Το θρίλερ συνεχίζεται, και τώρα αρχίζει το καλό…!
Χρόνια μας πολλά πουρέκκα μου!
Πέμπτη, Δεκεμβρίου 29, 2011
Τετάρτη, Δεκεμβρίου 28, 2011
Όλα Όσα Θέλω Για Το 2012
Το γεγονός ότι ξέρω από τώρα τι θα κάνω όλο το 2012 μέχρι και τον μήνα Αύγουστο δεν ξέρω αν είναι συναρπαστικό ή λυπηρό.
Έχω άπειρα πλάνα για τη νέα χρονιά. Έχω ήδη προγραμματίσει τις διακοπές μου μέχρι και τον Αύγουστο, έχω προγραμματίσει τις παραστάσεις μου με την ερασιτεχνική θεατρική μας ομάδα, όλα τροχοδρομημένα.
Αυτό είναι καλό γιατί ξέρω ότι μας περιμένουν πολλές ωραίες εμπειρίες. Από την άλλη, χάνεται η έκπληξη. Νιώθω πως ακολουθώ μιαν ατζέντα και αυτό με αγχώνει κάπως ή τέλος πάντων αφαιρεί λίγο τη μαγεία της στιγμής.
Δεν έχω όμως και πολλές επιλογές, γιατί αν θέλω να ξεφεύγω από το βούρκο της καθημερινότητας δεν έχω παρά να κανονίζω ταξίδια, και αυτά κοστίζουν. Μόνο αν τα κλείσεις νωρίς πετυχαίνεις προσιτές τιμές και μόνο έτσι συνεχίζεις να βρίσκεσαι εντός προϋπολογισμού.
Το 2011 ήταν επίσης μια πολύ ενδιαφέρουσα χρονιά. Πήγα δυο φορές στην Αθήνα και το έκαψα, πήγα στη Γερμανία, στη Σουηδία, στη Δανία, στη Μάλτα, δόξα τω θεώ συνέβαλα τα μάλα στη διατήρηση της τρύπας του όζοντος. Έβγαλα άπειρες φωτογραφίες και αμέτρητα βιντεάκια και αυτά είναι ένδειξη καλοπέρασης για μένα. Αυτά τα ταξίδια επιτεύχθηκαν επειδή ακριβώς προγραμματίστηκαν νωρίς. Απορώ όμως αν θα ήταν το ίδιο αν τα έκλεινα το πολύ ένα μήνα πριν.
Θυμάμαι ότι το 2005 είχα μια αγγλίδα συμφοιτήτρια, η οποία μια φορά έλειψε από το μάθημα. Όταν την είδα στο επόμενο, τη ρώτησα γιατί έλειψε και μου είπε «Δεν φαντάζεσαι τι έγινε, ένα βράδυ εκεί που καθόμουνα βρήκα προσφορά στο ίντερνετ για να πάω στα νησιά Μπαρμπάντος με 50 σεντ μόνο (!) και το έκλεισα. Η πτήση ήταν μέσα σε 8 ώρες, έτσι έφυγα άρον, άρον!» Είδες κύριέ μου; Μέσα σε 8 ώρες βρέθηκε στη μέση της καραϊβικής η παλιοβρόμα!
Εμείς βέβαια δεν έχουμε τέτοιες προσφορές από τα Maroulla Tours της Κύπρου, αλλά όσο και να πεις, άλλη η γλύκα του αυθόρμητου. Μια άλλη συμφοιτήτρια, εξ Ελλάδος, είχε εξαφανιστεί από το πανεπιστήμιο για 20 μέρες. Όταν γύρισε, μου είπε ότι βρήκε ένα πακέτο όπου έκανες τον γύρο του κόσμου και το έκλεισε στο τσακ μπαμ. Ξεκίνησαν από Λονδίνο, πήγαν Ν. Αφρική, Αυστραλία, Χαβάη, Νέα Υόρκη και γύρισαν πίσω. Όλα αυτά σε 20 μέρες και με πολύ λίγα λεφτά.
Μην μου πεις ότι δεν θα τα θυμούνται όλα αυτά για μια ζωή;! Εδώ, τα θυμάμαι εγώ που μου τα διηγήθηκαν.
Τέλος πάντων, το θέμα είναι ότι για το 2012 μου εύχομαι περισσότερο αυθορμητισμό, λιγότερο πρόγραμμα, όσο γίνεται δηλαδή, και να κάνω ό, τι μου καπνίσει, όσο παρορμητικό, αψυχολόγητο και απρόσμενο είναι αυτό.
«Φωτιά στα πρέπει και φωτιά στη λογική» - Μαντώ.
«Τι πρέπει τι δεν πρέπει εγώ δεν σκέφτηκα, εγώ μέχρι θανάτου σε ερωτεύτηκα!» - Δημήτρης Μπάσης.
Καλώς να ορίσει και το 2012! Η χρονιά που κάνει συνειρμούς με το πιο ωραίο τραγούδι της Άννας μου, δεν μπορεί παρά να είναι ψυχεδέλεια!
Παρασκευή, Δεκεμβρίου 23, 2011
Θα Σκοτωθεί Πολύ Φέτος
Πέρασα πολύ ωραία τη μέρα των γενεθλίων μου.
Όπως σου είπα, πήγαμε με τη Μπρέντα στη Παραμυθούπολη στη Τάφρο Νταβίλα για να κάνουμε βίντεο κλιπ. Γυρίσαμε μερικά πλάνα, αλλά βίντεο κλιπ δεν βγήκε, επιφυλάσσομαι για αργότερα. Βγάλαμε όμως ωραίες φωτογραφίες και παίξαμε έπαιξα σαν μωρό παιδί στην πλειοψηφία των παιχνιδιών. Βγήκα πάνω στον ταύρο και έκανα ροντέο, έκατσα στο τραινάκι για το στοιχειωμένο σπίτι, έπαιξα βελάκια, έπαιξα ιππόδρομο… Μόνο στη μεγάλη ρόδα δεν κάτσαμε γιατί έχω υψοφοβία, προς δυσαρέστηση της Μπρέντας που δήλωσε: «μόνο να φοράς τη στολή του Μπάτμαν και να παίζεις τον μάγκα είσαι άξιος».
