Πήξαμε στην ευτυχία και φέτος.
Αυτή την περίοδο μου ήρθε περίοδος καθώς:
Έφαγα στη μάπα reunion γυμνασίου. Δεν λέω, χάρηκα που είδα κάποια άτομα 15 χρόνια μετά, αλλά αν γούσταρα να τους βλέπω συχνότερα θα το επιδίωκα ο ίδιος και δεν θα περίμενα τις μαζώξεις για να μνημονεύσω τις στάχτες των γυμνασιακών μου χρόνων. Εν πάση περιπτώσει, η προσποίηση οργασμού ήταν διάχυτη καθ’ όλη τη διάρκεια της βραδιάς, γι’ αυτό την λήξαμε πριν ο αλέκτωρ λαλήσει δώδεκα και ούτ' ένα τηλεφώνημα.
Έφαγα στη μάπα Χριστουγεννιάτικο dinner με την οικογένεια. Είναι η πρώτη χρονιά μετά την ηλικία των 17 που αποφάσισα να παραστώ σε οικογενειακό, γιορτινό δείπνο. Τα τελευταία 10 χρόνια τους σνόμπαρα, καθώς δεν έβρισκα την ψυχική δύναμη να τους υποστώ. Ψες έδωσα συγχαρητήρια στον εαυτό μου για το λαμπρό της απόφασης μου. Να τους σνομπάρω τα τελευταία 10 χρόνια δηλαδή. Γιατί με το που μπουκάραμε στο εστιατόριο πέσαμε φάτσα-κάρτα σε 10 τραπέζια εκ των οποίων στα 9 κάθονταν γνωστοί μας!
Στην αρχή νόμιζα πως ήταν συνεννοημένοι. Μετά, απλώς θυμήθηκα ‘πού ζω!’ …Στον κώλο της Γης.
Ψες πήγαμε στην Blinkers. Για τους καλαμαράδες που μας διαβάζουν και δεν γνωρίζουν, να σας ενημερώσω πως η συγκεκριμένη μπυραρία θεωρείται must την περίοδο των γιορτών. Την υπόλοιπη χρονιά συναθροίζονται Ρωσίδες, Μολδαβές και λοιπές λευκές σάρκες μετά των εμπόρων τους, αλλά στις γιορτές οι Κύπριοι το μετατρέπουν σε glamorous τσαντίρι και τυρβάζουν επιτραπεζίως. Δεν είναι τόσο χάλια, όσο ακούγεται. It’s fun.
Ψες όμως, έπαθα ένα σοκ καθώς συνειδητοποιήσαμε με τους φίλους μου ότι μεγαλώσαμε και διόλου μας εκφράζουν τέτοιες ‘διασκεδάσεις.’ Αν δεν έβαζε και τα twist της Άννας δεν θα χαμογελούσε το χείλος μας. Κατά τα άλλα, κάπου εκεί στις 3:30, δυο γκόμενες πιάστηκαν μαλλί με μαλλί και τις πέταξαν έξω οι μπράβοι κλοτσηδόν. «Πουτάνα! Πουτάνα! Είσαι πουτάνα!» Φώναζε η μια της άλλης! Χάρμα οφθαλμών η σύρραξη!
Αυτές τις γιορτές σφίγγομαι για να χαρώ. Και από το πολύ το σφίξιμο, ξέρετε τι κάνω. Όχι ότι με βασανίζει κάτι αλλά μια χαρά θα περνούσα και μόνος μου σε μια σπηλιά με μια απλή σύνδεση ίντερνετ…
Απόψε θα πάω Λεμεσό. Όπως βλέπετε, τα τραβά και μένα ο κώλος μου. Θα σας έχω αναφορά σύντομα…
Λοιπόν! Ακούστε προσεχτικά. Όσοι στέλνετε ευχετήρια sms, απ’ αυτά τα forward, του συρμού, να ξέρετε ότι διαγράφονται πριν καν τα διαβάσω. Όσοι αναφέρεστε ονομαστικά σε μένα θα λαμβάνετε απάντηση μονολεκτική διότι θεωρώ μέγα βάσανο τη σύνθεση sms και θεωρώ πως αν όντως θέλετε να μου ευχηθείτε θα πάρετε τηλέφωνο. Με ένα sms δεν ξεμπερδεύεις αγάπη μου. Δικαιολογείσαι μόνο αν ζεις στο εξωτερικό.
Το μόνο παρήγορο για φέτος είναι πως θα έχω τέλεια πρωτοχρονιά! ;) Αλλά και πάλι, δεν παίρνω και όρκο.
