Αυτή η Αγάπη Είναι, Ό,τι Καλύτερο Στ' Ορκίζομαι

 

Άλλη μια συναυλία της Βίσση ❤️ στην καμπούρα μας.

Τα χρόνια περνάνε με τη Βίσση. Έγραφα προ ολίγου σε κάτι φίλους ότι είναι η μόνη τραγουδίστρια που γεννήθηκε (δισκογραφικά) μαζί μας και εξελίσσεται μαζί μας και ουδέποτε θεωρήθηκε μουσικά irrelevant. Είναι σταθερή αξία και σημείο αναφοράς. Μετρούμε τις χρονιές με τα άλμπουμ της. Στο «Λάμπω!» ήμουν Έκτη Δημοτικού. Στο «Τραύμα» Δευτέρα Λυκείου, στο «Αντίδοτο» φαντάρος και στην «Κραυγή» στο πανεπιστήμιο. Στη Γιουροβίζιον του 2006 ήμουν ασκούμενος δικηγόρος, στο «Απαγορευμένο» έπαθα το ανεύρυσμα, στο «Ξανά Μανά» γεννήθηκε ο γιος μου, στο «Αίμα» η κόρη μου. Όλη μου η ζωή πορεύεται παράλληλα με την καριέρα της και όλα της τα τραγούδια είναι το soundtrack της ζωής μου. Πολλές φορές τρομαχτικά ταυτόσημο.

Ζούμε μεγάλες στιγμές οι φανς της. Το ντελίριο που προκλήθηκε φέτος από το «Σε Περίπτωση Πού» δεν το περίμενε κανένας. Είναι πλέον Vissi Classic και ένα από τα καλύτερά της. Το γεγονός ότι επέστρεψε στα μεγάλα στάδια γεμίζοντας τα εις διπλούν δεν συνέβαινε ούτε επί «Αγάπης Υπερβολικής». Και έχω ως σημείο αναφοράς το «Αγάπη Υπερβολική» γιατί δεν θα ξεχάσω ποτέ όταν το 2000 στο ΓΣΠ Λευκωσίας ένιωθα την οικοδομή να κουνιέται κάθε φορά που η αρένα φώναζε «θα-πε-θα-νω». Νόμιζα θα πέσει το κτήριο. Έκτοτε δεν είχα πάει σε πιο ζωντανή συναυλία. Τώρα πια όμως ζούμε κάτι ανώτερο. Η Βίσση κατάφερε να γεμίζει στάδια με όλων των ειδών τις ηλικίες. Χθες βράδυ μπροστά μου καθόταν ο πατέρας, η μητέρα, τα αγόρια τους που ήταν στην εφηβεία και η γιαγιά μαζί!

Το Τικ-Τοκ και τα ΜΚΔ της έκαναν φοβερό καλό. Βλέπεις παιδιά, αγέννητα τότε, να τραγουδούν με φανατισμό τραγούδια της που όταν είχαν κυκλοφορήσει εκείνα ήταν αγέννητα. Και να και το πρώτο σοκ: Χθες βράδυ κάθονταν δίπλα μου δυο κορίτσια περί τα είκοσι έτη. Χτυπιούνταν, ούρλιαζαν, έκαναν στόρις συνέχεια, άλλη γενιά. Στα πολλά γυρίζει η μία και μου λέει: «Κύριε, ουάο! Ξέρετε όλα τα τραγούδια!» Από πού να το πιάσεις το σχόλιο. Κατ’ αρχάς με είπε «κύριο!» εμένα που όταν πάω στη Βίσση, δεν πάω ως 45αρης αλλά ως ο 17ρης που τη μέρα που αγόρασε το «Αντίδοτο» το 1998 δεν πήγε σχολείο γιατί κήρυξε τη μέρα αργία. Δεύτερον, η κοπελίτσα θεώρησε ότι είμαι πολύ μεγάλος για να ξέρω όλα τα τραγούδια απέξω! Και τρίτον, όταν της είπα, «στα νιάτα μου ντυνόμουν στις συναυλίες της Καρβέλας» εκείνη είπε «νομίζω σας έδειξε στο ντοκιμαντέρ της, πρέπει να κάνετε come back!». «Νομίζει», είπε. 🤯

