Πύργος της Ακολασίας ή Πύργος του Κώλου;

Η σχολή μου έχει αρχίδια και αποφάσισε να μας πάει ταξιδάκι στο Γκρέγκινογκ ! Πρόκειται για ένα χωριό στο κέντρο της Ουαλλίας, τέσσερις ώρες μακριά από το Κάρντιφ. Θα κλειστούμε σε μια εστία που ανήκει στο πανεπιστήμιο για 3 μέρες (αν και εγώ επικεντρώνομαι στις 2 νύχτες!), προκειμένου να στοχαστούμε το θέμα του επερχόμενου dissertation! Εν ολίγοις, μαλακίες. Τζάμπα διακοπές! Η εστία που θα μείνουμε βρίσκεται μέσα στο δάσος, τα κινητά δεν πιάνουν σήμα, δεν υπάρχει ίντερνετ, δεν υπάρχει άνθρωπος δηλαδή! Θα κοιμόμαστε εκεί, θα τρώμε εκεί, θα διαβάζουμε εκεί, θα βγαίνουμε στο επιτόπιο μπαρ!

Πως το φαντάζομαι: Φθάνουμε σε μια αγγλοσαξωνική έπαυλη που απ' έξω θυμίζει κάτι μεταξύ στοιχειωμένο σπίτι στη Disneyland και έπαυλη του Χιου Χέφνερ, ιδιοκτήτη του Playboy. Με το που περνάμε το κατώφλι, μας υποδέχονται γκόμενες ντυμένες κουνελάκια και μας υποδεικνύουν τις σάουνες στις οποίες θα βουλιάξουμε για να εμπνευστούμε το θέμα της πτυχιακής μας. Μπαίνουν κι' αυτές μέσα. Μασσάζ, σεξ, ποτά, παρτούζες, όργια, τρελαίνομαι ! Οι Κινέζες και λοιπές συμμαθήτριες μου απολαμβάνουν μηδαμινής σημασίας και προκειμένου να προκαλέσουν το ενδιαφέρον του ανδρικού πληθυσμού, γδύνονται και επιδίδονται σε λεσβιακά ενσταντανέ στο background. Οι καθηγητές συμμετέχουν και αυτοί.

Περνάμε στην τραπεζαρία ! Ένα λουκούλειο γέυμα μας περιμένει στρωμένο σε αυτοκρατορικό τραπέζι, απ' αυτά τις στρογγυλής τραπέζης! Ντυμένοι όλοι με κασμιρένια κοστούμια ετοιμαζόμαστε να φάμε κρουασάν, μαρμελάδες, μακαρόνια χωριάτικα και νουτέλλα με φράουλες ! Η ορχήστρα παίζει Βίσση, απ' την τζαμαρία απολαμβάνω την θύελλα που μαίνεται στο δάσος, βρέχει καταρρακτωδώς, αστράφτει και βροντά, ξαφνικά γδύνονται όλοι, πασαλείβονται τις μαρμελάδες. Σεξ πάνω στο τραπέζι, στο μπουφέ, στον κήπο, πάνω στο βρεγμένο γρασίδι με τους λύκους να ξεσκίζονται στο μούγκρισμα. Το πρόγραμμα της επόμενης μέρας, περιλαμβάνει επανάληψη της πρώτης, διότι ως γνωστόν η επανάληψη είναι μητέρα της μάθησης!

Πως θα μας προκύψει κατά πάσα πιθανότητα: Φτάνουμε σε ετοιμόρροπο χαλαμάντουρο κτίριο του πανεπιστημίου, και με χίλια ζόρια μοιραζόμαστε σε δωμάτια των τεσσάρων. Κληρώνομαι να μοιραστώ δωμάτιο με τρεις Κινέζους ! Βρίζω Χριστοπαναγίες. Κατεβαίνουμε κάτω, κάνουμε διάλεξη για επιλογή θέματος dissertation που είναι εκ προοιμίου, αχρείαστο. Ο καθένας ξέρει τι θα γράψει, δεν περιμέναμε να τρέχουμε στη μέση του πουθενά για να το εμπνευστούμε! Κάνουμε διάλειμμα για μεσημεριανό: Σούπα με κοτόπουλο (γιακ!), english breakfast, μπισκότο ληγμένο για επιδόρπιο και τσάι-νεροζούμι. Καλύτερα τρως σε αεροπλάνο. Επιστροφή στο μάθημα. Κοιτάζω το ρολόι, κοιτάζω απ' έξω, βλέπω αγελάδες να μασουλάνε χορτάρι. Μασουλάω τσίχλα, γυρνάω το κεφάλι βλέπω φάτσα-κάρτα την Ινδή και της φτύνω τη τσίχλα μες τα μούτρα. Χαμογελάει, της λείπει ένα δόντι!

Δείπνο: Σκατά μας ταΐζουν και πάλι. Πάω στο δωμάτιο, κατεβαίνω με τα jaffa cakes μου. Πάω στο μπαρ, οι γκόμενες πίνουν μπύρες, χαχαχα-χουχουχου με τον καθηγητή. Τα αγόρια παίζουν μπιλιάρδο. Προσπαθώ να πω κάνα αστείο να περάσει η ώρα, δεν το καταλαβαίνουν. Culture gap. Καπνίζουν όλοι, βρώμισε ο τόπος! Πάω για ύπνο: Βρέχει, αστράφτει και βροντά, στάζει το ταβάνι, δεν δουλεύει το καλοριφέρ. Οι Κινέζοι παρόλα αυτά ροχαλίζουν. Πάω βόλτα να δω μπας και αντιμετωπίζει κανείς το ίδιο πρόβλημα. Βρίσκω ζευγαράκια μες στους διαδρόμους να ψιλοπηδιούνται. Στην απ' έξω πάλι εγώ. Στρίβω στο διάδρομο, βλέπω μπροστά μου την Ινδή με τις πυτζάμες της. Μου χαμογελά. Βγαίνω στην ταράτσα και κάνω τον λύκο. Vooooooohhhh! Voooooooh!

Φεύγω αύριο, επιστρέφω την Πέμπτη με φωτογραφίες. Και ελπίζω όχι απηυδησμένος. Στο επαναγραφείν.