Αυτή την περίοδο μου ήρθε περίοδος καθώς:
Έφαγα στη μάπα reunion γυμνασίου. Δεν λέω, χάρηκα που είδα κάποια άτομα 15 χρόνια μετά, αλλά αν γούσταρα να τους βλέπω συχνότερα θα το επιδίωκα ο ίδιος και δεν θα περίμενα τις μαζώξεις για να μνημονεύσω τις στάχτες των γυμνασιακών μου χρόνων. Εν πάση περιπτώσει, η προσποίηση οργασμού ήταν διάχυτη καθ’ όλη τη διάρκεια της βραδιάς, γι’ αυτό την λήξαμε πριν ο αλέκτωρ λαλήσει δώδεκα και ούτ' ένα τηλεφώνημα.
Έφαγα στη μάπα Χριστουγεννιάτικο dinner με την οικογένεια. Είναι η πρώτη χρονιά μετά την ηλικία των 17 που αποφάσισα να παραστώ σε οικογενειακό, γιορτινό δείπνο. Τα τελευταία 10 χρόνια τους σνόμπαρα, καθώς δεν έβρισκα την ψυχική δύναμη να τους υποστώ. Ψες έδωσα συγχαρητήρια στον εαυτό μου για το λαμπρό της απόφασης μου. Να τους σνομπάρω τα τελευταία 10 χρόνια δηλαδή. Γιατί με το που μπουκάραμε στο εστιατόριο πέσαμε φάτσα-κάρτα σε 10 τραπέζια εκ των οποίων στα 9 κάθονταν γνωστοί μας!
Στην αρχή νόμιζα πως ήταν συνεννοημένοι. Μετά, απλώς θυμήθηκα ‘πού ζω!’ …Στον κώλο της Γης.
Ψες πήγαμε στην Blinkers. Για τους καλαμαράδες που μας διαβάζουν και δεν γνωρίζουν, να σας ενημερώσω πως η συγκεκριμένη μπυραρία θεωρείται must την περίοδο των γιορτών. Την υπόλοιπη χρονιά συναθροίζονται Ρωσίδες, Μολδαβές και λοιπές λευκές σάρκες μετά των εμπόρων τους, αλλά στις γιορτές οι Κύπριοι το μετατρέπουν σε glamorous τσαντίρι και τυρβάζουν επιτραπεζίως. Δεν είναι τόσο χάλια, όσο ακούγεται. It’s fun.
Ψες όμως, έπαθα ένα σοκ καθώς συνειδητοποιήσαμε με τους φίλους μου ότι μεγαλώσαμε και διόλου μας εκφράζουν τέτοιες ‘διασκεδάσεις.’ Αν δεν έβαζε και τα twist της Άννας δεν θα χαμογελούσε το χείλος μας. Κατά τα άλλα, κάπου εκεί στις 3:30, δυο γκόμενες πιάστηκαν μαλλί με μαλλί και τις πέταξαν έξω οι μπράβοι κλοτσηδόν. «Πουτάνα! Πουτάνα! Είσαι πουτάνα!» Φώναζε η μια της άλλης! Χάρμα οφθαλμών η σύρραξη!
Αυτές τις γιορτές σφίγγομαι για να χαρώ. Και από το πολύ το σφίξιμο, ξέρετε τι κάνω. Όχι ότι με βασανίζει κάτι αλλά μια χαρά θα περνούσα και μόνος μου σε μια σπηλιά με μια απλή σύνδεση ίντερνετ…
Απόψε θα πάω Λεμεσό. Όπως βλέπετε, τα τραβά και μένα ο κώλος μου. Θα σας έχω αναφορά σύντομα…
Λοιπόν! Ακούστε προσεχτικά. Όσοι στέλνετε ευχετήρια sms, απ’ αυτά τα forward, του συρμού, να ξέρετε ότι διαγράφονται πριν καν τα διαβάσω. Όσοι αναφέρεστε ονομαστικά σε μένα θα λαμβάνετε απάντηση μονολεκτική διότι θεωρώ μέγα βάσανο τη σύνθεση sms και θεωρώ πως αν όντως θέλετε να μου ευχηθείτε θα πάρετε τηλέφωνο. Με ένα sms δεν ξεμπερδεύεις αγάπη μου. Δικαιολογείσαι μόνο αν ζεις στο εξωτερικό.
Το μόνο παρήγορο για φέτος είναι πως θα έχω τέλεια πρωτοχρονιά! ;) Αλλά και πάλι, δεν παίρνω και όρκο.
Περαστικός είπα να κάνω μια στάση στο μπλογκάκι σου και το βρήκα εξαιρετικά ενδιαφέρον...
ΑπάντησηΔιαγραφήέτσι τη λέμε την πατρίδα (κύπριος γαρ που ζει αθήνα); κώλο της γης.. όπου και να κοιτάξεις θα με δεις δίπλα σου :)
Ταυτίζομαι απόλυτα με το κείμενο... με εξαίρεση την blinkers που την απέβαλα ευτυχώς νωρίς! :)
Καλή συνέχεια και χρόνια πολλά!