Όπως θα δεις πιο κάτω, τιμήσαμε και το παγοδρόμιο, το οποίο ξύπνησε μέσα μου θύμησες από το πάλαι ποτέ ice skating centre (που ήταν της μόδας στη Λευκωσία το 1992 και πήγαινα τότε με τους συμμαθητές μου από το Γυμνάσιο). Είχα από τότε να φορέσω παγοπέδιλα και ήθελα να θυμηθώ τις δόξες μου -κάποτε ήμουν καλός. «Θα γκρεμοτσακιστείς, κάτσε στ’ αβγά σου» προειδοποιούσε η Μπρέντα μου, αλλά που;!
Εκείνη την ώρα ξύπνησε ο Χειμωνέτος μέσα μου!
Βρε, ποιος Χειμωνέτος; Ολόκληρος Ντίμα Μπιλάν ξύπνησε, όταν στη Γιουροβίζιον του 2008 το σήκωσε επιστρατεύοντας μπαλέτα επί πάγου!
Γενικώς κάτι ξύπνησε μέσα μου! Φόρεσα, λοιπόν, τα παγοπέδιλα με περίσσια χάρη και μπήκα στο τερέν να διεκδικήσω το πεντάρι της Παπαρίζου. Τελικά πήρα το πεντάρι της παπάρας! Ακολουθεί αποκλειστικό βίντεο.
Τέσσερις με βγάλανε από το παγοδρόμιο, είναι όλο μου το πόδι μελανιασμένο, περπατώ και κουτσαίνω, άσε, μία κινητή τραγωδία είμαι. Περπατώ και κάνουν κλικ, κλικ τα κοκκαλάκια μου!
Πάντως, το απόλαυσα και θέλω να ξαναπάω…
Αν ξαναπερπατήσω!
Τρίτη, Δεκεμβρίου 20, 2011
Τριάντα Συν Ένα
30. Γεννήθηκα στις 21.12.80 και σήμερα κλείνω τα 31. Βάσει του ημερολογίου των Μάγια, στις 21.12.2012, όταν θα κλείνω τα 32 μου και θα μπαίνω στα 33 θα έρθει το τέλος του κόσμου και θα βασιλέψει ο Αντίχριστος. Όπως βλέπεις, σας απομένουν άλλες 364 μέρες. Υπομονή.
29. Γεννήθηκα στην κλινική του Ριρή, όπως η μισή Λευκωσία, σε εκείνο το κτίριο που σήμερα είναι καφετέρια. Εκεί δηλαδή που με ακούμπησαν μόλις γεννήθηκα, σήμερα μάλλον ξεπλένονται ποτήρια με καφέδες και τασάκια με τσιγάρα. Δεν το λες και ιδιαίτερα τιμητικό. Ήμουν μαλλιαρό βρέφος, στην κοσμάρα μου. Έγινα τριών χρονών να μιλήσω και έκτοτε δεν έβαλα γλώσσα μέσα μου.
28. Δεν το έχω με τα αθλητικά και τα σπορ. Μικρός είχα γραφτεί μπάσκετ, τένις, ολυμπιακή γυμναστική, κολύμβηση, αλλά σε τίποτα δεν ήμουν ιδιαίτερα καλός. Άντε λίγο να ξεχώριζα στην ολυμπιακή γυμναστική λόγω ύψους και ευλυγισίας αλλά όχι επειδή ήμουν κάποιο ιδιαίτερο ταλέντο. Η κολύμβηση μου άρεσε, αλλά ήμουν κρυουλιάρης και πού να βρεις θερμαινόμενη πισίνα στα 80ς. Τέλος πάντων. Η ουσία είναι ότι ήμουν και είμαι μαλθακός.
27. Το αγαπημένο μου φαγητό είναι τα χωριάτικα μακαρόνια του Μιτσίδη με τρίμμα από χαλούμι. Πολλοί το θεωρούν προσφυγικό φαγητό, εγώ το θεωρώ μεγαλειώδες. Τρώω τρεις με τέσσερις φορές τη βδομάδα!
26. Δύσκολα κάνω πραγματικές φιλίες με άντρες. Στα 31 μου χρόνια μπορώ να σου πω ότι έχω σίγουρα 7 άντρες φίλους, αλλά υπάρχουν και μέρες που απορώ αν έχω έστω κι έναν. Από την άλλη, νομίζω ότι οι φιλίες μου με τις γυναίκες είναι ακόμα πιο δύσκολες γιατί αργά ή γρήγορα τις βλέπεις με άλλο μάτι. Εν πάση περιπτώσει, ξαναρώτα με λίγο πριν πεθάνω για να σου με σιγουριά πόσους φίλους έχω.
25. Εμένα που με βλέπεις, κάποτε έδωσα παγκύπριες εξετάσεις για τα ΑΕΙ Ελλάδος για να σπουδάσω ιατρική. Ούτε εγώ ξέρω τι σκεφτόμουν.
23. Στην Ελλάδα, οι καλαμαράδες στρατιωτικοί μας έλεγαν ότι άπαξ και δεν είμαστε προβλεπόμενοι «θα τον πιούμε» κι εγώ που δεν καταλάβαινα, μια μέρα σήκωσα το χέρι μου και τους ρώτησα «συγγνώμη, τι θα πιούμε;» και τότε όλοι έπεσαν στα πατώματα από τα γέλια. Σόρρυ, αλλά η σωστή έκφραση θα ήταν «θα τον φάτε».
