tag:blogger.com,1999:blog-31071593.post8489538939465427712..comments2024-03-14T17:34:30.345+02:00Comments on Analyse Chris*: Το Μετέωρο Βήμα του ΠελαργούAnti-Christoshttp://www.blogger.com/profile/15150495772376245032noreply@blogger.comBlogger6125tag:blogger.com,1999:blog-31071593.post-7112987407267530552007-11-21T22:23:00.000+02:002007-11-21T22:23:00.000+02:00Asxeto alla poia h gnwmh sou gia ton lazopoulo?M e...Asxeto alla poia h gnwmh sou gia ton lazopoulo?M endiaferei poly!Ena post parakalw me to en logw thema!<BR/><BR/>Love u <BR/>Angel x x xAnonymousnoreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-31071593.post-26025561010868798432007-11-21T21:36:00.000+02:002007-11-21T21:36:00.000+02:00ti einai to ipod ?ti einai to ipod ?dokisisofihttps://www.blogger.com/profile/12000412885262073499noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-31071593.post-18924889041221576912007-11-21T13:45:00.000+02:002007-11-21T13:45:00.000+02:00Για πες μου, τώρ απου ήρθε η ώρα για να φύγω,στέκο...Για πες μου, τώρ απου ήρθε η ώρα για να φύγω,<BR/>στέκομαι μπροστά στην πόρτα, την ανοίγω.<BR/>Πίσω μου εσύ και ένα ναρκοπέδιο που'χει τη μορφή σου<BR/>μα θυμίζει άλλο σχέδιο.<BR/>Γίναμε δυο ξένοι που συζούν στην ίδια πόλη,<BR/>δε το συζητάμε μα το ξέρουν όλοι.<BR/>Τίποτα κρυφό πια δε μένει πια δεν κρύβεται,<BR/>όταν μία σχέση τραυματίζεται ή θίγεται.<BR/>Φύγετε ο ένας απ'τον άλλο τώρα φύγετε,<BR/>όσο προσπαθείτε τρύπες μόνο ανοίγετε. <BR/>Τρύπα στο νερό και οι δυο σας πνίγεστε σαν τους ναυαγούς<BR/>όταν στα βαθιά ανοίγεστε.<BR/>Είναι φορές που θυμώνω αλλά και βράζω,<BR/>από το θυμό δηλητήριο πάντα στάζω,<BR/>τότε είναι που θέλω να σε πνίξω<BR/>κι άλλοτε διάπλατα τα χέρια μου ν' ανοίξω.<BR/><BR/>Βίσση: Έρωτα ή πόλεμο<BR/>τι ζητάς απ'τα δυο;<BR/>Έρωτα ή πόλεμο<BR/>πες μου τελικά <BR/>τι θες από μένα.<BR/><BR/>Γίνε ένα δάκρυ<BR/>γίνε μια φλόγα.<BR/>Κάνε με στάχτη,<BR/>ζήτα συγνώμη.<BR/>Γίνε μια λέξη,<BR/>Γίνε αλήθεια.<BR/>Γίνε ένα ΝΑΙ ΝΑΙ ΝΑΙ ΝΑΙ ΝΑΙ ΝΑΙ...Anonymousnoreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-31071593.post-59949215112561219932007-11-21T13:44:00.000+02:002007-11-21T13:44:00.000+02:00Μου λέτε ότι κάνω λάθος κι ότι είμαι τυφλήΚαι πως ...Μου λέτε ότι κάνω λάθος κι ότι είμαι τυφλή<BR/>Και πως αυτός ο δρόμος θα 'ναι χωρίς επιστροφή<BR/>Μου λέτε πως μπορεί μια μέρα να κλάψω πικρά<BR/><BR/>Μα η ζωή είναι δική μου, δική μου κι η ζαριά<BR/>Κάνω αυτό που αισθάνομαι <BR/>Λέω αυτό που σκέφτομαι <BR/>Υπεύθυνη για μένα είμαι εγώ<BR/><BR/>Είναι επιλογή μου, έτσι θέλω<BR/>Εγώ το διάλεξα, εγώ το αποφάσισα<BR/>Είναι επιλογή μου, έτσι θέλω<BR/>Εγώ το διάλεξα, εγώ το αποφάσισα <BR/><BR/>Κανένας δεν μπορεί να μου πει τι θα κάνω<BR/>Κανένας δεν μπορεί να μου πει πως θα ζήσω<BR/>Είναι επιλογή μουAnonymousnoreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-31071593.post-45747609131415060352007-11-21T13:35:00.000+02:002007-11-21T13:35:00.000+02:00poli endiaferon i methodos sou.tha tin efarmoso ke...poli endiaferon i methodos sou.<BR/>tha tin efarmoso ke ego daskale.<BR/><BR/>apo avrio kiolas me ti ipod akoma ke sti doulia...<BR/><BR/>Alithia ti akous an epitrepete grapse mas tis leptomeries .<BR/><BR/>despina? antzela? rita sakelariou?<BR/><BR/>ego pali apo avrio tha akouo<BR/>malamo, gineka marandona, paraskeva ke ta diafora trou tis annitas panias.....<BR/><BR/>Vevea i Anna Vissi tha exi tin protia.<BR/><BR/>AnonymousAngelAVAnonymousnoreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-31071593.post-32377855963037940642007-11-21T13:17:00.000+02:002007-11-21T13:17:00.000+02:00Μα πόσο μιλούν στις καρδιές μας τα λόγια σου αγαπη...Μα πόσο μιλούν στις καρδιές μας τα λόγια σου αγαπημένε μου φίλε...Ευτυχώς που υπάρχει το i-pod και μας βοηθά να τα βγάζουμε πέρα,παντοτινός σύντροφος και ιδιωτικό μετακινούμενο παράθυρο στο φως...(ή στο σκοτάδι αναλόγως της στιγμής...)!Είναι ο άλλος μου εαυτός,παραμονεύει για να με ταξιδέψει μακρυά όταν η καθημερινότητα με μαχαιρώνει,μετατρέπει τη ζωή μου σε ταινία χωρίς διαφημιστικά διαλείμματα,γεμίζοντας την κάθε στιγμή με μελωδίες...Και τότε νιώθεις ότι είσαι άρχοντας,ότι δεν σε νοιάζει τίποτα και κανένας...Και περπατάς και περπατάς,σαν ήρωας κινηματογραφικής ταινίας,μαγεμένος από τη δύναμη της μουσικής...Και τραγουδάς και δε σε μέλλει αν οι περαστικοί κοιτάζουν παράξενα,γιατί εσύ απλά πετάς γνωρίζοντας ότι έχεις στην κατοχή σου "όλα αυτά που δεν υπάρχουν",ενώ αυτοί συνεχίζουν να νομίζουν πως είναι ακόμα ζωντανοί μέσα στις ψευδαισθήσεις που τους προσφέρει η ανυπαρξία και η αβάσταχτη ελαφρότητα του είναι...!;)<BR/>Cat~Anonymousnoreply@blogger.com