Η Ντίσνευλαντ ήταν παιδικό απωθημένο. Μεγαλωμένος με τον Γκούφυ και τον Ντόναλντ (τον Μίκυ τον μισούσα γιατί πάντα κέρδιζε), πέταγα τη σκούφια μου εξαπανέκαθεν, προκειμένου να βρεθώ έστω μια φορά στο μαγευτικό πάρκο. Ο παππούς μου ο Νίκος, που ήταν πλούσιος, μού έταζε συχνά πως θα με πάει κάποτε, αλλά τελικά πρόλαβε να πάει μόνος του και μάλιστα, ανεπιστρεπτί.
Η Ντίσνευλαντ για μένα δεν υπήρχε! Ήταν ψηλά στα σύννεφα χτισμένη, εξ’ ου και η ανάγκη αεροπλάνου για να την επισκεφτείς. Μεγαλώνοντας την επισκέφτηκα επιτέλους το 1995, το 1997 και φέτος. Για να είμαι ειλικρινής, φέτος ήλπιζα πως θα την αντιμετώπιζα καθαρά ως άλλη μια αμερικανική μηχανορραφία που καπιλεύεται τα παιδικά όνειρα και βγάζει δολλάρια. Δυστυχώς, η ατμόσφαιρα εκεί είναι πάντα τόσο γοητευτική που ξεχνιέσαι. Επίσης, ξεπετάγονται οι αναμνήσεις η μια μετά την άλλη και δεν σ’αφήνουν να ησυχάσεις. Όπως τα τζιτζίκια στις Πλάτρες που λέει και ο ποιητής! Χαχαχα.
Πέρασα καταπληκτικά! Και συνειδητοποίησα πως άδικα αισθανόμουν ενοχές πρόσφατα που σ’αυτή την ηλικία εξακολουθώ να γουστάρω τέτοιου είδους εξορμήσεις. (Χάρη, εσύ φταίεις!) Αν δεν ανοίξει εκεί η ψυχή σου, δεν ξέρω πού θα ανοίξει...
Το μόνο πρόβλημα ήταν πως είχε παντού μωρά και μου έκαναν το κεφάλι καζάνι και τα νεύρα χορδές. Όταν μια μέρα θα γίνω πλούσιος και θα αγοράσω τη Ντίσνευλαντ θα τους απαγορευθεί η είσοδος. Και στους γέρους επίσης, που κινούνται με ταχύτητα σαλιγκαριού και μου σπάνε τα νεύρα. Κατά τα άλλα, στο πάρκο προστέθηκαν νέα παιχνίδια. Υπάρχει το τρένο του Buzz Lightyear (από το Toy Story) στην Discovery Land, το οποίο είναι αρκετά ευχάριστο, καθώς και ένα ανανεωμένο Space Mountain με καινούρια διαδρομή, η οποία εξακολουθεί να σου προκαλεί στομαχικές διαταραχές.
Να σημειωθεί πως τώρα υπάρχει ένα νέο πάρκο προσαρμοσμένο στην παλιά Ντίσνευλαντ. Tα Disney Studios που άνοιξαν πέρσι ή πρόπερσι νομίζω. Δεν έχουν εξελιχθεί ακόμη σε πλήρες πάρκο, αλλά εκεί μπορείς να απολαύσεις (;) ένα roller coaster εμπνευσμένο από το ‘Finding Nemo,’ στο οποίο το βαγόνι σου στροβυλίζεται μέσα σε μια ρουφήχτρα του digital ωκεανού και βλέπεις τον Χριστό φαντάρο (ή μάλλον...ναύτη)!
Επίσης, στο ίδιο πάρκο μπορείς να δεις πως γυρίζονται οι Χολλυγουντιανές ταινίες, πως σχεδιάζονται τα καρτούν και να ανέβεις σε ακόμη ένα roller coaster σχεδιασμένο βάσει των μελωδιών από τραγούδια των Aerosmith. Δεν προλάβαμε να τα δούμε όλα αυτά καθώς μια μέρα είχαμε στη διάθεση μας, αλλά υπάρχει πάντα η επόμενη φορά ;) Βιντεάκι φυσικά και πάλι στη διάθεση σας...