22. Αυτή είναι η τάξη μου από το Δημοτικό, που τόσο λατρεύω. Μετά από χρόνια μπορώ να σε διαβεβαιώσω ότι ήταν η καλύτερη από όλες. Αγαπούσα και αγαπώ και την τάξη του Λυκείου, αλλά η αθωότητα που διακατείχε τις φιλίες του Δημοτικού εξαργυρώνεται ακόμα και σήμερα, οπότε σόρρι, δεν μπορώ να μην μεροληπτήσω υπέρ τους. Ήμασταν πολύ μη μου άπτου τάξη. Αλλά, ήμασταν και οι καλύτεροι της γενιάς μας.
21. Θυμάμαι ότι στα 17 μου, σε διακοπές με συμμαθητές στον Πρωταρά, ήρθε μία συμμαθήτρια να μου κάνει μασσάζ χωρίς να της το ζητήσω, και εκσπερμάτωσα μέσα σε πέντε λεπτά. Εννοείται χωρίς αυτή να το πάρει χαμπάρι και χωρίς να τον έχω αγγίξει καθόλου. Τι αθώα χρόνια!
20. Μπορώ άνετα να με φανταστώ πατέρα, αλλά δεν είμαι ακόμα έτοιμος να θέσω τα θέλω μου σε δεύτερη μοίρα για χάρη ενός παιδιού. Δεν είμαι όμως και τόσο απόλυτος. Όταν με αγκαλιάζει ο 4χρονος ανιψιός μου, με μισώ που ακόμα δεν έχω κάνει δικά μου παιδιά.
19. Το 2001 (επί ‘Κραυγής’), έβαλα μέσον τρία άτομα για να μπω στην δημοσιογραφική διάσκεψη της Βίσση στο Χίλτον και να καταφέρω με χίλια ζόρια να πάρω ένα αυτόγραφο. Τότε η Άννα ήταν πραγματικά ακριβοθώρητη, σταρ με τα όλα της, όχι όπως τώρα που κάθεται και κάνει σόου στις συναυλίες της με τον κάθε καραγκιόζη :Ρ
18. Ήμουν ανέκαθεν μαμούχαλος. Με την έννοια του φλώρου. Δεν ξέρω πως τα κατάφερα αλλά εξοικειώθηκα μ’ αυτό και με αγαπώ έτσι. Όχι πάντα, αλλά σχεδόν πάντα. Το «σε όποιον αρέσουμε» ήταν παντιέρα μου από νωρίς.
17. Λατρεύω τον ύπνο. Κοιμάμαι πολύ. Τα σαββατοκύριακα κοιμάμαι 12 ώρες κάθε νύχτα. Τα μισά χρόνια των σπουδών μου τα πέρασα κοιμώμενος. Δεν αισθάνομαι ότι με αυτό τον τρόπο σπαταλώ τον χρόνο μου ή ότι ζω λιγότερο. Θεωρώ ότι ο ύπνος είναι κομμάτι της ζωής. Και γι αυτό τον θεωρώ ως χρόνο ποιότητος που ξοδεύω για τον εαυτό μου. Νομίζω δεν θα τον χορτάσω ποτέ. Ούτε ως πεθαμένος.
16. Δεν αντέχω τους politically correct. Πες πουτάνα αντί για πόρνη, να γεμίσει το στόμα σου. Πες πούστης αντί για γκέι. Πες δουλάρα αντί για οικιακή βοηθός. Πες παρθένα αντί για ντροπαλή. Πες αγάμητη αντί για οξύθυμη. Πες κακογαμημένος αντί για εργένης. Έχει πιο πολλή πλάκα.
15. Σκέψου ότι όταν μου πρότειναν το 2007 να παίξω σε μια ερασιτεχνική παράσταση, έκανα τον δύσκολο. «Μα, βαριέμαι», «Μα, δεν έχω χρόνο» κι άλλες μαλακίες. Φέτος μετρώ αισίως εφτά παραστάσεις και πάμε για την όγδοη. Θεωρώ μακράν τους «Συμπέθερους απ’ τα Τίρανα» την καλύτερη παράσταση που ανεβάσαμε από πλευράς καλλιτεχνικής αρτιότητας και επιτυχίας, αλλά δεν μπορώ να πω ότι δεν αγαπώ ιδιαίτερα και το «Λεφτά με τη Σέσουλα», λόγω του ότι εκεί άρχισε να ψήνεται το Μπρεντό-ειδύλλιο.
14. Εξαιρουμένης της Μπρέντας, έχω ερωτευτεί αληθινά δυόμιση φορές. Ξέρεις ότι ξεπέρασες τους πρώην σου έρωτες όταν αρχίζεις να νοιάζεσαι γι αυτές και να θέλεις το καλό τους. Νομίζω ότι μετά από χίλια ζόρια, άπειρα ξενύχτια και χιλιάδες Βίσσες στο cd player, έφτασα πια σ’ αυτό το σημείο.
13. Μετά την ηλικία των 25 τα χρόνια περνούν πάρα πολύ γρήγορα. Δεν τα προλαβαίνεις. Δυστυχώς. Και όπως μου είπε και ο πατέρας μου λίγο πριν πεθάνει, «ούτε που θα καταλάβεις για το πότε πάτησες τα 60».
12. Μου την σπάνε οι άνθρωποι που δηλώνουν ότι αγαπούν τη δουλειά τους. Κανένας δεν μπορεί να χαίρεται που ξυπνά για να πάει δουλειά. Ακόμα και αν είσαι εισοδηματίας, έρχεται η μέρα που βαριέσαι να ξυπνήσεις για να πας να εισπράξεις. Το «μου αρέσει η δουλειά μου και περνώ καλά» είναι η μεγαλύτερη απάτη που έχω ακούσει.