Jesus Christ! Να κάνω come back! Πλάκα, πλάκα πέρασαν 15 fucking χρόνια από τότε που πήγα στο Παττίχειο ως «Βέλας». Έβγαλα μια φωτογραφία χθες την ώρα που έλεγε το «αγάπη υπερβολική» και είδα και εγώ έναν γέρο με σορτσάκι και φανέλα, να χτυπιέται πάνω στην κερκίδα. Τι θέαμα. Τι να κάνω, δεν αντιστοιχεί το έξω με το μέσα μου.

Τέλος πάντων, η Βίσση ζει την καλύτερη στιγμή της καριέρας της. Το γεγονός ότι όλα της τα πρόσφατα σουξέ, όπως το "Όλα για Όλα, την "Περίπτωση" και το "Σαντρέ" τα είπε δυο φορές δείχνει ότι ο κόσμος διψά για τη μουσική της. Θυμάστε κάποια... πιο πέτρινα χρόνια που έβγαζε κάτι ανέμπνευστα τραγούδια όπως το «Καλύτερες Μέρες», τα οποία μετά βίας τα έλεγε στις συναυλίες; Καμία σχέση. Τώρα λέει το «Τυραννιέμαι» και ο κόσμος το ξέρει απέξω, ακούγεται φρέσκο σαν να βγήκε χθες. Λέει το «Σαντρέ» που κυκλοφόρησε πριν μια βδομάδα και ο λαός ξέρει ήδη απέξω και το κουπλέ και το ρεφραίν. Μάθαμε και τι θα πει Σαντρέ και το θεωρούμε και φυσιολογικό να βγαίνει τραγούδι με αυτόν τον τίτλο. Η Βίσση μας κάνει ό,τι θέλει! Η τρίχρονη Ευαγγελία, που μετά βίας ξέρει να προφέρει το όνομά της, ξέρει να πει πεντακάθαρα τη λέξη «κιγκλιδώματα». Μια λέξη που κατά τα άλλα θα μπορούσε να είναι γλωσσοδέτης. Η Βίσση την έκανε απλή και καθημερινή ακόμη και για ένα τρίχρονο.

Η Βίσση με έκανε να αγαπήσω και την κυπριακή παράδοση. Εκεί που έβγαζα σπυριά με τις Τυλλιρκώτισσες και τις Κόρες Μηλιές, ξαφνικά έγινε και η βράκα που κάμνει τρίκκι-τράκκα mainstream. Και ωραίο mainstream. Αυτά δεν μπορεί να τα πετύχει ο οποιοσδήποτε.

Τέλος πάντων. Τι να λέμε τώρα, κουράστηκα πολύ από τη χθεσινή συναυλία. Έφτασα στη Λάρνακα στις 7:00 και μπήκα στο σπίτι μου στη Λευκωσία στις 2:00 το πρωί. Είχα πολλά χρόνια να το κάνω αυτό. Παρόλα αυτά, θα ξαναπήγαινα και απόψε εύκολα στη 2^η συναυλία αν είχα τη δυνατότητα να λείψω από τα παιδιά.

Αγαπώ πάρα πολύ την Άννα και αυτό πια φαίνεται και από το πόσο άβολα νιώθουν τα παιδιά μου μαζί της, τα οποία αισθάνονται ανταγωνισμό. Ο Αλέξης μια φορά μου είπε: «Παπά, δεν θα σου αρέσει αυτό που θα σου πω, αλλά είναι χάλια τραγουδίστρια!» 😂

Έκλεισα να πάω και στο Καλλιμάρμαρο.

Καλά να είμαστε και η Βίσση καλύτερα.