Όταν Βλέπω Αεροπλάνο...

Τύπωσα το αριστουργηματικό μου dissertation, πακέταρα τα μεταξωτά μου, και είμαι έτοιμος! Αύριο παραδίδω και θα πάω βόλτα στο Κάρντιφ με την κάμερα να απαθανατίσω τα αγαπημένα μου μέρη και την Παρασκεύη, τσουπ! Παίρνουμε αεροπλάνο και επιστρέφουμε. Να δηλώσω προκαταρκτικά πως δηλώσεις δεν θα γίνουν στο αεροδρόμιο, ούτε θα μοιράσω αυτόγραφα.. Μην με πρήζετε, ήδη οι μάνατζερ μου έλαβαν οδηγίες να με φυγαδεύσουν από μυστική καταπακτή κατευθείαν στη λιμουζίνα που θα με περιμένει!

Όσοι με ξέρετε καλά, γνωρίζετε πως έναν μαλακό-μαγνήτη τον διαθέτω και πως κάθε μου πτήση στοιχειώνεται από ένα καινούριο φρούτο που τυχαίνει να κάθεται δίπλα μου. Σήμερα, σκέφτηκα να σας παραθέσω τα best of!

2001 Ιαννουάριος – Η βλάχα μπουζουκό-γκόμενα.

Τότε όπως ξέρετε, έκανα foundation στο Reading. Φτάνω στο αεροδρόμιο Λάρνακας και μεταξύ των επιβατών εντοπίζω συμφοιτήτρια, λαϊκιά καλλονή εκ Παραλιμνίου η οποία ουδόλως συνδυαζόταν με την αισθητική μου. Η κοπέλα είχε ένα στυλ που μου προκαλούσε σκοτοδείνη, διασταύρωση Μαίρης Χρονοπούλου Γυναίκα, Φίνα, Ντεπεντέρισσα και του Μητσάρα του υδραυλικού.

Είπαμε ένα τυπικό ‘χρόνια πολλά’ και παρόλο που ούτε αυτή με χώνευε κατά βάθος, μου ζήτησε αν γίνεται να συνταξιδέψουμε διότι «εκεί στα ψηλά, φοβάμαι λίγο.» Μπορείς να αρνηθείς; Όχι. Τέλος πάντων, εν ώρα πτήσης εγώ διάβαζα ένα περιοδικό για να περάσει η ώρα και εντελώς ανεπαίσθητα κόλλησε το βλέμμα μου σε μια σελίδα η οποία διαφήμιζε το καινούριο CD της Βίσση, την ‘Κραυγή.’

Αφαιρέθηκα, και με το βλέμμα μου καρφωμένο στη σελίδα άρχισα να σκέφτομαι διάφορα άσχετα θέματα. Η συνταξιδιώτις πρόσεξε ότι είχα κολλήσει πάνω από 20λεπτο στην συγκεκριμένη σελίδα και νομίζοντας πως απλώς θαύμαζα τα καινούρια σιλικωνάτα της Βίσση μου έριξε την εξής θρυλική ατάκα, με συρτή μπάσα φωνή:

«(Ρ)ε φιλούδιν, να σε ρωτήσω κάτι; Παίζεις μούτσιον πάνω της;»

Μετάφραση: «Την παίζεις για χάρη της;»

Ψιθύρισα ένα σιχτίρι και γύρισα σελίδα. Η κυρία σήμερα δεν ξέρω τι απέγινε, πάντως γενικότερα ήμασταν σφαγμένοι. Έμαθα μόνο ότι παντρεύτηκε με αστυνομικό, mon dieu!

2002 – Ιαννουάριος – Ο τρομαγμένος!

- Χρίστο, να κάτσουμε δίπλα-δίπλα διότι ψιλό-φοβάμαι μες το αεροπλάνο.
- Τι φοβάσαι γιε μου, και αν γίνει τίποτε θα σε σώσω εγώ;
- Ε, όσο να’ναι καλύτερα να έχεις κάποιον που ξέρεις δίπλα σου!
- Ναι, να πάμε μαζί και στον άλλο κόσμο!
- Άκου τον πώς μιλά, σκάσε!

Ο τύπος που φοβάται – και το δείχνει – (διότι πάνω κάτω όλοι φοβόμαστε τα αεροπλάνα), είναι ο εφιάλτης μου. Και χαλαρός να είμαι, μου προκαλεί άγχος. Οπότε εγώ αναγκάζομαι να σαρκάζω και να χιουμορίζω προκειμένου να αμβλύνω την πεθαμανατζίδικη ατμόσφαιρα. Πολλές φορές, μάλλον αποτυχημένα.