11. Έχω κάνει εγχείρηση στομάχου για στένωση πυλωρού, έχω βάλει σιδεράκια στα δόντια, έχω σπάσει το χέρι μου, χάνω μαλλιά από την ηλικία των 14 και προχωρώ ακάθεκτος προς τη φαλάκρα, δίχως να έχω εξοικειωθεί πλήρως με την ιδέα. Μετά έκανα εγχείρηση ανοικτής καρδίας και πήραν όλες οι αρρώστιες ασήμαντη σημασία.
10. Το διαχωριστικό ανεύρυσμα με βρήκε σαν σήμερα πριν δύο χρόνια. Ο πόνος ήταν τεράστιος, απερίγραπτος, υπερφυσικός, στην αρχή νόμιζα ότι επρόκειτο για μαύρη μαγεία. Όταν συνήλθα λίγο σκέφτηκα να πιω λίγο νερό (για να μου περάσει) και να πάω για ύπνο (!). Αν δεν είχα τηλεφωνήσει αμέσως για βοήθεια, θα είχα πεθάνει από εσωτερική αιμορραγία εντός είκοσι λεπτών!
09. Στην αρχή δεν ήξεραν τι έπαθα, να φανταστείς ότι η αρχική διάγνωση ήταν ότι είχα δισκοπάθεια (!) και μετά ότι τρύπησε ο πνεύμονάς μου (!!). Μπορεί βέβαια και να μην ήθελαν να μου πουν κατάματα την αλήθεια. Όταν αναγκάστηκαν να μου ανακοινώσουν τη διάγνωση και ότι έπρεπε να χειρουργηθώ εδώ και τώρα νόμιζα ότι μου κάνουν πλάκα. Γύρισα και είπα στη μάνα μου: «Μακάρι να σου πεθάνω απόψε, να μάθετε όλοι στην οικογένεια τι είναι σημαντικό σ’ αυτή τη ζωή». Λίγους μήνες πριν, το μόνο που τους ένοιαζε όλους εδώ μέσα ήταν τι χρώμα πλακάκια θα βάλουμε στην πισίνα.
08. Όταν συνήλθα το άλλο πρωί και κατάλαβα ότι είμαι καλωδιωμένος, με σωλήνες στο στόμα και σύρματα να φύονται από τις καρωτίδες και το στομάχι μου, πανικοβλήθηκα και νόμιζα ότι ξύπνησα στη μέση της εγχείρισης. Εκεί άκουσα τη φωνή της νοσοκόμας να μου λέει: «Χρίστο ξύπνησες; Τελείωσε η εγχείρηση, σε ιάναμε, δεν έχεις τίποτα!» Νομίζω ήταν η ωραιότερη κουβέντα που άκουσα στη ζωή μου όλη! Και όπως ήμουν, αφέθηκα κοιμήθηκα τον πιο ωραίο ύπνο της ζωής μου.
07. Εξακολουθώ να ονειρεύομαι ένα σπίτι σε ημισφαίριο σχήμα, που αντί για πατώματα έχει dancefloors, αντί για πολυέλαιους έχει disco balls, αντί για τοίχους έχει γυαλιά με καταρράκτες και εγώ μέσα χορεύω μόνος μου σαν να είμαι σε διαστημόπλοιο χαμένος σε κάποιο μακρινό γαλαξία. Είναι το επόμενο μεγάλο μου project.
06. Παρόλο που από το 2000 μέχρι το 2009 πήγαινα συστηματικά σε γυμναστήριο, ουδέποτε κατάφερα να πειθαρχήσω διατροφικά. Έριχνα 1000 κοιλιακούς και μετά έτρωγα μια πίτσα μόνος μου. Με λίγα λόγια, ποτέ δεν έκτισα κορμί. Έχω ακόμα κοιλιά. Και τώρα που έχω να γυμναστώ δυο χρόνια δεν αντέχω ούτε μια σκάλα να ανεβώ. Αυτό θα αλλάξει και είναι ο στόχος του 2012! Αν τον τηρήσω να μου φτύσεις.
05. Σ’ αυτό εδώ το μπλογκ δεν μπόρεσα ποτέ να γράψω τις καλύτερές μου ιστορίες. Για προφανείς λόγους. Και είναι κρίμα να μην δημοσιοποιηθούν ποτέ, θα κλαις απ’ τα γέλια αν στις διηγηθώ. Απλά θα φάμε ξύλο και θα πάμε και φυλακή. Τώρα θα μου πεις, άμα δεν πήγαμε ακόμα με τόσα που σούρνω του Χριστόφια, δεν θα πάμε ποτέ…
04. Το μόνο που αρνούμαι να δεχτώ είναι ότι κάποτε θα πεθάνει η γιαγιά μου. Θα είναι σαν να τελειώνουν όλα.
03. Κάποτε έλεγα ότι το ωραιότερο πράγμα σε μια γυναίκα είναι ένα ωραίο στητό βυζί με πεταχτή, καστανή ρόγα. Τώρα δεν άλλαξα γνώμη, αλλά δεν μπορώ να πω ότι δεν λατρεύω και τον τουρλωτό, γυαλιστερό κώλο. Να σου κλάσει σαν τον μυρίζεις, να πάρεις οξυγόνο!
02. Αυτό που ζω με τη Μπρέντα εδώ και ένα χρόνο είναι απερίγραπτο. Συνδυάζει ομηρικούς καβγάδες που άνετα γίνονταν σειρά, αλλά και αγάπες κι έρωτες που δεν έχω βιώσει ποτέ προηγουμένως. Δικηγόροι και οι δυο, δεν θέλεις να ξέρεις τι γίνεται όταν προσπαθούμε να «επιχειρηματολογήσουμε» και οι δυο πάνω σε έναν καβγά. Δεν της το έχω πει, αλλά καμιά φορά όταν κλείνω το τηλέφωνο και ξαπλώνω να ηρεμήσω, νιώθω ότι επιβίωσα συμπαντικής καταστροφής.