Η Ντίσνευλαντ για μένα δεν υπήρχε! Ήταν ψηλά στα σύννεφα χτισμένη, εξ’ ου και η ανάγκη αεροπλάνου για να την επισκεφτείς. Μεγαλώνοντας την επισκέφτηκα επιτέλους το 1995, το 1997 και φέτος. Για να είμαι ειλικρινής, φέτος ήλπιζα πως θα την αντιμετώπιζα καθαρά ως άλλη μια αμερικανική μηχανορραφία που καπιλεύεται τα παιδικά όνειρα και βγάζει δολλάρια. Δυστυχώς, η ατμόσφαιρα εκεί είναι πάντα τόσο γοητευτική που ξεχνιέσαι. Επίσης, ξεπετάγονται οι αναμνήσεις η μια μετά την άλλη και δεν σ’αφήνουν να ησυχάσεις. Όπως τα τζιτζίκια στις Πλάτρες που λέει και ο ποιητής! Χαχαχα.
Πέρασα καταπληκτικά! Και συνειδητοποίησα πως άδικα αισθανόμουν ενοχές πρόσφατα που σ’αυτή την ηλικία εξακολουθώ να γουστάρω τέτοιου είδους εξορμήσεις. (Χάρη, εσύ φταίεις!) Αν δεν ανοίξει εκεί η ψυχή σου, δεν ξέρω πού θα ανοίξει...
Το μόνο πρόβλημα ήταν πως είχε παντού μωρά και μου έκαναν το κεφάλι καζάνι και τα νεύρα χορδές. Όταν μια μέρα θα γίνω πλούσιος και θα αγοράσω τη Ντίσνευλαντ θα τους απαγορευθεί η είσοδος. Και στους γέρους επίσης, που κινούνται με ταχύτητα σαλιγκαριού και μου σπάνε τα νεύρα. Κατά τα άλλα, στο πάρκο προστέθηκαν νέα παιχνίδια. Υπάρχει το τρένο του Buzz Lightyear (από το Toy Story) στην Discovery Land, το οποίο είναι αρκετά ευχάριστο, καθώς και ένα ανανεωμένο Space Mountain με καινούρια διαδρομή, η οποία εξακολουθεί να σου προκαλεί στομαχικές διαταραχές.
Να σημειωθεί πως τώρα υπάρχει ένα νέο πάρκο προσαρμοσμένο στην παλιά Ντίσνευλαντ. Tα Disney Studios που άνοιξαν πέρσι ή πρόπερσι νομίζω. Δεν έχουν εξελιχθεί ακόμη σε πλήρες πάρκο, αλλά εκεί μπορείς να απολαύσεις (;) ένα roller coaster εμπνευσμένο από το ‘Finding Nemo,’ στο οποίο το βαγόνι σου στροβυλίζεται μέσα σε μια ρουφήχτρα του digital ωκεανού και βλέπεις τον Χριστό φαντάρο (ή μάλλον...ναύτη)!
Επίσης, στο ίδιο πάρκο μπορείς να δεις πως γυρίζονται οι Χολλυγουντιανές ταινίες, πως σχεδιάζονται τα καρτούν και να ανέβεις σε ακόμη ένα roller coaster σχεδιασμένο βάσει των μελωδιών από τραγούδια των Aerosmith. Δεν προλάβαμε να τα δούμε όλα αυτά καθώς μια μέρα είχαμε στη διάθεση μας, αλλά υπάρχει πάντα η επόμενη φορά ;) Βιντεάκι φυσικά και πάλι στη διάθεση σας...
episis para poly kalo!!!!!!!
ΑπάντησηΔιαγραφήpanta paidi na meineis kerasi mou!De nomizw pws yparxei megalytero k omorfotero pragma!
ΑπάντησηΔιαγραφήAngel x x x
Εγώ θα μείνω παιδί Αγγελική μου, αλλά...θέλω και την παιδεράστρια μου!
ΑπάντησηΔιαγραφή