗΕ είναι ένα πανηγυράκι που κυριαρχούν οι συμμαχίες και η Κύπρος δεν έχει καμία θέση σ' αυτά.

Ως την επόμενη 5ετία που τα ξεχνάμε όλα, και φτου και απ’ την αρχή!

The Bold and the Beautiful

Η ζωή είναι σαν την σαπουνόπερα.

Με το που  γεννιέσαι είσαι καταδικασμένος να ζεις με μια Brooke και μια Caroline. Αν δώσει ο Θεός και ψοφήσει η Caroline, κανείς δεν εγγυάται ότι μια μέρα δεν θα ξαναγυρίσει σαν ντάμα κούπα να σου χτυπήσει το κουδούνι. Και νεκρούς ανασταίνει ο Aaron Spelling και ο Φώσκολος!

Ε, εψές μου ανάστησαν την Caroline! Με πήρε τηλέφωνο η φωνή από το παρελθόν! «Ridge, γύρισα!» Βρε καλώστηνα κι ας άργησε δυο ολόκληρους κύκλους επεισοδίων! Τι θες να κάνουμε τώρα Caroline; Να στήσουμε γάμο; Ή να σε πάω στο Aspen villa για καφέ; Τι, γαμώ το φελέκι μου;!

Η Caroline γύρισε ως guest star. Ούτε γάμο θέλει, ούτε γαμώ στο Aspen Villa. Θα ανεβάσει απλά τις θεαματικότητες της ζωής μου. Και θα ξαναπεθάνει. Είτε διά χειρός Ridge που κατόπιν θα πάει ισόβια, είτε διά χειρός Aaron Spelling. Ελπίζω να με προλάβει ο σεναριογράφος.

Και ελπίζω το επόμενο highlight της ζωής μου να μην περιέχει μέσα καμιά Σελήνη, αν και όπως ξέρετε, κάτι τέτοιες τις κερδίζω από καιρού εις καιρόν.

Διαφημιστικά μηνύματα.  

Her Secret Combination is a Mystery for me...

Με ρωτάνε συνέχεια τελευταίως γιατί δεν εξέφρασα ακόμη γνώμη για τα τρία τραγούδια που θα διαγωνιστούν για την εκπροσώπηση της Ελλάδος στη Γιουροβίζιον. Μα τι να γράψω; Αφού από την πρώτη στιγμή εξέφρασα την υποστήριξη μου στην Καλομοίρα. Πριν καν ακούσουμε τα τραγούδια. Όχι ότι άλλαξε κάτι τώρα που τα ακούσαμε δηλαδή…

Έχουμε να κάνουμε με τρία ονόματα νάνων. Και το να προσπαθούμε να συζητήσουμε ποιος από τους τρεις νάνους είναι ο πιο ψηλός, μόνο από το δικό μας ύψος κόβει πόντους. Εν πάση περιπτώσει, επειδή εμένα το ύψος μου περισσεύει, διατίθεμαι να σας γράψω μια διατριβή γιατί η Καλομοίρα είναι η σίγουρη επιλογή!

Τον Μαρτάκη τον διαγράφουμε χωρίς δεύτερη σκέψη. Ο κύριος έχει ίσως το πιο ωραίο τραγούδι, αλλά δεν κάνει για Γιουροβίζιον, που είναι καθαρά διαγωνισμός εντυπώσεων. Θα μου πεις, η Σέρβα πέρσι κέρδισε με το τραγούδι της και όχι με τις εντυπώσεις. Λανθάνεσαι αγαπητέ μου. Δεν ενθυμάσαι τις κουκλάρες που την πλαισίωσαν μου φαίνεται. Εν πάση περιπτώσει, δυο γαλανοί οφθαλμοί συνδυασμένοι με ένα απλώς συμπαθητικό τραγούδι, δεν θα φέρουν την άνοιξη.

Η Χρύσπα έχει επίσης συμπαθητικό τραγούδι. Είναι ωραία γκόμενα, ένα ξώπλατο και ένα ξώβυζο να βάλει, μια χαρά θα το αναδείξει. Αν επιλεγεί να εκπροσωπήσει την Ελλάδα δεν θα με χαλάσει. Αλλά την θεωρώ πολύ Παπαρίζου wannabe και θα προτιμούσα να την έβλεπα σε κάτι πιο αμιγώς λαϊκό. Τότε θα την υποστήριζα με χίλια και χείλια.

