«Μετά το Άουσβιτς δεν μπορεί να υπάρξει θέατρο» είπε κάποιος σπουδαίος, και εγώ που το παίζω σπουδαίος, παραφράζω: «Μετά το Κάρντιφ δεν μπορεί να υπάρξει blogging!»
Στο τσακ είμαι να το κλείσω το μαγαζί. Νιώθω ότι πλέον δεν έχω τι να πω, δεν έχω να προσθέσω τίποτε αφού αισθάνομαι ότι ρίχνω αβγά στους τοίχους. Αλλά, θα δούμε.
Από τη μέρα που ήρθα γαμωσταυρίζω. Όχι όσο περίμενα, αλλά σήμερα που βγήκα για δουλειές στη πόλη τίμησα όλη την βίβλο με διάφορα όμορφα επίθετα. Άσε μάνα μου, να τελειώνουμε με αυτή τη ζωή γιατί παρατράβηξε το αστείο.
Πας σε μια υπηρεσία και σου κάνουν χάρη που σου μιλούν. Τους πληρώνεις από πάνω, και μόνο που δεν σε βρίζουν. Ενώ, στην Αγγλία μάνα μου, πριν πατήσεις το πόδι σου σε υπηρεσία, βαράνε όλοι προσοχή! Ή τουλάχιστον το προσποιούνται και δεν σου χαλούν την διάθεση.
Ανοίγεις το ραδιόφωνο μες το αυτοκίνητο και τσαντίζεσαι. Δεν υπάρχει μισός εκφωνητής που να μπορεί να πει δυο κουβέντες! Άκουγα μια ηλίθια του Ράδιο Πρώτο που προσπαθούσε να συνεννοηθεί με μια αστρολόγο…Άσε!
Μετά έπεσα σε λακούβα και σιχτίρισα δις και τρις. Οι δρόμοι της Έγκωμης ορθάνοιχτοι! Τάφοι ανοιχτοί! Οι δρόμοι μπροστά από τα σχολεία διαλυμένοι, χωματόδρομοι! Πρέπει να είμαστε η μοναδική χώρα στην οποία αναγκάζεσαι να οδηγείς με 20χλμ επειδή μπροστά σου υπάρχει τρακτέρ που πάει με την όρεξη του. Και σηκώνει και χώματα. Είμαστε η μόνη χώρα που έχει λέξη γι'αυτό το φαινόμενο: "Σηκώνω ττόζιν!" Πού ζω!?
Έμαθα ότι μια γνωστή μου τα έφτιαξε με Τούρκο και περιόδευσε στην Κωνσταντινούπολη το καλοκαίρι. Έβαλε και φωτογραφίες στο facebook, τρομάρα να της έρθει και να της κάψει την κλειτορίδα. Το είπα στους γονείς μου που με κοίταζαν απαθείς. Μού είπαν: «Ξέρεις πόσες πάνε στα κατεχόμενα, τις περιμένουν οι Τούρκοι με τα αυτοκίνητα στην πράσινη γραμμή και τις πάνε βόλτα;»
Ω! Γιε του Κάδμου! Δέστε μου τα μάτια…
Να γίνουμε Βέλγιο να ησυχάσουμε! Διάβαζα προχτές ότι το Βέλγιο κινδυνεύει να διαλυθεί, καθότι ο πληθυσμός του είναι τόσο διχασμένος, μοιρασμένος και δεν ξέρω και εγώ τι άλλο, που κανείς δεν ασχολείται με την χώρα. Θα το κλείσουν το κατάστημα. Και δεν νοιάζεται και κανείς. Θα πάνε οι γαλλόφωνοι με τους Γάλλους και οι Φλαμανδοί με τους Ολλανδούς. Θα μείνει ένα χωράφι στις Βρυξέλλες για να δουλεύουν οι υπάλληλοι της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Έτσι να το κάνουμε και εμείς μάνα μου. Δεν θα το πάρει χαπάρι κανένας!