01.Πάντως, για να καταλάβεις πόσο ολοκληρωμένος νιώθω μαζί της, όταν με αγκαλιάζει εκεί που αράζουμε στο κρεβάτι, μου συμβαίνει κάτι σπάνιο. Χαλαρώνω εντός ενός δευτερολέπτου και κοιμάμαι. Νιώθω τόση πολλή ασφάλεια, νιώθω ότι εκμηδενίζονται όλα μου τα προβλήματα που πολύ απλά, κοιμάμαι. Εγώ, που κάθε βράδυ χρειάζομαι 45 λεπτά εγκεφαλικής διεργασίας για να διαγράψω τις άσχημες σκέψεις, τα προβλήματα, τα άγχη και να καταφέρω να κλείσω μάτι. Εγώ, που κάποτε έπαιρνα και χάπια. Τώρα, με αγκαλιάζει η Μπρέντα και είναι σαν να έχω γύρω μου ασπίδα προστασίας που ούτε ραδιενέργεια δεν μπορεί να την διαπεράσει. Κοιμάμαι αμέσως, και είναι ό, τι πιο όμορφο αισθάνθηκα στη ζωή μου.
+1
Σήμερα θα πάω να γυρίσω βίντεο κλιπ μαζί της σε ένα λούνα παρκ. Θα είναι η πιο ωραία μέρα του χρόνου!
Δευτέρα, Δεκεμβρίου 19, 2011
Τα Των Δημοτικών
Χμ, 39% ο ΔΗΣΥ, 29% το ΑΚΕΛ βλέπω! Ο μακαρίτης ο πατέρας μου, όταν με είδε να χτυπώ το κεφάλι μου στον τοίχο το 2008 με την άνοδο του ΑΚΕΛ στην εξουσία, μου είπε να μην αγχώνομαι γιατί μόνο αν τους αφήσεις να κυβερνήσουν θα αρχίσουν να φθείρονται. Και νομίζω είχε δίκαιο. Τελικά, το ΑΚΕΛ, ο Χριστόφιας, η Μαύρου και όλη αυτή η συνεπαρτζιά των αστοιχείωτων που κυβερνούν εδώ και 5 χρόνια ήταν γραφτό να κυβερνήσουν για να αποκαλύψουν με τον πιο λαμπρό τρόπο πόσο ακατάλληλοι είναι. Δόξα το Θεό να λέμε. Μας έσκασαν μέχρι τώρα, αλλά το τέλος είναι κοντά.
Δεν είμαι φανατικός Συναγερμικός για να χαρώ την πρωτιά του ΔΗΣΥ, αλλά είμαι φανατικός αντιακελικός και χθες καταχάρηκα την πτώση της Μαύρου (είχα να συγκινηθώ τόσο από τον καιρό που χόρεψε ο Γιώρκας ζεϊμπέκικο), χάρηκα και για τον Λουρουτζιάτη, γενικώς χάρηκα. Για τη Λεμεσό δεν χάρηκα, αλλά ΟΚ, παρόλη την απέχθεια που μου προκαλούν οι πολιτικές απόψεις του Χρήστου, ομολογώ ότι άλλαξε τη Λεμεσό προς το καλύτερο. Έτσι κι αλλιώς χειρότερη δεν γινόταν.
Χάρηκα ακόμα παραπάνω όταν έβλεπα αντιπρόσωπους του ΑΚΕΛ στην τηλεόραση να προσπαθούν να αποδείξουν ότι δεν έχασαν στις εκλογές, να προσπαθούν με μαθηματικά να αποδείξουν ότι το ΑΚΕΛ παραμένει ισχυρό. Έχασε τρεις Δήμους το κόμμα τους, απορώ τι άλλο πρέπει να γίνει για να παραδεχτούν ήττα. Να μου το θυμηθείς ότι και το ΕΛΑΜ να εκλέξει πρόεδρο το 2013, αυτοί θα πουν ότι το ΑΚΕΛ συνεχίζει αλώβητο και δυνατό. Να δω μια φορά σε τηλεοπτική συζήτηση πολιτικό που δεν θα πει «ας περιμένουμε τα αποτελέσματα» και να δω έναν ήρωα που θα παραδεχτεί «ναι, τα σκατώσαμε φέτος!» και τι στον κόσμο. Ποτέ των ποτών! Στην Κύπρο όλοι –μόνιμα- κερδίζουν.
Μπήκα στο προφίλ της Ειρήνης Χαραλαμπίδου στο Facebook και με έπιασαν τα νεύρα από τις χαζομάρες που διάβασα. Πραγματικά, μετά τον Χριστόφια και την Πραξούλα, η Ειρινιά διεκδικεί επάξια τη θέση της πιο αστοιχείωτης στην πολιτική ζωή του τόπου. «H Eλένη αγάπησε την πόλη . Τη νοιάστηκε, την περπάτησε . Και πρόσφερε πολλά. Κρίμα ...ο χρόνος θα αποδείξει την απώλεια. Απ’ εκεί και πέρα αύριο ξημερώνει μια άλλη μέρα.» Κατά την Χαραλαμπίδενα όποιος περπατήσει και αγαπήσει τη Λευκωσία, αξίζει για Δήμαρχος. Ε, αφού περπάτησε που την περιπάτησε την πόλη, γιατί δεν μάζεψε και κανένα ττενεκκούδι που χαμαί να καθαρίσει; Μόνο περίπατο έκανε, να πέσουν τα ψωμάκια! Με το συμπάθειο κυρά Ειρήνη μου, αλλά με τέτοιες αναρτήσεις, διατρανώνεις πως μόνο για τις τόμπολες είσαι. Το ότι η Λευκωσία έγινε ένα σκουπιδαριό που ανακατσιάς να περπατήσεις από πάνω μέχρι κάτω δεν δικαιολογεί τον μεγάλο περίπατο της Μαύρου που επικαλείσαι. Αχ Παναγίτσα μου, μόνον ο Μαχαλλεπάρης δεν μπήκε ακόμα στην κυπριακή Βουλή...