Η Καλομοίρα έπιασε το νόημα. Λανσάρει τραγούδι χιλιοειπωμένο και μελετημένο. Θυμίζει λίγο από το ένα, λίγο από το άλλο, θα λειτουργήσει θετικά στο υποσυνείδητο του τηλεθεατή. Μην ξεχνάτε πως ο μέσος τηλεθεατής που εκείνο το βράδυ θα φάει στη μάπα 30 τραγούδια από τις 4 άκρες της Ευρώπης, ουδόλως τον ενδιαφέρει αν το τραγούδι που θα κερδίσει είναι αυθεντικό ή αν έχει μελωδία και αρμονία. Το μόνο που τον απασχολεί είναι να ξυπνήσει. Και η Καλομοίρα θα τον ξυπνήσει. Λίγο κώλο, λίγο βυζί να κουνήσει, να τα δωδεκάρια βροχή. Το τραγούδι δεν απαιτεί ιδιαίτερες φωνητικές ικανότητες, που φυσικά η Καλομοίρα δεν διαθέτει και το ξέρει, ενώ μας παρέχει και ένα ορχηστρικό διάστημα 30 δευτερολέπτων στο οποίο η Καλομοίρα θα μπορεί άνετα να επιδοθεί σε αμανέ και κούνημα άνευ προηγουμένου. Η Καλομοίρα είναι αναμφίβολα η σίγουρη επιλογή. Για ένα σίγουρο αύριο, για το μέλλον των παιδιών μας.



Κατά τα άλλα, να δηλώσω πως κακώς αναλωνόμαστε σε τέτοιες συζητήσεις εφόσον κάθε χρόνο άλλα γουστάρουμε στην αρχή και άλλα ψηφίζουμε στο τέλος. Να θυμίσω ότι το 2006 όλος ο πανικός περιστρεφόταν γύρω από τα χορευτικά τραγούδια της Βίσση για να κερδίσει στο τέλος η μπαλάντα πανηγυρικά. Όπως επίσης πέρσι, ποιος να το πίστευε ότι θα έχανε ο Δάντης από το – ομολογουμένως έξυπνο – χορευτικό του Σαρμπέλ;

Επομένως, όλα θα κριθούν στην τηλεσκηνοθεσία και τη χορογραφία, που ούτως ή άλλως αυτή καθορίζει τον νικητή. Αν η Γιουροβίζιον ήταν κάτι περισσότερο από διαγωνισμός εντυπώσεων δεν θα ψήφιζε ο κάθε πικραμένος, αλλά ειδικές επιτροπές μουσικολόγων. Ένα τηλεοπτικό πρόγραμμα είναι στο κάτω-κάτω, για να έχουμε να συζητάμε. Αγκαλιάστε το γι’ αυτό που είναι και άστε τα μεσημεριανά να πρήζονται άδικα.

Παρεμπιπτόντως, να πω ότι ψες δεν είχα ύπνο και έβλεπα βίντεος από τηλεοπτικές εμφανίσεις της Καλομοίρας στο youtube. Τα λόγια είναι περιττά, η κοπέλα είναι ένας άγγελος… Μιλά και στάζω. Από παντού…

Ξιφάσκω και Αντιφάσκω

Σήμερα είχα το πρώτο ουσιαστικό μάθημα ξιφασκίας. Όπως βλέπεις, προκειμένου να γλιτώσω την ηρωίνη, επιδίδομαι σε ό,τι κατεβάσει η ξερή μου. Και πολύ καλά κάνω βέβαια, αν και αισθάνομαι ότι κάπου έχω χάσει τον μπούσουλα με όλα αυτά τα κλαπατσίμπαλα κάθε απόγευμα στο κεφάλι μου.

Τέλος πάντων. Σήμερα πραγματικά απόλαυσα το μάθημα. Αισθάνθηκα φτυστός ο Πόρθος από τους Τρεις Σωματοφύλακες! Ακολουθούσα τα βήματα του καθηγητή και αισθάνθηκα πρώτης τάξης chevalier! Πού να πιάσω και το ξίφος να δεις τι έχει να γίνει. Ναι, θα βγάλω κανά μάτι... Το ξέρω. Αλλά θα το βγάλω και θα το ευχαριστηθώ!