- Κυρίες και κύριοι καλησπέρα σας, καλωσήρθατε στην πτήση κυπριακών αερογραμμών για Λονδίνο...μπλα, μπλα, μπλα, σε περίπτωση μείωσης της πίεσης της καμπίνας του αεροσκάφους θα πέσουν από πάνω σας μάσκες οξυγόνου!
- Χρίστος: Φαντάστηκες αντί για μάσκες οξυγόνου να μας κάνει ο πιλότος πλάκα και να πέσουν μάσκες καρναβαλιού και κονφεττί;
- Ρε μαλάκα, δεν είναι αστείο!
- Γιουχού... Εμένα η δική μου μάσκα είναι δράκουλας, η δική σου κολομπίνα!
- Πού την βρίσκεις την όρεξη σε τέτοιες στιγμές...!
- Σκέψου το! Και να περνάνε οι αεροσυνοδοί και να μοιράζουν στους επιβάτες φισούνια και ντουντούκες!
- Αεροσυνοδός: ...(συνεχίζει) Φορέστε το σωσίβιο και δέστε το σφιχτά πίσω από την πλάτη σας!
- Χρίστος: Αυτό εσένα πώς και δεν σε τρομάζει; Που αντί για αλεξίπτωτα, μοιράζουν σωσίβια! Πάλι καλά που δεν μοιράζουν κάτι πιο άσχετο, σκάφανδρο για αστροναύτη ας πούμε...
- Τα σωσίβια τα δίνουν σε περίπτωση προσθαλάσσωσης. Το αεροπλάνο θα είναι πολύ χαμηλά ήδη τι να το κάνεις το αλεξίπτωτο;
- Γιατί αν πέσουμε από χαμηλό ύψος δεν θα σκωτωθούμε;
- Μάλλον όχι!
- Εδώ από το κρεββάτι να πέσεις και σπάζεις πόδι, όχι από αεροπλάνο! Πλάκα μας κάνουν;
- Αεροσυνοδός...(συνεχίζει) Για να τραβήξετε την προσοχή χρησιμοποιείστε την σφυρίχτρα!
- Χρίστος: Είδες ότι δεν επεξηγεί επακριβώς; Ποιού την προσοχή θα τραβήξεις εκείνη την ώρα;
- Του σωστικού συνεργείου!
- Του χάρου, γιε μου! Εκείνη την ώρα μόνο εκείνος είναι υπ’ ατμόν!

2002 – Ιούνιος

Από λάθος κάθομαι μπροστά, μπροστά, first class! Αδημονούσα να μάθω ποιά celebrity θα καθόταν δίπλα μου. Αντ’ αυτής, έκατσε ένας μεσόκοπος charlης που έμοιαζε φατσικά στον υποδιοικητή που είχα στο στρατό. Φορούσε ένα πουκάμισο ανοικτό μέχρι τον αφαλό, με τις άσπρες τρίχες του να κολλάνε στο στήθος του από τον ιδρώτα. Μιλούσε-χαχάνιζε δυνατά, τον άκουγαν μέχρι το τελευταίο κάθισμα. Ήθελε κουβέντα με χίλια. Εγώ αντιθέτως, με το που τον είδα, φόρεσα τα ακουστικά μου και προσποιήθηκα πως ακούω μουσική. Δεν πτοήθηκε:

- Εσού είσαι φοιτητής;
- Ναι.
- Α!
- ...
- Εγώ ήρτα στην Αγγλία μετά το ’74 τζαι κάμνω χτίσματα τζαι ντεκορέisha. Πάω τζαι σάζω τα σπίθκια των καλαμαράδων τζαι θωρώ τις πουτάνες τις κόρες τους που υποτίθεται ότι σπουδάζουν δαμέσα. Εν τίτσιρες πάνω στους καναπέδες τζαι απλώνουν ζάμπα ούλλη μέρα!
- ....
- Ίντα μπου σπουδάζεις εσού;
- Νομική.
- Εεεε... Νομική τζαι μαλακίες. Εγέμωσεν η Κύπρος γιατρούς τζαι δικηγόρους!
- ....
- Ο Τζιύρης σου, ίντα δουλειά κάμνει;
- Γιατρός.
- !!!!

Δεν μου ξαναμίλησε.