Εχτές πήγαμε με τη Μπρέντα περίπατο στη Χριστουγεννιάτικη Λευκωσία και όταν φτάσαμε στη Λήδρας κάναμε μεταβολή και πίσω. Δεν μπορείς να φανταστείς πόση μιζέρια και κακομοιριά εκπέμπει η Λήδρας αυτές τις μέρες. Θα μου πεις, πού περιμένατε κι εσείς ότι θα περπατήσετε; Στην Λεωφόρο της Οξφόρδης ή στα Ηλύσια Πεδία; Αυτό να μου πεις. Καθαρίστε, πηλέ μου τη Λευκωσία πριν κολλήσουμε κανέναν τύφο! Και σταματήστε όλο αυτό το γκέτο που δημιουργήθηκε! Δεν με ενδιαφέρει αν οι ασιάτες έχουν άλλες συνήθειες και άλλα στάνταρτς καθαριότητας. Μάθετέ τους να προσαρμόζονται αν θέλουν να ζήσουν εδώ. Τόσο δύσκολο είναι; Νερό, σαπούνι και άρωμα. Απλά τα πράματα!
Όταν θίγω το συγκεκριμένο θέμα με αποκαλούν ρατσιστή οι ακελικές γκόμενες. Αλλά αν τους πεις να πάμε για καφέ στη παλιά Λευκωσία όταν νυχτώσει, φοβούνται να κυκλοφορήσουν μόνες τους και θέλουν συνοδεία μην τυχόν τους επιτεθεί κανένας Ρωσοπόντιος ή Πακιστανός. Από το πάρκινγκ της Τάφρου μέχρι τη Plato’s περπατούν με την τσάντα στο στήθος και πάνε τοίχο, τοίχο! Κατά τα άλλα εγώ είμαι ο ρατσιστής.
Τέλος πάντων. Το θέμα είναι ότι η Μαύρου και πολλοί άλλοι εκλεκτοί του Χριστόφια πήραν τον μπούλο. Το σχιζοφρενικό είναι ότι πήραν τον μπούλο από τους ίδιους που τους εξέλεξαν την προηγούμενη φορά. Αλλά, τι τα θες, στην Κύπρο ζούμε, για την πλάκα γίνονται όλα. Τουλάχιστον, δικαιούμαι να εθελοτυφλώ ότι όσο πάμε μαθαίνουμε και όλα είναι για το καλύτερο.
Τρίτη, Δεκεμβρίου 13, 2011
Στη Στάση Εργασίας
Πήγα στη Στάση Εργασίας έξω από τη Βουλή.
Τα συμπεράσματά μου:
Η όλη Στάση θα μπορούσε να περιγραφεί με τη λόγια φράση: «Ο καθένας με τον πόνο του και ο πούστης με τον κώλο του». Ο κάθε απεργός, απεργούσε για τους δικούς του ξεχωριστούς λόγους και γενικότερα η όλη ατμόσφαιρα παρέπεμπε σε τσίρκο παρά σε κάτι οργανωμένο με συνοχή και συνέπεια. Προσωπικά απέργησα επειδή θεωρώ ότι τα μέτρα δεν είναι επαρκή και επειδή θεωρώ ότι οι περικοπές των υψηλά ιστάμενων είναι γελοίες σε σχέση με τις παροχές και τα επιδόματα που καρπώνονται πάνω στη ράχη μας. Κατά βάθος, για να μην κοροϊδευόμαστε, απείχα από την εργασία μου γιατί θέλω να παραιτηθεί ο Χριστόφιας. Είμαι εκτός θέματος, το παραδέχομαι, αλλά αυτό ήθελα. Δεν μπορώ να εργαστώ άλλο για ένα κράτος που έχει κεφαλή (και τι κεφαλή!) τον Χριστόφια. Δεν μου δίνει κίνητρο να συγκεντρωθώ στη δουλειά μου, δεν μου δίνει έμπνευση, δεν θέλω ρε αδερφέ να δουλεύω για τον Χριστόφια! Δεν μου αξίζει, ούτε εμένα, ούτε του τελευταίου των τελευταίων! Αλλά, πίσω στο θέμα μας.
Στη Στάση Εργασίας υπήρχε ένα διπλοκάμπινο μέσα στο οποίο είχε διάφορα πανό από τα οποία μπορούσες να διαλέξεις ποιο σου αρέσει περισσότερο και να το κρατάς καθ’ όλη τη διάρκεια της διαδήλωσης σαν εξαπτέρυγο. Διάλεξα ένα πανό που έγραφε: «Δώστε Μέλλον Στα Παιδιά Μας.» Δεν έχω παιδιά.
Έχω να παρατηρήσω ότι η πλειοψηφία των παρευρισκομένων ήταν ηλικιωμένοι και ολίγον τι μίζεροι. Δεν είχαν το class των αγανακτισμένων, αυτό είναι σίγουρο.