Εκπλήσσω ευχάριστα τον εαυτό μου τελευταία. Δεν φανταζόμουν ποτέ ότι θα καταπιανόμουν με κάποιο σπορ στην ηλικία μου (εδώ θα μου πείτε, σιγά την ελληνορωμαική πάλη που άρχισες, και θα συμφωνήσω εν μέρει, αλλά better than nothing...)

Που λέτε, στα παιδικά μου χρόνια είχα φάει άγριο κόλλημα από το οικογενειακό περιβάλλον προκειμένου να ασχοληθώ με τον αθλητισμό. Από αντίδραση και μόνο, ασχολιόμουν με ακριβώς το αντίθετο. Με το πουλί μου και την τηλεόραση!

Στο Δημοτικό οι γονείς μου με πήγαν με το ζόρι να μάθω καλαθόσφαιρα. Τα παράτησα στους τέσσερις μήνες. Μιλάμε, χαράμισα σπουδαία καριέρα… Στις 100 προσπάθειες μπορεί να έμπαινε και ένα καλάθι…Τυχαία. Μη μιλήσουμε για τρίποντα… Ήμουν κιόλας σε μια ομάδα με άλλα 9 κομπλεξικά παιδάκια που νόμιζαν πως θα τα μετεγγράφονταν στο NBA μόλις τελειώσουν το μάθημα και δεν τους άντεχα με τίποτα.

Κατόπιν αιματοχυσίας και αγρίων καυγάδων στο σπίτι, τους έπεισα να σταματήσω. Με την προϋπόθεση όμως ότι θα άρχιζα κάτι άλλο. Με γράψανε σε κολυμβητικό όμιλο και ομολογώ ότι μου άρεσε πολύ το πλάτσα-πλούτσα, αλλά δεν άντεχα το κρύο (τότε οι θερμαινόμενες πισίνες ήταν ανύπαρκτες) και έτσι τα μαθήματα τα έκανα μόνο Ιούνιο και Ιούλιο. Αντιλαμβάνεστε ότι με κάτι τόσο συχνές προπονήσεις δεν γίνεσαι Michael Phelps… Τα παράτησα κι’ εκεί. Οι γονείς επέμεναν ότι έπρεπε να αθλούμαι, οπότε την ίδια χρονιά με έγραψαν με το έτσι θέλω στο Cyprus field club για τένις.

Άλλα δράματα εκεί! Όσο και να προσπαθούσα, πιο συχνά έβρισκα τα δικά μου μπαλάκια παρά αυτό του αντιπάλου! Ο πατήρ μου ανησύχησε με τις απανωτές μηδενικές μου επιδόσεις και επειδή εκείνος στα νιάτα του ήταν ολυμπιονίκης αποφάσισε να έρθει να κρίνει ιδίοις όμμασι τα χάλια μου και να ξορκίσει το κακό. Δεν με προειδοποίησε. Ήρθε έτσι, στα μουλωχτά. Εν κρυπτώ και παραβύστω! Μέσα στο σκοτάδι, πίσω από τα κάγκελα ήρθε να παρακολουθήσει το μάθημα. Εγώ με το που τον εντόπισα τσαντίστηκα. Αλλά προσποιήθηκα ότι δεν τον είδα. Είχα τεράστιο άγχος να κερδίσω το σετ για να γλιτώσω την μουρμούρα στο σπίτι. Έβαλα τα δυνατά μου.

Πιο δυνατά δεν γινόταν. Μπουρδουκλώθηκα (σήμερα δεν μπορώ να καταλάβω κι’ εγώ γιατί) και σωριάστηκα σαν ντουβάρι στο γήπεδο με το πρώτο σετ. Χαχαχα- χουχουχου τα παιδάκια στο γήπεδο! Γύρισα και τον κοίταξα απολογητικά. Εκείνος με σούβλισε με το βλέμμα του. Με κοίταξε όπως ο δικαστής Frollo τον Κουασιμόδο στο γνωστό cartoon του Disney. Παρόλα αυτά, δεν μου είπε τίποτα όταν γυρίσαμε στο σπίτι. Τα είπε όλα με το ύφος του βέβαια. Το άκρως απαξιωτικό.