Από χωράφια άλλωστε, να φαν και οι κότες!
Στο τσακ είμαι να το κλείσω το μαγαζί. Νιώθω ότι πλέον δεν έχω τι να πω, δεν έχω να προσθέσω τίποτε αφού αισθάνομαι ότι ρίχνω αβγά στους τοίχους. Αλλά, θα δούμε.
Από τη μέρα που ήρθα γαμωσταυρίζω. Όχι όσο περίμενα, αλλά σήμερα που βγήκα για δουλειές στη πόλη τίμησα όλη την βίβλο με διάφορα όμορφα επίθετα. Άσε μάνα μου, να τελειώνουμε με αυτή τη ζωή γιατί παρατράβηξε το αστείο.
Πας σε μια υπηρεσία και σου κάνουν χάρη που σου μιλούν. Τους πληρώνεις από πάνω, και μόνο που δεν σε βρίζουν. Ενώ, στην Αγγλία μάνα μου, πριν πατήσεις το πόδι σου σε υπηρεσία, βαράνε όλοι προσοχή! Ή τουλάχιστον το προσποιούνται και δεν σου χαλούν την διάθεση.
Ανοίγεις το ραδιόφωνο μες το αυτοκίνητο και τσαντίζεσαι. Δεν υπάρχει μισός εκφωνητής που να μπορεί να πει δυο κουβέντες! Άκουγα μια ηλίθια του Ράδιο Πρώτο που προσπαθούσε να συνεννοηθεί με μια αστρολόγο…Άσε!
Μετά έπεσα σε λακούβα και σιχτίρισα δις και τρις. Οι δρόμοι της Έγκωμης ορθάνοιχτοι! Τάφοι ανοιχτοί! Οι δρόμοι μπροστά από τα σχολεία διαλυμένοι, χωματόδρομοι! Πρέπει να είμαστε η μοναδική χώρα στην οποία αναγκάζεσαι να οδηγείς με 20χλμ επειδή μπροστά σου υπάρχει τρακτέρ που πάει με την όρεξη του. Και σηκώνει και χώματα. Είμαστε η μόνη χώρα που έχει λέξη γι'αυτό το φαινόμενο: "Σηκώνω ττόζιν!" Πού ζω!?
Έμαθα ότι μια γνωστή μου τα έφτιαξε με Τούρκο και περιόδευσε στην Κωνσταντινούπολη το καλοκαίρι. Έβαλε και φωτογραφίες στο facebook, τρομάρα να της έρθει και να της κάψει την κλειτορίδα. Το είπα στους γονείς μου που με κοίταζαν απαθείς. Μού είπαν: «Ξέρεις πόσες πάνε στα κατεχόμενα, τις περιμένουν οι Τούρκοι με τα αυτοκίνητα στην πράσινη γραμμή και τις πάνε βόλτα;»
Ω! Γιε του Κάδμου! Δέστε μου τα μάτια…
Να γίνουμε Βέλγιο να ησυχάσουμε! Διάβαζα προχτές ότι το Βέλγιο κινδυνεύει να διαλυθεί, καθότι ο πληθυσμός του είναι τόσο διχασμένος, μοιρασμένος και δεν ξέρω και εγώ τι άλλο, που κανείς δεν ασχολείται με την χώρα. Θα το κλείσουν το κατάστημα. Και δεν νοιάζεται και κανείς. Θα πάνε οι γαλλόφωνοι με τους Γάλλους και οι Φλαμανδοί με τους Ολλανδούς. Θα μείνει ένα χωράφι στις Βρυξέλλες για να δουλεύουν οι υπάλληλοι της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Έτσι να το κάνουμε και εμείς μάνα μου. Δεν θα το πάρει χαπάρι κανένας!
Από χωράφια άλλωστε, να φαν και οι κότες!
Na doseis stixia na tin kraxoume tin vroma
ΑπάντησηΔιαγραφή