Επίσης, δεν έγινε καμία αναταραχή. Και διαδήλωση χωρίς αναταραχή είναι σαν φαγητό χωρίς αλάτι. Δεν γιαουρτώσαμε κανέναν, δεν πετάξαμε αβγά, δεν μοιράσαμε αγγούρια στους βουλευτές, ούτε καν το εθνικό μας φρούτο, τη μπανάνα. Τίποτα. Κάτι γιουχαΐσματα που ακούστηκαν σε κάποια φάση ήταν πολύ χλιαρά για να κάνουν αίσθηση. Το είπα και το ξαναλέω. Οι μεγαλύτερες ελευθερίες και τα μεγαλύτερα δικαιώματα αποκτήθηκαν με αιματοχυσίες. Με ειρηνικές στάσεις εργασίας δεν ιδρώνει το αφτί κανενός. Να σου δώσω το πιο απλό παράδειγμα: Η μάνα μου κάποτε δεν με άφηνε να κάνω μεταπτυχιακό στη δημοσιογραφία (που ήταν παιδικό μου απωθημένο) επειδή θεωρούσε ότι δεν πρόκειται για κάποιο χαρτί της προκοπής (που δεν είναι, αλλά εν πάση περιπτώσει εγώ αυτό ήθελα να κάνω τότε). Διεκδικούσα κονδύλι στο σπίτι για να σπουδάσω δημοσιογραφία επί σειρά μηνών με ειρηνικές διαδικασίες. «Έλα μανούλα μου, κάνε μου τη χάρη, σε παρακαλώ καλή μου μητερούλα» Τίποτα αυτή. Όταν μια μέρα δεν πήγαινε άλλο και τα έκανα όλα λίμπα στο σαλόνι, έπεσε και η χορηγία. Απλά τα πράγματα.
Στη Στάση Εργασίας τα γλαυκά αμυγδαλωτά μου μάτια είδαν και το εξής απίστευτο! Την κόρη και τον γιο του Χριστόφια στην πρώτη γραμμή να κραυγάζουν εναντίον του αφορολόγητου πλούτου! Με μια σημαία της ΠΕΟ η κόρη, με την ντουντούκα ο γιος. Η Χριστίνα ήταν κλασσικά αχτένιστη, σαν να ήρθε όπως ξύπνησε, ο δε γιος του (φτυστός η Έλση με μούσια) φορούσε Rayban γυαλιά ηλίου και έδινε μάχη για την περήφανη εργατιά! Θα μας αποτρελάνει αυτή η οικογένεια. Θα μας αποτρελάνει! Εγώ είμαι σίγουρος πια ότι είναι συνεννοημένοι και μας κάνουν πλάκα. Ήρθαν τα τέκνα του Προέδρου να διαδηλώσουν εναντίον των μέτρων που λαμβάνει η κυβέρνηση του πατέρα τους προκειμένου να σωθεί η οικονομία, η οποία όμως, ήρθε σ’ αυτό το χάλι εξ αιτίας των δικών του κακών χειρισμών και αυτών του Υπουργού του. Πάρε και κατάλαβε!
Βέβαια, αν εφαρμόσεις τη λογική που ανέπτυξαν και στο Μαρί, ότι δηλαδή ο Πρόεδρος δεν μπορεί να φταίει για την έκρηξη, τότε αντίστοιχα κι εδώ ο Πρόεδρος δεν μπορεί να φταίει για την κατρακύλα της οικονομίας. Ο Σταυράκης φταίει που δεν μερίμνησε, οπότε η παρουσία της Δυναστείας Χριστόφια (το δυναστεία βγαίνει από τον δυνάστη) στη Στάση δικαιολογείται απόλυτα. Για τι θα φταίξει ο Χριστόφιας σ’ αυτά τα τέσσερα χρόνια που κυβερνά, δεν κατάλαβα ακόμα! Όσο τους παρατηρώ, ειλικρινά, τόσο επιβεβαιώνω ότι έχουν οικογενειακώς το ακαταλόγιστο και ότι πρόκειται για κλινικές περιπτώσεις.
Κατά τα άλλα, βαρέθηκα πάρα πολύ εκεί, δεν είχε πολλή δράση το όλο πράμα. Έκατσα στη σκιά και σκεφτόμουν αστεία συνθήματα για να φωνάξω, τύπου: «Εσείς στον πλούτο κι εμείς τον πούλο», ή «Κάτω τα χέρια από την ΑΤΑ δεν φεύγω από τη ΣτρΆΤΑ!»
Δεν ξαναπάω.
Δευτέρα, Δεκεμβρίου 12, 2011
Ενός Τουίτ, Μύρια Έπονται!
Σήμερα το μεσημέρι σφάχτηκα μέσω τουίτερ με την Αθηναΐδα Νέγκα.
Θα μου πεις, δεν είχες δουλειά να κάνεις Χριστιανέ μου, που έκατσες να σφαχτείς με την κάθε ιμιτασιόν διάσημη μέσω του τουίτερ; Έχεις δίκιο, όποιος ανακατεύεται με τα πίτουρα τον τρων οι κότες, αλλά ήταν Δευτέρα και κωλοβαρούσα, πέθαινα από βαρεμάρα και χάζευα να περάσει η ώρα. Βλέπω που λες την Αθηναΐδα να τουϊτάρει αβέρτα και να ειρωνεύεται το Star Channel.
@athinaisnegaAthinais Nega
αυριο πρωι-πρωι εχω ζωντανη συνδεση με Μελετη για το ραδιοφ. ..τι αλλο να τους πω;μη θυμωσει παλι το star και μου φωναζουνε..ολο φωνες φωνες
Θέλω να σου πω ότι δεν έχω χειρότερο από το να βλέπω κόσμο να ειρωνεύεται το Star Channel. Γίνομαι Τούρκος! Η κάθε τελευταία, ο κάθε ψευτοκουλτουριάρης δεν αντέχει να δει ειδήσεις από το Σταρ, γιατί του ρίχνουν το επίπεδο τα καλλιτεχνικά νέα και το ξεκατίνιασμα που ακολουθεί. Ναι, λες και όλοι αυτοί που το κράζουν μεγάλωσαν με BBC, CNN και National Geographic και τώρα τους πείραξε ότι το Σταρ τα ξεφτίλισε όλα.