Με εκείνα και με τούτα, πέρασαν τα χρόνια, έλιωσα μέσα στα βιβλία, οπότε ο ελεύθερος χρόνος για δημιουργικές ή αθλητικές ασχολίες έγινε πολυτέλεια. Μόλις τα τελευταία 3-4 χρόνια μπορώ να πω ότι βρήκα τα κότσια να δημιουργήσω ελεύθερο χρόνο ώστε να ασχοληθώ με τον εαυτό μου. Και αυτό το έπραξα για να γλιτώσω την κατάθλιψη. Όχι για τίποτ’ άλλο.

Σήμερα, μετά το πρώτο μάθημα ξιφασκίας μπήκα σπίτι ολόχαρος!

- "Πού ήσουν γιε μου;"
- "Ξιφασκία! Γράφτηκα ξιφασκία! Έκανα το πρώτο μου μάθημα! Και πήγα και καλά!" Είπα γεμάτος χαρά και ικανοποίηση.
- "Α!"

Έτσι αντέδρασαν... και άλλαξαν κανάλι.

Πώς τη λεν τη Βαζελίνη Τούρκικα;

Μου τηλεφώνησαν προ ολίγου να με ρωτήσουν αν ενδιαφέρομαι να μου αποστείλουν τα αποτελέσματα μιας έρευνας στην οποία έλαβα μέρος πριν δυο χρόνια. Τον Φλεβάρη του 2006, έκανα την καρδιά μου πέτρα και έλαβα μέρος σε μια έρευνα για το κυπριακό πρόβλημα και τις σχέσεις «Ελληνοκυπρίων» και «Τουρκοκυπρίων.» Το έκανα καθαρά για να εξυπηρετήσω μια φίλη, καθότι όπως γνωρίζετε τα απογεύματα μου υπνώττω και αδυνατώ να ασχοληθώ με μαλακίες. Εν πάση περιπτώσει, βρέθηκα με την κοπέλα στο Costa για καφέ και μου πήρε τη συνέντευξη.

 

Κατά τη διάρκεια της συνέντευξης οι λέξεις «Τουρκοκύπριος» και «Ελληνοκύπριος» επαναλαμβάνονταν σε ηλίθιο βαθμό και μου έκαναν τα νεύρα χορδές. Αναγκάστηκα να διακόψω τη συνέντευξη για να της διευκρινίσω πως για μένα ο όρος Ελληνοκύπριος και Τουρκοκύπριος είναι η βλακεία στο τετράγωνο και κακώς χρησιμοποιούνται.

 

Επειδή μοιραζόμαστε το ίδιο κράτος δεν σημαίνει ότι είμαστε το ίδιο έθνος. Και εν πάση περιπτώσει, τόσα χρόνια στα ξένα δεν γνώρισα κανέναν ευρωπαίο να μου συστήνεται ως: Βρεττανό-Σκωτσέζος ή Ουαλλό-Βρεττανός, ούτε ως Φλαμανδό-Βέλγος! Τέτοιες ηλίθιες πατέντες μόνο εμείς τις λανσάρουμε και αποπροσανατολίσαμε άπαντες από την πραγματική μας ταυτότητα. Στην Κύπρο ζουν Έλληνες και Τούρκοι! Δεν υπάρχουν Ελληνοκύπριοι, ούτε Τουρκοκύπριοι. Υπάρχουν Κύπριοι αλλά και πάλι ο όρος είναι γενικευμένος (διότι μπορεί άνετα να καλύπτει και έναν Αμερικάνο που πήρε την κυπριακή υπηκοότητα. Οπότε δεν πιάνεται, δεν τον λες Κύπριο που να τρώει σούβλα πρωί-μεσημέρι-βράδυ). 

 

Τέλος πάντων, αυτή μου η παρένθεση ξένισε την συνεντευξιάζουσα αλλά φυσικά, δεν μπορούσε να εκφέρει άποψη, καθότι όφειλε να παραμείνει αντικειμενική μέχρι το τέλος του project της.

 

Όταν τέλειωσε το νταβαντούρι, ήπιαμε την πορτοκαλάδα μας και της ζήτησα off the record να μου ξεδιπλώσει τις δικές της απόψεις επί του θέματος. Κούνησε το κεφάλι της απογοητευμένα και δήλωσε το έξης:

 

«Εγώ το μόνο που ξέρω είναι ότι στις πιο δύσκολες στιγμές της ζωής μου, η μόνη που μου συμπαραστάθηκε ήταν μια φίλη μου Τουρκοκύπρια!»

