Αγάπη Υπερβολική

Χωρίς πολλά-πολλά, απόψε καταχάρηκα. Πήγαμε έξω με το boyband και εκεί που έκοβα τις φλέβες μου, έπαιξε το 'αγάπη υπερβολική.' Το συγκεκριμένο τραγούδι-θρύλος μετράει ήδη εφτά χρόνια ζωής και όποτε το ακούω συγκινούμαι τα μάλα, καθώς ξεδιπλώνει τις καλύτερες στιγμές μου μπροστά στα μάτια μου.

Δεν μπορώ να το εξηγήσω, αλλά νιώθω πως βγαίνει φως απ' τις άκρες των δακτύλων μου, πως τα μάτια μου εκπέμπουν laser, πως ξαφνικά εξαφανίζεται το ταβάνι, οι τοίχοι, ο κόσμος... Το πάτωμα αλλάζει χρώματα, αιωρούμαι, στροβιλίζομαι και τραγουδώ μόνος μου! Άννα μου, θερμά συγχαρητήρια, ακόμη μια φορά! Δεν μπορώ να ξεχάσω το 2000-01, όταν στο Ζοο το συγκεκριμένο τραγούδι έπαιζε δις κάθε βράδυ και ο κόσμος από κάτω χτυπιόταν σαν σε συναυλία. Τι καιροί !

Ο μαλάκας ο dj το τίμησε την ώρα που ετοιμαζόμασταν να φύγουμε. Εννοείται πως δεν πτοήθηκα...