Ναι, το Σταρ έχει εύπεπτο δελτίο (ούτε εγώ δεν το αντέχω μερικές φορές), αλλά δεν καμώνεται ότι είναι κάτι άλλο απ’ αυτό που βλέπεις. Το δελτίο του Σταρ είναι απενοχοποιημένο και αυθεντικό. Το να βλέπεις την Τρέμη και τον Σκάι να μεταδίδουν κατευθυνόμενες ειδήσεις ας πούμε, είναι σοβαρή δημοσιογραφία, αλλά άμα το Σταρ σου λέει τα νέα του Βοσκόπουλου, αναρωτιέσαι που πάμε; Χέσε μας! Αυτή είναι η επιτομή της υποκρισίας. Και στο κάτω, κάτω της γραφής, κανείς δεν σου επέβαλε να δεις το Σταρ, πάρε το τηλεκοντρόλ και άλλαξε κανάλι άμα θεωρείς ότι είσαι γεννημένος για πιο σοβαρές ειδήσεις. Βάλε ΡΙΚ και ΝΕΤ να ακούσεις τα του Χριστόφια και Γιωργάκη, να κοιμηθείς ολοκληρωμένος.
Τέλος πάντων. Είδα που λες την Αθηναΐδα να κράζει το Σταρ. Και αναρωτήθηκα, αυτή δεν ήταν που κάθε Κυριακή συμμετείχε στο Just The Two Of Us πέρσι (που δεν ήταν και το απόσταγμα όλης της φαιάς ουσίας του σύμπαντος, αλλά αυτό δεν είναι και απαραίτητα κακό) και η οποία προκειμένου να ασχοληθούμε μαζί της έστηνε γελοίους καβγάδες με τον «φωτογενή πολίστα» και την άλλη που έπαιζε στα «Μυστικά της Εδέμ;» Το Σταρ, που τόσο πολύ θεωρεί κατώτερο, αναπαρήγαγε όλη την εβδομάδα τις κόντρες, τις ατάκες, τα τεκταινόμενα και έκανε έμμεση διαφήμιση στο Just, ούτως ώστε να μπορεί να επιβιώσει σαν εκπομπή και να μπορεί η κάθε Νέγκα να σπάει την πλάκα της από το πάνελ της επιτροπής. Γιατί αν δεν ήταν το Σταρ να το αναπαράγει, ποιος θα καθόταν να το φάει στη μάπα τρεις ώρες κάθε Κυριακή βράδυ;
@athinaisnegaAthinais Nega
"To star ειναι η Αγια Νυχτα των καναλιών ..Η φάτνη της καλοσυνατης ενημέρωσης .",νομιζω ολα αυτα,αμα τα πω,μπορει να με συμπαθησουν
Και τώρα ξαφνικά, η κυρία αναρωτιέται τι δουλειά έχει να εμφανιστεί σε ένα κανάλι που αποτελεί «τη φάτνη της ενημέρωσης» (sic).
Της απάντησα στον ίδιο τόνο και ακολούθησε μακελειό. Ιδού:
@antidoto1980Chris Koul
via webFavorite Delete
@antidoto1980 Αμεσως κανω favorite τη γλυκια σου κουβεντα και retweet και ελπιζω ετσι να παρεις ικανοποιηση και να περασεις ηρεμη μερα
@athinaisnegaAthinais Nega
via webFavorite Retweet
@antidoto1980 περιμενω να γραψεις κατι ακομα που δεν σου αρεσει,επανω μου και εγω θα σε κανω favorite συνεχεια .
@athinaisnega Όλα μ' αρέσουν επάνω σου. Αλλά μη λέμε κι ότι θέλουμε. Κι εσύ από μαλακία εκπομπή έγινες γνωστή. Το Star σε μάρανε...
@athinaisnegaAthinais Nega
@antidoto1980Chris Koul
Κατ’ αρχάς να σου πω ότι εξεπλάγην με την αντίδρασή της, η οποία δεν αρμόζει σε μία εν γένει διάσημη, όσο επιτρέπεται να θεωρείται κάποιος διάσημος στην Ελλάδα απλά και μόνο επειδή έκανε την Πολυχρονίδη να κλάψει, αλλά και με την συνέχεια που έδωσε στο σχόλιο μου. Κάποια στιγμή πλάκωσαν ενισχύσεις από μια άλλη follower, αλλά η Νέγκα δεν έδειξε να διατίθεται να σιωπήσει.
@GwgwTzLPGwgwTzLP
via webFavorite Retweet
@GwgwTzLP @antidoto1980Νομιζω ειναι θετικη αντιδραση να κανω favorite κατι ασχημο,νιωθει δικαιωμενος κ αυτος που το εγραψε κ ξελαφρωμενος!
@athinaisnegaAthinais Nega
Αντιθέτως, συνέχισε να ρίχνει λάδι στη φωτιά με ειρωνικά σχόλια του τύπου: «άστον να τα πει να ξαλαφρώσει». Λες και έχουμε να χωρίσουμε τίποτα. Μία διαπίστωση κάναμε, πάνω σε δικά της λεγόμενα, αλλά φαίνεται δεν αντέχει την κριτική, Ακελικό κουσούρι που μας αφήνει η εποχή που διανύουμε, εικάζω.
@athinaisnegaAthinais Nega
Τώρα που ξαναβλέπω τα τουήτς της, παρατηρώ ότι δεν τονίζει τις λέξεις… τσκ, τσκ, τσκ…
Στους καβγάδες μέσω μπλογκ έχω πάθει πλέον ανοσία, στο τουίτερ είμαι άμαθος, αλλά που θα πάει, θα συνηθίσω. Και μέχρι τότε, λίγα λόγια για το Σταρ!