 

Στο λαιμό να σου κάτσει η πορτοκαλάδα! Ιδού κόσμε η λογική του λαού μας! Κρίνουμε τα ελληνοτουρκικά στο 'σικκιμέ!' Βάσει του πόσο μας στάθηκε μια Τουρκάλα όταν μας έφαγε τον γκόμενο κάποια άλλη! Άβυσσος η ψυχή του ανθρώπου... Σε λίγο θα φιλέψουμε και με τους κατακτητές επειδή ένας άλλος Έλληνας μπορεί να μας μούντζωσε στα φανάρια! Και θα βγαίνουμε να λέμε: «Εγώ το μόνο που ξέρω, είναι ότι στους κύριους δρόμους μόνο οι Τούρκοι μου επιτρέπουν να εισέλθω!» Και γι’ αυτό αξίζουν να μας καβαλικέψουν (κι’ άλλο).

 

Με παρόμοια κριτήρια θα ψηφίσει ο λαός και αύριο-μεθαύριο στις εκλογές. Χωρίς κανένα εθνικό ή ιστορικό κίνητρο. Και μετά μου λέτε, γιατί βγαίνω από τα ρούχα μου Τεταρτηριάτικα... 

Τεχνο-λογία εως και Παπαρο-λογία..

Είμαι κινητό τηλέφωνο.

 

Με δεκάδες επαφές, τις μισές από τις οποίες θα διέγραφα ευχαρίστως. Με κάποια μηνύματα αποθηκευμένα στη μνήμη μου εδώ και χρόνια, και μ’ άλλα που διαγράφονται πριν καν τα διαβάσω. 

 

Με το ringtone στη δουλειά στο αθόρυβο, με το ringtone να σπαράζει όταν είμαι στο σπίτι, δυνατά. Με την ανάγκη να μιλήσω ως προϋπόθεση ύπαρξης, με αναπάντητες κλήσεις παντού όμως, για τιμωρία.

 

Είμαι κινητό τηλέφωνο.

 

Με την μπαταρία πια μισογεμάτη. Που αν δεν μπω στον φορτιστή τουλάχιστον μια ώρα την ημέρα δεν αντέχω να κάνω τίποτα, ούτε γυμναστήριο να πάω. Με το flight mode υπ’ ατμόν, να με σώζει κάθε φορά που ακούω τ’ ανήκουστα.

 

Είμαι ένα nick στο msn.

 

Που βρίσκεται μόνιμα στο appear offline. Για να επιλέγει με ποιους θα μιλήσει, για να επιλέγει την ποσότητα ανοησίας που μπορεί να υποφέρει. Με avatar μια φωτογραφία καθαρά ματαιόδοξη, με το «show what I’ m listening» σπάνια ενεργοποιημένο.

 

Είμαι ένα nick στο msn.

 

Με μόνο μια επαφή blocked και δυο-τρεις διεγραμμένες. Με τα άλλα nicks τριγύρω μου να αναβοσβήνουν και σπανίως να μιλούν. Με πληθώρα καμένων εγκεφαλικών κυττάρων, με μάτια θαμπά και ένα «trying to reconnect» να στριφογυρνάει κάθε δεκάλεπτο.

 

Είμαι ρομπότ, και χώρια σου πεθαίνω... (για να μην ξεχνιόμαστε). 

Μηδέν

Σ’ αυτή τη ζωή υπάρχει πάντα ένα ισοζύγιο.

Μπορεί να σ’ αγαπάει τρελά, αλλά να βρίσκεται στην άλλη άκρη της Γης.

Μπορεί να την έχεις μέσα στο κρεβάτι σου, αλλά να βαριέται που σε βλέπει.

Μπορεί να μένεις σε ένα τεράστιο τριάρι και να νιώθεις ότι δεν σε χωράει ο τόπος,

Ενώ μέσα σ’ ένα δωμάτιο εστίας 2Χ2 να χωράει ο κόσμος όλος!

Δεν μπορείς να τα έχεις όλα.

Δεν ανακάλυψα την ταχινόπιτα. Απλώς γράφω την τιμωρία μου. Να την εμπεδώσω.